Weer thuis

Met de moeder van Pak Paros

Afgelopen zaterdag zijn we geland vanuit Padang op Ngurah Rai (Denpasar, Bali). Direct met de taxi naar Sukawati om onze auto op te halen. We hadden een homestay geboekt in Sanur maar we zagen dat er een grote file stond. Voor ons een reden om de homestay af te bellen en in Sukawati een andere homestay te zoeken. En die hebben we gevonden bij pak Paros, een kunstschilder. Hij heeft een prima kamer met ontbijt voor ons. De volgende morgen na de toast met spiegeleitjes naar huis. Drie en een half uur later waren we in Melaya. We hebben weer een leuke reis achter de rug. Sumatra kunnen we afvinken. Onze volgende reis is in november naar Japan. Allemaal bedankt voor het meereizen.

Met uitzicht op zee

 Dag 30, vrijdag 26 mei

Sumatra

GIsteravond om half zeven aangemeerd in de haven van Padang. Gelijk een Grab gebeld naar Losmen Tintin in Bungus. Een uurtje rijden. Dus om rond half acht bij de Losmen van Raul en Catharina. Het bootje ligt een dik half uur rijden verderop maar eerst eten en drinken. Na een uurtje heeft een vriend van Raul ons met de auto naar het bootje gebracht en toen nog twintig minuten varen naar Jophira Beach. In het donker om half 10 waren we er waar Jacqueline en Kindi ons op stonden te wachten. Uiteraard eerst ff bijkletsen en dan vermoeid naar bed. Vanmorgen weer enigszins uitgerust opgestaan. En dan lekker onze rust nemen op een ligbedje met uitzicht op de blauwe zee. Na de lunch, en lekker visje, gaan we om twee uur met het bootje terug naar de Losmen in Bungus. We delen het bootje met twee meiden uit Denemarken. Vanuit de Losmen rijden we per auto naar het 45 km verderop gelegen Hotel Grand Buana Lestari. Morgenochtend gaan we met de hotelshuttle om 05.00 uur naar het vlakbij gelegen vliegveld. Onze vlucht gaat om 07.05 via Jakarta naar Bali. Maar eerst nog een keer lekker Makan Padan eten aan de overkant.

Mentawai

Dinsdag 23 mei, dag 27 op Sumatra.

Het is 04.45 en mijn smartphone begint te klingelen. Ik heb goed geslapen in Losmen Tintin in Bungus bij Pagang. Het is tijd om op te staan. Catharina , de vrouw van Raul, heeft een lekkere omelet op toast gemaakt. Het is inmiddels half zes en we vertrekken met de auto naar de haven van Padang. Om 07.00 uur gaat de fastboat naar Mentawai. 45 minuten later zijn we in de haven. Het is niet erg druk. Ook de boot is verre van. Nadat alle goederen en mensen aan boord zijn gaan. Deze fastboat vaart ainds 2015. Daarvoor ging alleen de slow ferry (12 uur) maar die is uit de vaart genomen. 

We doen twee havens aan. Van Padang naar de eerste haven Sikabaluan is het 3,5 uur varen. Daar gaan we van boord om de benen te strekken. We blijven daar een uur. Daarna varen we door naar Siberut, onze bestemming. Beide havens liggen op Pulau Siberut. (pulau=eiland).

Het is al over vieren als Raul terugkomt van het shoppen want we nemen koekjes, sigaretten en eten mee. We lopen in Muntei naar de rivier. Daar ligt de uitgeholde boomstam waarmee we een uurtje gaan varen naar….Als we er zijn stappen we uit de boot zo de shit in. Mijn rugzak wordt gedragen. We moeten een uur lopen door de jungle om het huis van de Mentawai te bereiken. De bagger valt verder wel mee maar we moeten bijna een uur over boomstammen lopen. De man van het huis zien we halverwege en hij loopt met ons mee naar zijn huis “Uma”waar we eten en slapen. De boomstammen zijn neergelegd om niet in de drek terecht te komen. Het is alsof ik een uur lang over een evenwichtsbalk loop waarbij ik regelmatig mijn evenwicht verlies. Nu begrijp ik waarom we op laarzen lopen. Soms is de drek dieper dan de hoogte van mijn laarzen. In de ene hand een stok en in de andere hand mijn selfiestick met smartphone. Als we er zijn is het bijna donker. We zitten nog even buiten, praten wat en drinken thee. Het eten is klaar! Vis, groenten en rijst. Dit hebben we meegenomen als present voor de mensen van het huis. We eten bij een olielamp want hier is geen elektra. De junglegeluiden dringen het huis binnen. Als we klaar zijn met eten zitten we gezellig bij elkaar want ze vinden het wel wat dat zo’n bleekscheet aardig hun taal spreekt en dan bedoel ik Indonesisch. Er wordt volop gerookt van de sigaretten die we hebben meegenomen. De Mentawai-taal is niet te begrijpen. Het is fijn dat de man des huizes wel Indonesisch spreekt, de anderen niet die spreken alleen Mentawais. Het is nu kwart over acht en we gaan zo slapen. Morgen nog een dag in de jungle. Dan gaan we naar een paar andere huizen. Dat wordt weer baggeren door de jungle.

Dag 28 op Sumatra. Woensdag 27 mei.

Gisteravond vroeg naar bed….nou ja naar bed….op de houten vloer. Voor het ongedierte is er een soort hutje van een net gebouwd. Het is geen klamboe maar wel zoiets. Ik heb slecht geslapen omdat men tot 12 uur hard zat te kletsen. En het hele zaakje lag te snurken.,Om vijf uur vanmorgen begonnen ze weer te kletsen. En slapen op de vloer is nou niet de meest comfortable manier. Ik ben dit duidelijk niet gewend. Om zeven uur heeft onze drager pancakes gemaakt en dat smaakte wel. Dan is het rond achten als we de jungle ingaan. Maar eerst moet de “kabit” om. Dat is een lendedoek gemaakt van de gedroogde schil van de Baikoboom. Ik moet er ook aan geloven anders mag ik niet mee. Maar ik vindt het eigenlijk ook wel leuk om met zo’n lap om je kont door het woud te dartelen. Het hoort erbij! Als iedereen klaar is dan gaan we. Het is twee uur door de jungle op zoek naar de Baikoboom want we gaan er ééntje schillen. We zijn met zijn vijven. Drie Mentawaimensen, Amanjano de man van het huis, zijn vriend en Rustam de kok en de drager is, en mijn persoontje. Het is steeds lopen over boomstammen, door de bagger en door riviertjes. Het is op en af en soms flink glibberen. Soms nemen we een rookpauze want die mensen hier roken als fabrieken. Inmiddels heb ik al twee keer een bloedzuiger moeten verwijderen. Maar dat is niet zo raar als je diep in de jungle gaat. En dan ineens zien we een Baikoboom. Één van de twee Mentawai hakt ‘m om met zijn “Tege” een vlijmscherp lang mes. Dan met datzelfde mes maakt hij twee groeven in de stam en daarna erop kloppen zodat het los komt en dan langzaam de schil eraf te trekken. De andere kant van de stam is niet geschikt. Alleen één kant is maar geschikt om een “kabit” te maken. Verderop leggen we een boomstam in de rivier en gaan we de baiko pletten zodat het breder en platter wordt. Thuis wordt het gedroogd en is het klaar voor gebruik als een berse lendedoek. We zijn klaar en vervolgen onze weg. Ik maak een misstap op mijn lompe laarzen en daar lig ik in de struiken. Gelukkig geen schade. We lopen verder naar beneden naar een klein beekje over een akelig glibberig pad. Verderop staat het grootste huis van een man die Kookkie heet of genoemd wordt. Ze denken dat hij 80 jaar is maar niemand die het weet. Ik mag geen foto van hem nemen want hij is ziek en ze hebben het bijgeloof dat de foto de ziekte overbrengt. Wat hij mankeert is me onduidelijk. We gaan weer, nu naar het huis van Kookkies broer. Het barst van de varkens daar en dat is te ruiken. Iemand van zijn familie is al bezig om nasi goreng te maken. We eten met elkaar op de vloer. We buiken even uit en gaan terug naar het huis waar we hebben geslapen. Onderweg glij ik uit op een boomstam die nat en glibberig is geworden door de regen. Ik val met mijn hand tegen boom met stekels. Gelukkig is mijn camera ongeschonden. Eerst de stekels eruit trekken alvorens we verder gaan. We zijn er! Ik neem een bad onder het heerlijk frisse water uit de berg. We hebben besloten vanmiddag terug te gaan met de houten kano naar het dorp Muntei. Daar slapen we en gaan we met de motor de omgeving zien als we vóór donker terug zijn. Morgenochten gaan we weer terug met de Fastboat naar Padang. Het is echt fantastisch en zo puur om met de Mentawai op stap te gaan in de jungle. Ik heb een goede indruk hoe de mensen hier midden en samen met de natuur leven. Nog een uurtje lopen door het regenwoud naar de rivier waar de man met kano ligt te wachten.

De lucht wordt grijs dus snel afscheid nemen en naar de rivier. Als we er zijn begint het te regenen en niet zo’n beetje ook. We schuilen onder een afdak van een schuurtje. We zitten daar prima. Ook een goed moment om even de ogen aan de binnenkant te bekijken maar daar komt niet veel door het geknor van een groep scharrelende varkens. De regen duurt zeker twee uur. Het is maar goed dat we niet nog een nacht zijn gebleven wat eigenlijk wel de bedoeling was. Met veel regen is er niet veel te beleven. Ook de Menatai blijven dan binnen. We wachten op een Irakees met zijn gids en drager. Deze man reist de wereld rond om videootjes te maken en om ze op Youtube te zetten. Alleen zijn filmpjes tellen en verder verdiept hij zich niet in de cultuur. Onbegrijpelijk. Na meer dan twee uur wachten komt hij eraan. Hij kon niet eerder komen vanwege de regen en dan is het één grote baggerbak. Maar goed hij is er met al zijn apparatuur dus we kunnen de kano in. Het is een uur varen en dan zijn we in het dorp Mutei waar de schoonouders van Raul wonen. Het is niet meer de moeite om rond te gaan rijden maar we rijden wel over de vreselijk slechte weg naar een eethuis. Heerlijk gegeten. We slapen in net huis van de schoonouders en dan morgen om 10 uur naar de boot die om 11.00 uur vertrekt. Het was een prachtige dag! 

Dag 29, donderdag 25 mei 

Op Sumatra

Ik slaap weer op de vloer maar deze wel met een lekker kussen van het huis. Het is half zes als wakker wordt gekraaid door meerdere mannelijke tweevoeters. Ik heb niet slecht geslapen maar mijn verkoudheid speelt me nog steeds parten. Ik dut nog even in maar om half zeven hijs ik me toch maar van het 1 cm dunne matrasje wat op de planken vloer ligt. Eerst een bak thee met suiker en dan naar de mandi achter het huis om te badderen zodat ik fris op de boot ga. Raul is op de motor het ontbijt halen in een eethuis. Sate met pindasaus en met lontong (plakrijst). Op de gammele motor wordt ik naar de haven gebracht. De vertrektijd is 11.00 uur maar het is kwart over en we liggen nog steeds aan de kade. De aankomsttijd in Padang zal tussen 17.30 en18.00 uur liggen. Genoeg tijd om te slapen.

Puur in de jungle

Op een strand zonder internet

Dag 22, vrijdag 19 mei,

We hebben vandaag  voor de laatste keer kunnen genieten van de witte bammetjes met jam. Het is half 10 en we gaan naar Losmen Tintin waar Raul  op ons wacht om met zijn boot naar Jophira Tintin Guesthouse te varen. Dit Guesthousen ligt aan een stille baai met een prachtig strandje, een 40 minuten varen vanaf de Losmen. Het is geen eiland maar alleen bereikbaar met een bootje. Er is geen internet en de stroom wordt opgewekt met een aggregraat vanaf 17.30 uur. Als we aan komen varen zien we het al liggen en we schuiven het witte strand op. We laden onze spullen en de boodschappen uit en duiken onze hut in. Wat een heerlijke stilte. De enige gast is een Spaanse jongen die al maanden aan het reizen is in Azië. Hij gaat vanmiddag weer terug naar Padang. Na het middageten ga ik snorkelen want het koraal ligt voor de deur. Helaas is het water niet echt helder en dat is jammer voor het maken van foto’s. Morgen beter als we samen gaan snorkelen. 

https://www.jophira-tintin.com/en/index.html

Raul brengt vanmiddag Andreas terug en komt zelf morgen weer terug naar het Guesthouse. We blijven hier een week. Tussendoor ga ik met Raul maandag naar de Losmen en dan dinsdagmorgen vroeg naar de haven van Padang om de fastboat te nemen naar de Mantawai Eilanden. Daar gaan we op bezoek in de jungle bij de Batak mensen. Vandaar dat ik laarzen heb gekocht op de markt in Padang. Je zakt daar tot in je enkels in de varkensshit. Als het hoog tij is dan wordt de jungle drassig. Ik voel ik me weer een stuk beter en dan is de verleiding te groot. Dus ik ga toch naar Pulau Siberut, één van de Mentawai elanden. Samen met Raul en een drager gaan we drie dagen op pad. Jacqueline blijft in het Guesthouse met Catharina de vrouw van Raul.

Het is zaterdag 20 mei, dag 23

De dag breekt aan met een rustig kabbelende zee. Gisteravond heeft Kindi, de kok, een heerlijk visje geroosterd. Om half zes ging de aggregaat voor een lampje en het opladen van onze apparaten. Om te slapen is het heet in de hut en toch zijn we in slaap gevallen en het gekke is dat we het halverwege de nacht koud kregen en we de kleren aantrokken. Aan de rand van de jungle koelt het in de nacht altijd af. Daarna heerlijk geslapen.

Terug naar vandaag. Het is acht uur en Kindi roept dat de pancake met ananas klaar is. We schuiven aan maar eerst nog een bak thee produceren. Na het ontbijt eerst eff bijkomen van de pancake. Dan maken we ons klaar om te gaan snorkelen. Het is hoog water en dan is het eenvoudig erin te gaan vanaf het strand. Geen last van keien en koraal. Bij laag water is het lastiger. Helaas is het water niet echt helder genoeg om mooie foto’s te maken. We zien een kleine turtle maar die is weer snel verdwenen. Er zit veel vis en het harde koraal is best wel mooi maar het zicht is niet perfect. We zwemmen weer terug want een uur koekeloeren onder water is genoeg. We voelen dat het een luie dag gaat worden en dat blijkt weldra als ik ga liggen en een dutje pakt. Jacqueline houdt zich bezig met een boek op haar e-reader. Het is lunchtijd. Kindi zet een miesoep met een bordje rijst voor ons neer. Het is goed te eten, geen hoogstandje. De middag gaan we wederom in de siestapositie op een bedje aan de rand van het mooi witte strand. En zo kabbelt de middag voort tot het avondeten als we samen een visje op een houtvuur gaan leggen. Dat wordt weer smullen want een visje gaat er altijd wel in. Inmiddels zijn ook twee Nederlanders neergestreken op Jophira Beach. Zijn blijven hier twee nachten alvorens zij via Java weer terug gaan naar Holland. Het is half zes en we gaan met zijn allen in het bootje van Raul genieten van de zonsondergang verderop. Vanaf het strand niet te zien maar om de bocht, 10 minuten varen, is het prachtig als de zon om kwart over zes hartstikke rood de zee in verdwijnt. Dan is het tijd om een visje te eten. We raken aan de praat en eten gezamenlijk het visje met groenten en rijst. De aggregaat gaat weer aan en de batterijen kunnen weer worden opgeladen. De avond is gevallen, we hebben gegeten en dan zit er niets anders op dan vroeg naar bed. 

Zondag 21 mei, dag 24

Na het ontbijt met de spiegeleitjes is het weer tijd om te gaan snorkelen. Vanaf het strand zwemmen we nu naar rechts waar volgens Raul het koraal mooier en beter is. En dat klopt. Het  koraal is inderdaad mooier. Het water is ook wat helderder dan gisteren. Er komt een schildpad aangezwommen maar dit prachtige dier is jammergenoeg te ver weg voor een mooie foto. Na een uurtje flipperen weer naar het strand.

Het is hier o.i. niet mooi genoeg om nog een keer te gaan vandaag. We zijn verwend met de prachtig snorkelplekken zoals Raja Ampat. En vanmiddag is het laag water en dan is ook het lastiger de zee in te komen. Eerst even lekker douchen om het zoute plakkerige water van het lijf te spoelen en dan is het koffietijd met een biscuitje. Later om één uur wordt er door Kindi geroepen dat de luch klaar is. Het zijn grote loempias gevuld met groeten, kip en aardappel. Een lekker hap.

Uiteraard wordt de middag ingevuld door siesta. Om vier uur gaan we tezamen GadoGado maken. Raul organiseert een soort Cookingclass. 

We beginnen met het vlechten van een rijstmandje. Het is proberen en het blijft proberen. Het is duidelijk dat wij de handigheid missen. Dus Raul vlecht alle mandjes zelf. Dan wordt de pindasaus gemaakt in een vijzel. Catharina, de vrouw van Raul, maakt het af. Een uur later worden de borden Gado Gado op tafel gezet. Het ziet er lekker uit maar we missen de pittigheid van sambal. We hebben dit gecompenseerd met chilisaus. En dan als toetje een schaal fruit met ananas en drakenfruit. Het is 19.00 uur en het is al donker. Nog een paar uurtjes buiten zitten en dan weer onder de klamboe. Morgenmiddag na de lunch ga ik naar Padang om dan dinsdag samen met Raul met de fastboat naar Mentawai te gaan. Donderdagavond ben ik weer terug. Jacqueline blijft hier nog een paar degen genieten van het mooie witte strand. Hier en ook op Mentawai zijn we van internet verstoken. Dus geen bericht is goed bericht.

Maandag 22 mei, dag 25

We zijn er klaar voor. Weer een dag aan het mooie strandje. We zwaaien Hilda en Martin uit. Die gaan weer terug naar Holland. Om twee uur vanmiddag ga ik met het bootje naar TinTin Losmen. Daar slaap ik één nacht en dan morgenochtend met de auto naar de haven. Om zeven uur vertrekt de fastboat naar Siberut op Mentawai. We zullen er ongeveer om 13.00 uur zijn. En dan de jungle in. Daar blijf ik twee nachten om dan donderdag weer terug te gaan met Raul naat zijn strandje waar Jacqueline wacht. We slapen dan nog één nacht op Jophira Beach. Vrijdagmorgen met het bootje terug naar de Losmen en met de auto naar een hotel vlakbij het  vliegveld van Padang. Zaterdagmorgen vroeg om 07.00 vliegen we terug naar Bali. Maar eerst een paar dagen hiken door de jungle op visite bij de Batak. Ook daar is geen internet dus zal het tot vrijdag duren alvorens ik kan publiceren. 

Jophira Beach

Jacqueline doet haar best

dat vlechten is niet aan mij besteed

de mandjes vullen met rijst

de pindasaus in wording

Masakan Padang

 Dag 21 op Sumatra

Padang City

Dit is onze laatste dag op de heuvel in Padang. Het is half acht en we lopen naar het restaurant voor het ontbijt want we hebben waanzinnig trek in een witte boterham met een laagje jam. Er staat geen ontbijt klaar en er is niemand te zien. We roepen…..volluk..volluk. En ja hoor de keukenprins komt eraan. Selamat pagi! We gaan zitten en even later komt hij een kan koffie, een kan zwarte thee en vier witte boterhammen brengen….en een potje gele en rode jam. Waanzinnig lekker! En hij vraagt of we een omelet willen. “Nou nee vandaag niet maar een “mata sapi” mag. Even later komen de twee gebakken eitjes. Het zijn geen spiegeleitjes maar nasi goreng-eitjes geworden met standaard het bakje mayo-ketchup erbij. Lekker hoor!

Het is tijd om te gaan want we hebben nog wel wat te doen in Padang. We bestellen een Grab….komt niet. We bestellen nog een keer een Grab…komt ook niet….het is te ver van zijn standplaats meldt hij. Met behulp van Rivaldo….een fijne kerel….werkt in het hotel….komt er toch een auto die ons naar de op één na grootste moskee van Sumatra brengt. De grootste staat in Medan. We zijn er! De Masjid Raya Sumatera Barat is een prachtig bouwwerk met een dak volgense de bouwstijl van de Minangkabau en één grote minaret. We mogen uiteraard niet naar binnen. We maken fotos en lopen om de moskee heen. Hij heeft vier ingangen. Bij één ervan bellen we, in de schaduw op een muurtje, een Grab en die is er met een paar minuten om ons naar de oude stad te brengen. We zijn aan de oever van de Arau rivier en we bekijken een paar mooi gerenoveerde gebouwen uit het Hollandse koloniale tijdperk. Ook deze rivier is getooid met veel afval en er zit een luchtje aan. Koffietijd…en we schuiven een lokaal binnen en drinken té zoete capuccino. Maar het is een fijne break omdat het nogal heet is vandaag. Na de koffiebreak lopen we naar de pasar. Het wordt nog heter en onze ruggen worden kletsnat. We pinnen ook nog even bij een ATM want de knip raakt leeg. Die is nu weer gevuld….ook een lekker gevoel. Oh heerlijk zo’n flappentaphokje met AC. Even bijkomen! De markt is niet zo ver meer. We hebben gevonden wat we zochten. Een toko met kaplaarzen want we verwachten veel water. Ik heb maatje 46/47 dus dat zal een dingetje worden in het land van de kleine voetjes. Ik til één van mijn voeten op en er komt een glimlach op het gestoppelde gezicht van de man van de toko. Hij zegt me dat het hier niet verder gaat dan maatje 43. Ehhh…probleempje wat er aan zat te komen. Maar hij vraagt me het wel te proberen. Waarom niet? Zijn vriend klimt op zolder waar een enorme grote voorraad rubberen laarzen ligt. Hij is een grossier, vandaar. Hij plukt er een paar tussenuit. Ik probeer ze en ik glij er moeiteloos in zonder met mijn tenen de voorkant te raken. Hoe is het mogelijk? Het blijkt dus dat ze hier drie maten achter lopen. Voor RP 100.000 (6,50 euro) stopt hij ze in een plastic zak en we gaan weer. Laat het water en de drek maar komen😂😂

We lopen terug van waar we vandaan zijn gekomen en nestelen ons in een Masakan Padang. Ons wordt een bord met nasi (witte rijst) voorgezet met 16 schaaltjes met diverse lekkere gerechten zoals twee soorten rendang en diverse soorten groenten en nog meer. Het recept is: wat je niet aanraakt hoef je niet te betalen. Het is heerlijk! Eten in een Masakan Padang is typisch een manier van smullen in West Sumatra. Wij eten van 6 van de 16. De bedoeling is een keuze te maken want van alles eten is heel veel. Heerlijk! Het is een soort indische rijsttafel maar dan wat anders. Inclusief een flesje water, twee ijsthee en een fruitjuice mango: RP 150.000 (10 euro). 

Goed gevuld verlaten het eethuis en doen nog een boodschapje in een supermarkt…shampootje en een rol biscuitjes. Daar bellen we een Grab….hij staat al te wachten…en gaan terug naar het hotel. Het was een mooie dag. Voor onze laatste week gaan we morgen naar een andere stek. Een mooie stek op een prachtig strand. De laatste Grab van vandaag komt ons ophalen dan hoeven we niet te wachten zoals vandaag. En hij heeft alvast een ritje in de knip. 

De prachtige moskee van Padang

Hollandse koloniale gebouwen langs de rivier

De rivier Arau

Lekker eten in de Masakan Padang

Op de pasar…..daar is het nooit saai.