Translate our blog in your language.

Japan Kanto and Tohuku

Japan Kanto and Tohuku
Onze reis naar Noord Japan: Tokyo-Kanto-Tohuku (klik op de foto)

Wie zijn wij?

Wie zijn wij?
Wij zijn Henk en Jacqueline en wonen sinds 2012 op Bali. Wij gaan graag op ontdekkingsreis in Indonesie en andere landen in Azie

Welkom op ons blog

Welkom op ons blog

Aantal pageviews t/m vandaag

Aantal pageviews t/m vandaag

Totaal aantal pageviews t/m vandaag

Hot news

Een mijlpaal: Woensdag 23 december 2020
300.000 vieuws.

Translate our blog in your language

woensdag 29 maart 2017

24 uur stilte voorbij

Al enige tijd vóór Hari Melasti wisten we al dat er meerdere bijzondere dagen aan gingen komen. Het is 25 maart, de dag van Melasti. Ik weet dat het hartstikke druk is op de weg naar de Pura Sagara, de strandtempel bij ons om de hoek. Toch probeer ik nog even weg te komen voor een boodschap. Nog vóór dat ik het dorp uit ben word ik gevangen door een dikke witte drom Balinezen. Het is één grote golf van motoren, auto's en vrachtwagens gevuld met in het wit geklede Hindoes. Er is geen doorkomen aan. Ik draai om en zet de boodschap uit mijn hoofd. Éénmaal weer thuis ga ik toch maar even naar het strand. Vele gelovigen hebben zich genesteld rondom de tempel in afwachting van de priester voor het gebed. Ik schiet wat plaatjes en ga weer. We zijn inmiddels een paar dagen verder. Het is 27 maart, de dag vóór Hari Raya Nyepi, de dag van de stilte. Vandaag komen de geboetseerde Ogoh Ogoh poppen tevoorschijn. Enige weken lang is er op diverse plekken in het dorp geknutseld. De meeste monsterlijke poppen zijn voorzien van grote hangtieten. Waarom is mij nog steeds een raadsel. Blijkbaar zijn dergelijke fors uitgevallen lichaamsdelen een zeldzaamheid onder de Balinese vrouwen. Het is vier uur in de middag. Ik stap op de motor om een kijkje te gaan nemen in het dorp want de optocht zal wel gaan beginnen. Ik ben net om de hoek en zie het begin van de stoet al aankomen. Een tiental poppen gedragen op een raster van bamboestokken trekt voorbij, gepaardgaande met een hoop gegil en muziek.  Ik heb mijn fotootjes weer geschoten en ga weer huiswaarts. Rond half zeven zal de optocht beeindigd worden op het strand. Ik ben daar ruim op tijd maar nog niemand te zien. Het is al donker als tegen zeven uur een schim in de vorm van een Ogoh Ogoh pop het strand opschuift. Het is er maar één, maar waar zijn de anderen? Ik heb geen idee. Met een zaklamp worden er wat versierselen van pop geplukt om die misschien volgend jaar weer te gebruiken en de opperdrager maakt met een aansteker het begin van het vuurtje wat de pop in lichterlaaie moet zetten. Gestaag breiden de vlammen zich uit en enige minuten later verschrompeld de pop onder het geweld van het vuur. Ik ga over het strand in het donker naar huis, het is mooi geweest.
De volgende dag....het is Nyepi. Alle dagen volgens de Balinese kalender beginnen om 06.00 uur, tot 06.00 uur. Ook Neypi. Het is rond zes uur in de morgen als ik nog even snel onze hond Madé op het strand haar behoeften laat doen. Hari Nyepi is begonnen. Niemand te zien of te horen. Of toch? Ja hoor een eindje verderop horen we stemmen en het gesputter van een buitenboordmotor. Het zullen ongetwijfeld moslims zijn uit het naburige Airkuning. Zij gaan gewoon respectloos vissen. Verder blijft het stil zoals het hoort. De avond valt en overal blijven de lichten uit. Wij doen de gordijnen dicht en laten één peertje branden anders kunnen we niet zien wat we horen. Ook de beeldbuis doen we aan met het geluid zachtjes. We willen nog wel even graag de nabeschouwing zien van hoe blamerend Oranje ten onder ging in Sofia. Tegen tienen geven de zware oogleden het sein om de bedstee op te zoeken. Tegen half zes in de vroege ochtend word ik wakker van de natte neus van onze hond. Madé wil naar buiten. Ik blijf nog even liggen maar dan ga ik er toch maar uit. De waterkoker doet zijn best om de inhoud te laten borrelen en even later zit ik met het licht nog uit met een koppie thee buiten. Madé kwispelt en heeft het weer voor elkaar. Ik buiten in de stoel en zij gaat weer terug om op haar bankje te gaan liggen. Het is zes uur en de ochtendklanken uit de tempel zijn hoorbaar. Het gepingel geeft aan dat de nieuwe dag is begonnen. Op het strand zijn veel mensen samengekomen. Knetterende motoren, enig siervuurwerk en wat knallen leiden het Balinese Nieuwjaar in. Madé is bang want zij houdt niet van al die bommetjes. Ze kruipt onder mijn knietjes in afwachting van Jacqueline die ook al heeft laten horen dat ze wakker is. Het is tegen achten en onze hulp Wayang en haar mannetje Gede, de tuinman, komen het terrein opgelopen. "Selamat pagi".......de dag is weer gewoon begonnen. Volgende week op 4 april staat het volgende Balinese feest alweer op de rol....dan is het drie dagen Hari Raya Galungan. Deze feestweek wordt beeindigd op 15 april, op Hari Raya Kuningan. Voor de Balinese Hindoes is dat het belangrijkste feest van het jaar. Één keer in de 210 dagen volgens de Balinese kalender. 

dinsdag 28 maart 2017

Hari Raya Nyepi

Vandaag 28 maart 2017 is het weer de dag van de stilte. Hari Nyeypi.
Er heerst een serene rust over het eiland, geen mensen op straat en strand, geen verkeer, alles gesloten zelfs het vliegveld behalve de ziekenhuizen en vanavond geen licht....alles donker.
Vanmorgen vroeg niemand te zien op het strand. Alhoewel ik enig pruttelgeluid vanaf zee hoorde....toch iemand die stiekem is gaan vissen? De stille getuigen van deze rust zijn de werkeloze vissersbootjes en het restant van één van de gisteravond in brand gestoken Ogogh Ogog-poppen.





maandag 27 maart 2017

Einde Ogoh Ogoh

Ogoh Ogoh 2017 is weer voorbij. Rond zeven uur kwam de eerste pop het strand opgedragen en werd in brand gestoken. 



Ogoh Ogoh

De avond voor Nyepi wordt Ogoh-Ogoh gevierd. In optochten worden de goden aangeroepen. De reden voor Ohgoh Ohgoh is de boze geesten weg te drijven. Om 12 uur 's middags is er een grote offerceremonie aan de geesten van de onderwereld, voor het niet verstoren van de menselijke nederzettingen, de Tawur Agung Kesanga Ceremony. 's Middags is de Ogoh Ogoh-processie, waarin onder andere grote poppen worden rondgedragen. Deze poppen verbeelden de boze geesten. Elke "banjar" (dorpswijk) maakt zijn eigen pop. Na afloop van de optocht worden de popeen verbrand op het strand.

Dit is een impressie van de optocht in Yehkuning.

De volgende dag is het van 6 uur 's ochtends tot de volgende dag om 6 uur 's ochtends Nyepi. Op deze dag van absolute stilte voor de Hindoes zijn er geen activiteiten, wordt er geen vuur aangestoken en is er geen verkeer en amusement. Men moet binnen blijven om te mediteren en te vasten, zonder harde geluiden en seks. Het is de bedoeling dat de kwade geesten denken dat Bali verlaten is. De stilte en het niet gebruiken van lichten is om de boze geesten die toch nog overvliegen in de waan te brengen dat Bali er niet is. Ze kunnen dus niet op het eiland komen, want wat niet zichtbaar en hoorbaar is, bestaat niet. Zelfs het vliegveld is gesloten, de ziekenhuizen zijn wel open. Toeristen moeten in hun hotel blijven en mogen ook geen licht naar buiten laten schijnen.








Pengerupukan


Één dag voor Hari Nyepi is het Hari Pengerupukan. Deze dag wordt op geheel Bali gevierd met de Ogoh Ogoh optochten. Vanmorgen waren we in Negara waar de optocht vanaf 16.00 uur in volle voorbereiding was. Grote poppen op vrachtwagens op weg naar het beginpunt van de parade met midden op een groot kruispunt een enorme ceremonieplechtigheid.
Vanmiddag zien we ook de potocjt bij ons in het dorp Yehkuning. De optocht eindigt rond zeven uur op het strand waar de poppen in brand worden gedtoken om zodoende de boze geesten te verjagen.
Negara in de loop van de ochtend:






Onderweg gekiekt

Reigers op de pas geirrigeerde sawa. Het ploegen kan beginnen.

zaterdag 25 maart 2017

Hari Melasti

Vandaag is het Hari Melasti. Drie dagen vóór Neypi (de dag van de stilte op 28 maart a.s.) zijn er overal op het eiland reinigings- en offerceremonies. Vandaag op Hari Melasti zuiveren de Balinese Hindoes hun lichaam. Ook een dag van filevorming op de wegen naar de strandtempel. Honderden gelovige Balinezen op motoren, in auto's en in vrachtwagens rijden af en aan. Heilige objecten worden meegenomen naar de verschillende stranden zoals in Yehkuning om ze te zuiveren in een aantal ceremonies.
Een kleine impressie van Hari Melasti op de weg naar en bij de strandtempel van Yehkuning.
vanmorgen vroeg tegen half zeven...nog niemand te zien maar de tempel is er klaar voor.
filevorming
veel offertafels bij de tempel
de heilige symbolen worden naar zee gedragen
te voet naar de tempel
of met de scooter
of in de pick-up
kinderen spelen langs de vloedlijn
rond de klok van tienen....nu wel een drukte
genieten van de vrije dag op het strand
Hari Melasti is ook een sociaal samenzijn op het strand
onze hulp Wayan en haar man Gede onze tuinman, ook voor hun Melasti


vrijdag 24 maart 2017

Telkomsel

Al enige maanden koop ik een pakket van 2GB internet. Deze SIM kaart zit in mijn smartphone. Dit pakket is een maand geldig. Gisteren ging ik naar de winkel van Telkomsel in Negara om dit pakket weer  te kopen want de maand is voorbij. Ik open de deur en zeg netjes "selamat sore" want het was al na drie uur. Het meisje achter de desk lacht me met haar blauwe beugeltjes vriendelijk toe. Ik ga zitten en vertel haar dat ik weer een nieuw pakket wil. Ze weet precies wat ik bedoel want ze heeft me eerder geholpen en dat vergeten ze niet. Ik betaal RP 60.000 en zij gaat op haar computer aan de slag. Geregeld en ze pakt mijn smartphone om het te aktiveren. Zit zit al een kleine tien minuten te pingelen, het lukt blijkbaar niet. Nog maar een paar keer proberen. Mijn sms box loopt al aardig vol met sms-jes van Telkomsel. Het aktiveren gaat haar niet lukken. Er is een probleem in het systeem, heb ik ook wel eens last van, dus het gaat niet. Ze vraagt me vriendelijk of ik dit vanavond zelf wil doen want dan is het systeem wellicht wel bereid mee te werken. "Geen probleem" zeg ik, "schrijf maar op een briefje hoe ik dat moet doen". Ik naar huis....RP 60.000 lichter en (nog) geen internet. 's Avonds een keer of vijf het riedeltje vanaf het papiertje op mijn smartphone ingegeven.....zonder resultaat. Dus vanmorgen op de bekende hoge poten op mijn Yamahaatje naar Negara om mijn beklag te doen. "Selamat pagi".....het meisje van gisteren schittert door afwezigheid. Een andere schoonheid glimlacht en wenkt me te gaan zitten. Ze herrinnert het zich van gisteren want ze zat naast ons met een andere klant maar ze heeft meegeluisterd. Ze legt me uit dat doordat het systeem niet werkte haar collega met het blauwe beugeltje, mijn RP 60.000 als een tegoed heeft geboekt. En dit is nu opgebruikt als een beltegoed. Ik frons mijn wenkbrauwen want ik begrijp er helemaal niks van. Even later komt toevallig een Piet van de back-office binnenlopen. Ik wenk en doe mijn beklag. Hij bevestigt dat ik dat tegoed, dat heet hier "credit", heb opgebruikt. Ik snap er de pepernoten niet van. Ik maak ze duidelijk dat ik dit niet accepteer en wil gewoon het pakket wat ik altijd koop. En niets anders. Punt. Beiden excuseren zich en gaan met de baas praten. Ze komen terug en bieden het pakket aan wat ik wens. Oké, prima. Het systeem wordt in stelling gebracht maar weigert opnieuw mee te werken. Men komt tot de conclusie dat het pakket van 2G het niet gaat worden. "Als je nu RP 15.000 betaal dan krijg je een pakket van 4GB wat normaal RP 75.000 kost. Ik knik en zeg "doe maar". Want ik ben het zat. Het systeem gaat op groen...geaccepteerd. Het meisje laat het zien op mijn smartphone.....3,5 GB + 500 MB. Dat snap ik ook al niet...het pakket is toch 4GB?....."ja dat is zo maar gesplitst in twee delen, 3,5 te gebruiken in de provincie Jembrana waar we nu zijn en 500 MB buiten deze regio. "Dus als ik naar Denpasar ga dan kan ik daar niet over het gehele pakket beschikken?". "Dat klopt meneer, dit is de marketingstrategie van Telkomsel". Ik snap er geen reet van want als ik hier benzine tank dan kan ik toch ook op deze benzine in Denpasar rijden? Met deze opmerking en een tweetal glimlachenden achterlatend verlaat ik deze toko. Ik stap op mijn motor en geniet van de straathectiek om me heen, ik sla later rechtsaf, een smalle weg door de rijstvelden die me naar huis brengt....wat een rust int hoofd.

donderdag 23 maart 2017

Met de schrik in de benen

Afgelopen maandag hebben we onze Toyota Rush genomen voor een drietal dagen "ertussenuit". Rond het middaguur vielen we op de klep van onze vrienden Leo en Anjo in Kesiman, vlakbij Sanur gelegen. Na de lunch hebben we vriendin Henny opgehaald in Hotel Sanur Beach. Zij geniet van haar vakantie op Bali. Een mooie gelegenheid om met zijn allen bij The Harvest Patissier aan de Sunset Road in Kuta  een kop koffie met een overheerlijk taartje nuttigen. Een gezellige plek vol met lekkere dingen. Na de koffie heel even shoppen en daarna naar De strandbar La Plancha in Seminyak. Op het strand samen hangend in een zitzak met een koude consumptie. Normaliter is het hier genieten van het vlakke strand, de prachtige horizon met de ondergaande zon. Maar nu was het anders. Geen zon, hoge golven, veel wind en opkomend water zodat zelfs de zitzakken vlakbij de waterlijn ervandoor gingen de zee op. Na een klein uurtje was het daar mooi geweest. Inmiddels weer tijd om wat te eten. Tijd voor een pizza in Sanur. Niet slecht in de door Leo en Anjo pas ontdekte Pizzeria. We hebben Henny weer afgezet in de buurt van haar hotel.....de avond valt. We sluiten af met zware oogleden, maar nog wel even het nieuws via internet bekijken. Morgen weer een dag. De dinsdag staat in het teken van vroeg opstaan, de wandelschoenen aan om een wandeling te maken door de rijstvelden in de buurt ban Tegallalang. Henny komt met de taxi en klopt aan net voor half negen. In de auto naar de buurt van Ubud. Een prachtige wandeling. We gaan uitrusten in Cafe Dewi met het prachtige uitzicht op de rijstterassen. Zo...de koffie is gedaan dan gaan we nu maar lunchen in warung Kedai D'Sawah. Een heerlijk plek opgesierd met veel schitterend bloeiende orchideeen. Het eten was prima, goed gesmaakt. Terug naar huis.......de dag zit er bijna weer op. Henny terug naar hotel en wij in de relaxstand. Het was een lekkere dag. Het is woensdag maar de dag begint niet zo als alle andere dagen. We worden opgeschud door een aardbeving van 5.6 op de schaal van Richter. Terwijl Anjo paniekerig de straat oprent, blijven wij nuchter en verbrouwereerd om ons heen kijkend met trillende benen ter plekke. Het water golft in het zwembad....de overkapping rammelt en het huis schudt heen en weer. Na een twintigtal seconden in het weer voorbij......geen schade aan mens, dier en huis. We ontbijten nog met de schrik in het lijf en gaan daarna weer naar huis, naar Yehkuning. Ook hier is de beving gevoeld...maar ook hier geen schade. 
















zondag 19 maart 2017

Natuurmomenten

Vandaag een rustige dag. Een mooie dag om vanaf het terras te genieten van de natuur om ons heen.