Translate our blog in your language.

Japan Kanto and Tohuku

Japan Kanto and Tohuku
Onze reis naar Noord Japan: Tokyo-Kanto-Tohuku (klik op de foto)

Wie zijn wij?

Wie zijn wij?
Wij zijn Henk en Jacqueline en wonen sinds 2012 op Bali. Wij gaan graag op ontdekkingsreis in Indonesie en andere landen in Azie

Welkom op ons blog

Welkom op ons blog

Aantal pageviews t/m vandaag

Aantal pageviews t/m vandaag

Totaal aantal pageviews t/m vandaag

Hot news

Een mijlpaal: Woensdag 23 december 2020
300.000 vieuws.

Translate our blog in your language

zaterdag 24 december 2016

Feestdagen

Wij wensen al onze bloglezers Fijne Kerstdagen, en een prachtig en vooral gezond 2017

vrijdag 16 december 2016

Verlichting

De nieuwe bewoners van ons oude huis willen graag een boiler van 100 liter. Ik afgelopen woensdag naar Negara om te vragen of ze zo'n ding hebben. "100 liter??".... "Zoveel warm water"..."dat kost veel elektra en dus ook veel geld"..."die hebben we niet!"..."we hebben maximaal 30 liter"....."bestaan die dan, die van 100 liter?". Vermoeid ging ik weer huiswaarts met de wetenschap dat een ritje heen en weer Denpasar niet te voorkomen is. Ook wensen ze een kleine witte wastafel in het gastentoilet. Helaas was deze kleur niet verkrijgen. De zoete kleurtjes lichtblauw, roze en groenig zijn er volop. Wit is zeker té neutraal. Een reden des te meer om naar Denpasar te karren.
Dus woensdag om half zeven vroeg in de ochtend naar deze vreselijk drukke stad. Maar eerst naar de Toyotagarage voor een servicebeurt. Wel zo handig, ik kwam er toch langs in Tabanan. De afspraak om negen uur, ik was er om half negen. Vanuit de zwaar gekoelde wachtruimte met wifi had ik een mooi zicht op onze auto die strak hydrolisch omhoog werd gebracht. Na anderhalf uur, drie bakken koffie en klaar geïnternept zag ik de brug weer langzaam naar beneden glijden. De beurt gedaan dus maakte ik me op voor het seintje van de charmante receptiedame "auto klaar en betalen". Maar het duurde nog een uur voordat ze kwam aangehuppeld op voor haar duidelijk té hoge hakken. Het is nogal wat om de gehele werkdag te proberen om je evenwicht te bewaren. De auto wordt altijd schoon van binnen en van buiten afgeleverd. Het was nogal druk in de wasstraat. Vandaar de vertraging. Om half 12 reed ik weg naar de volgende stop, de boilertoko aan de Gatsu in Denpasar. Inderdaad de boiler op voorraad maar niet in de winkel maar in het magazijn aan de andere kant van Denpasar. "Even geduld, het wordt zo gebracht". Na 45 minuten wachten kreeg ik toch de drang om te gaan vragen wanneer het komende is. "Ja sorry maar ze hebben eerst lunchpauze van een uur maar ze komen zo hoor". Mijn tenen vertoonden al krommingen maar mijn geduld werd 20 minuten later beloond. Met de boiler op weg naar de wasbakkentoko in Kuta. Daar geen probleem, witte wasbakken in overvloed. Alle bijbehorende accessoires verzameld en ingeladen. Het is inmiddels half vier en de lucht wordt grijzer en grijzer. Toen wij hier kwamen wonen hebben we gezworen niet in het donker te rijden want dat is hier levensgevaarlijk. Tel vanaf halfvier er minimaal drie uur bij op en dan kom je in het beginnende donker aan. Het is niet anders. Uitzonderingen bevestigen de regel. De lucht wordt nog grijzer en de eerste druppels vallen. Het is een teken van langdurige regen want alle motorrijders parkeren hun tweewieler langs de weg om zich te gaan hullen in regenpakken of plastic poncho's. De hemelse pijpenstelen kletteren keihard op het asfalt. De motormuizen met hun fladderende poncho's haasten zich ongeëmotioneerd naar hun bestemming. Wij van het Westen zijn gewend aan het veilige gebruik om de lichten te ontsteken, zeker bij slecht weer. Hier denken ze er anders over. Het merendeel houdt stoïcijns de verlichting uit. Blijkbaar denken ze dat het geld kost en daar hebben ze een hekel aan. De duisternis is ingevallen, het regent nog steeds. Het tegemoetkomende verkeer is herkenbaar als rijdende kerstbomen. Groene en blauwe lampjes zijn duidelijk de favoriet. Ook zijn er chauffeurs op het heldere idee gekomen om toch maar het knopje van de verlichting in te drukken ware het niet dat het merendeel zuinig aan doet door te beginnen met de stadsverlichting. Rijden in het donker is zeker geen feest. Het is opletten geblazen en dat ook nog met de vele gaten in de weg die niet te zien zijn omdat ze gevuld zijn door het hemelse vocht. Om half acht greep ik vermoeid de knop van onze voordeur en viel op de klep. Weer thuis maar wel met boiler en wasbak.