Zwart hout

 Dag 9

Onze laatste dag in het Noorden van Thailand. Om 09.00 uur gaat de groene bus naar het Baandam ook wel genoemd het Black House. Het weer is inmiddels veranderd en het heeft geregend maar daardoor is ook de temperatuur nu een stuk aangenamer geworden. De grote hitte is verdwenen. We lopen naar het busstation en we vinden de groene bus. Een gammel gevaarte maar dat is normaal voor een lokale bus. Vertrektijd is 09.00 uur maar we stappen alvast in. De chauffeur heeft zijn eten al op de motorkap gezet. De hele bus meurt naar wat er in zijn etenszak zit. Wat het is dat is voor ons een groot raadsel. Stinken doet het dat is zeker. Als we vertrekken begint het te regenen dus worden de raamjes dichtgeschoven, even later is het weer droog en gaan de raampjes weer omhoog. De bus rijdt langzaam in de hoop nog meer passagiers op te pikken maar helaas is er niemand langs de weg die opstapt. We hobbelen een half uur als we uitstappen ter hoogte van het Baan Dam. Dan is het nog 600 meter lopen naar de ingang. We worden ingehaald door een bus met Chinezen die worden 200 meter vóór de ingang uit de bus gezet. Die halen we later weer in want zij bewegen zich voort als schildpadden en vinden de kledingwinkeltjes even belangrijker dan de entree van het museum. We kopen de kaartjes, 80 Baht pp, en gaan het openluchtmuseum in met de 40 houten huizen. Ik moest direct aan mijn opa denken die zijn schuurtje ook elk jaar in de zwarte carboleum zette. De geur van die zwarte teer ruik je daar overal want al die huizen zijn daarmee in de tjet gezet. Nu begrijpen we de naam “Black House”.  Na een uurtje rondwandelen en een paar van die huizen binnen bekeken te hebben, lopen we weer terug naar de hoofdweg. We steken de weg over want we moeten nu aan de andere kant zijn naast een koffiehuis. Dat komt mooi uit, tijd voor een cappuccino. Na de koffie nemen we de groene bus weer terug naar het busstation. Nu rijdt de bus wel stevig door omdat ie bijna vol zit maar wij kunnen er nog wel bij. We worden daar weer keurig gedropt tussen de ander geparkeerde bussen, tuktuk’s en blauwe Song Thaew’s. Om nog even de benen wat beweging te geven lopen we een dikke kilometer naar de oudste Koninklijke tempel van Chiang Rai: de Phra Singh. Ook deze tempel toont zijn vele bladgoud. We blijven niet lang omdat we inmiddels de Thaise tempelmoeheid zijn gaan voelen. Het is tijd voor de lunch…een pittige Thaise noodlesoep. Erg lekker. Eergisteren was een dag zonder siesta en dat was een uitzondering…vandaag houden we de middag weer gewoon vrij voor ons dutje. Morgen gaan we naar Laos. Het is mooi geweest op Thaise bodem. 

De bus naar Baandam

Hier staat ergens de etenszak van de chauffeur

Û

Ook hier zijn Chinezen

De Phra Sing Tempel