Nong Khiaw

Dag 16

Het ontbijt was weer perfect na een goede nachtrust. Vandaag een fietsdag. De tweewielers staan al klaar bij het hotel (gratis gebruik). Een lichtblauwe en een rode. We controleren de bandjes en die zijn toch iets aan de zachte kant. We vragen bij de receptie om een pomp, maar die is stuk en we worden verwezen naar een fietsverhuurder in het dorp. We gaan op weg en na een kilometer ofzo  op en af zien we daar de fietsen al op een rijtje staan. Hier zal het zijn. Het is zweten! Een elektrische fiets zou toch fijn zijn. Heeft u een pomp? “Nee die heb ik niet” en hij wijst naar verderop. We vragen glimlachend ook aan die kerel of ie wellicht een een elektrische fatbike te huur heeft. Hij lacht een beetje en wijst naar zijn buurvrouw van ongeveer 125 kg. We stappen met gefronsde wenkbrauwen weer op want dat is toch wel erg raar dat een fietsenverhuurder geen pomp heeft. We doen het wel met de bandjes die we hebben. We gaan verder op onze hotelfiets met het zadel veel te laag maar dat mag de pret niet drukken. Na een paar kilometer is er niks meer te beleven en draaien we om want het is ook tijd voor een kop koffie. Hé daar zien we een vestiging van Laos Coiffures. Dat komt mooi uit dan ik mijn grijze coupe weer in model laten brengen. Na de tondeuzebehandeling en de koffie kunnen we verder de andere kant op naar het onbekende oorlogsmuseum Ban Man Da op vier kilometer gelegen van Nong Khiaw. De omgeving is prachtig  en na vier kilometer met het zweet op het voorhoofd en rug zien we het grote bord van het museum en de grot.  We kopen een ticket voor 50.000 LAK en lopen naar beneden over een onverhard pad. Gelukkig is het droog anders zou het een flinke glibberpartij zijn. Het is de geheime oorlog van de Amerikanen die zichtbaar wordt gemaakt in een mooi gebouw middels veel roestig oorlogstuig. Laos en ook Cambodja is gedurende twee jaar 1968 en 1969 elke dag in opdracht van Nixon gebombardeerd door de Amerikanen om te voorkomen dat communistische partijen de overhand zouden krijgen. Grote gebieden werden verwoest en veel burgers gedood. De inwoners van het dorp schuilden tijdens de bombardementen in de grot en dat is nog duidelijk zichtbaar. En het is er lekker koel. We komen helemaal bij! Er is nog één toerist en verder niemand…wat een rust. We genieten van de prachtige natuur, we schommelen nog even, en we fietsen terug naar Nong Khiaw. We rijden de brug over en slaan linksaf. Daar verderop is een restaurantje met Laofood. Eerst een grote fles bier en dan een bordje noodels. Met ons buikje vol terug naar het hotel. Onze bloglezers weten inmiddels al wel op welke wijze wij de middag invullen. Het is inmiddels 17.00 uur en het is flink gaan waaien en regenen. Door het slechte weer is ook de stroom en het internet uitgevallen. 

Gedroogde visjes aan de kar

Knippen zonder scheren

Oorlogsfietsen

De schuilgrot

Koffietijd

Veel roestig oorlogstuig

De bamboebrug naar de grot