Translate our blog in your language.

Japan Kanto and Tohuku

Japan Kanto and Tohuku
Onze reis naar Noord Japan: Tokyo-Kanto-Tohuku (klik op de foto)

Wie zijn wij?

Wie zijn wij?
Wij zijn Henk en Jacqueline en wonen sinds 2012 op Bali. Wij gaan graag op ontdekkingsreis in Indonesie en andere landen in Azie

Welkom op ons blog

Welkom op ons blog

Aantal pageviews t/m vandaag

Aantal pageviews t/m vandaag

Totaal aantal pageviews t/m vandaag

Hot news

Een mijlpaal: Woensdag 23 december 2020
300.000 vieuws.

Translate our blog in your language

woensdag 25 juli 2018

Eenden op de rijstvelden

Eendenhoeders zijn een groot deel van het jaar met hun eenden onderweg naar pas geoogste rijstvelden. Hier treffen ze kosteloos voedsel aan voor hun eenden. Ze leven van de verkoop van de eendeneieren.
Het is een bekend gezicht, de eendenhoeder achter zijn kudde eenden op weg naar ergens. Het tempo werd bepaald door zijn eenden en hij houdt ze in bedwang met een lange zwiepende bamboe stok.
Hij leidt zijn eenden naar rijstvelden waar pas geoogst is. Tijdens het oogsten blijft er namelijk altijd een aanzienlijke hoeveelheid rijstkorrels op het veld achter. Voor de eenden vormen de door de boeren achtergelaten rijstkorrels een uitstekend voer.
Het is dus zaak dat een eendenhoeder voortdurend op zoek gaat naar rijstvelden die net geoogst zijn. Van de boeren moet wel eerst toestemming wordekn verkregen. Als tegenprestatie ontvangen de boeren een pakje sigaretten of wat eendeneieren.
Een groot deel van het jaar is de eendenhoeder van huis. Hij weet inmiddels waar, dankzij de aanwezigheid van een irrigatiesysteem meerdere malen per jaar geoogst wordt. Hij overnacht bij vrienden langs de route of ergens in het veld.
De meeste inkomsten krijgt de eendenhoeder uit de verkoop van de eieren. Met een koppel van 200 eenden betekent dat zo’n 150 eieren per dag. Deze worden aan de eierhandelaar verkocht tegen zeg maar 30 cent per stuk en de verdienste beloopt dan zo’n 45 gulden per dag. Daar komt dan nog bij, dat oudere niet meer productieve eenden aan Chinese restaurants worden verkocht.




zondag 22 juli 2018

Viezigheid


Ik kon me vanmorgen niet inhouden. Het gebeurt heel vaak maar gelukkig zie ik het zelden. Loop ik op het strand te keuvelen met voor mij twee bekende mannen uit het dorp. Op enig moment nemen de twee een rustpauze en gaan zitten op de bovenrand van het strand. Ik loop verder en dan zie ik een kerel met een grote plastic zak de zee in lopen. Hij schudt de zak leeg en loopt weer terug. We passeren elkaar en ik zeg tegen hem waarom hij dit doet. De neus gaat omhoog en lachend loopt hij verder. Ik loop ook verder met Madé onze hond en even later weer terug. De inhoud van de zak was inmiddels op het strand aangespoeld, allemaal vieze strontluiers. Bahhhh. Ik loop verder en zie dat die kerel is gaan zitten bij de twee mannen uit Yehkuning. Ik ga er joviaal bij zitten. De kerel kijkt verbaasd want dat had hij toch blijkbaar niet verwacht. Ik vraag nog een keer waarom hij zijn vieze afval in de zee dumpt. Ik krijg bijval van de twee. Geeft hij de schuld aan de Desa (gemeente) omdat die er niets aan doet. Ik zeg.....omdat er geen afvalcontainers geregeld zijn kan hij het ook verbranden zoals de hindoes (hij is moslim), de twee knikken instemmend. Als antwoord krijg ik te horen dat verbranden niet mag want dat geeft veel rook. Toen ben ik maar zwijgend naar huis gelopen. Wat een volk! Groetjes en een fijne dag.