Sidemen - Oost Bali

Sidemen

Het best bewaarde geheim van Bali

Gesitueerd tussen de rijstvelden in het oosten van Bali, vind je een van de mooiste en sereenste plekjes van het hele eiland: Sidemen. In dit piepkleine dorpje vind je enkele guesthouses waar je kennismaakt met de lokale bevolking en haar tradities, en waan je je bijna even op een ander eiland.

Je komt niet naar Bali voor de ongerepte stranden en dorpjes waar ze nog nooit een westerling hebben gezien, maar er zijn plekken waar die aardig in de buurt komen. Sidemen is het best bewaarde geheim van Bali en biedt een sereen toevluchtsoord waar je geniet van rust en natuur.

Een ongerept stukje Bali

Er zijn maar weinig plekjes op Bali waar het nog echt rustig is en je weinig andere toeristen tegenkomt, maar het kleine plaatsje Sidemen is een uitzondering. Dit kleine dorpje in het oosten van Bali is prachtig gelegen tussen de rijstvelden en je maakt er kennis met het echte Balinese leven. Hier gaat het dagelijks leven een stuk langzamer dan elders op het eiland en je komt hier dan ook vooral voor je rust en de mooie omgeving. Je kunt er slapen bij kleinschalige guesthouses met uitzicht over de rijstvelden en een kookcursus volgen bij een lokale familie. Wedden dat je met onvergetelijke herinneringen terug naar

Fietsen door de rijstvelden

Sidemen wordt omringd door een glooiend heuvellandschap vol rijstvelden die glinsteren in het vroege ochtendlicht. Zet de wekker om dit deel van Bali te zien ontwaken en verken het oosten van het eiland per fiets. Vanuit Sidemen rijd je via de rijstvelden naar tempels en uitzichtpunten, en kom je onderweg tal van mooie tafereeltjes tegen: locals die in de velden aan het werk zijn, warungs waar je een hapje kan eten langs de weg en kleurrijke markten waar iedereen uit de wijde omgeving op afkomt. Stop regelmatig voor een praatje of een fotomomentje, want vanaf de fiets zie je Sidemen op z’n mooist.

Yoga & wellness

Je slaapt er in sfeervolle bungalows tussen de palmbomen, wordt wakker met ongehinderd uitzicht over de rijstvelden, en behalve tjilpende vogels en ritselende bladeren is het hier doodstil. Het serene Balinese plattelandsleven biedt een hoop ontspanning en Sidemen vormt het rustgevende decor van een heerlijke vakantie. Hier zul je gegarandeerd tot rust komen, zeker als je je overgeeft aan een lesje yoga of een traditionele massage. Zo kun je een bezoek brengen aan de lokale yogaschool en oefeningen doen met uitzicht op het groen, om jezelf daarna te trakteren op een therapeutische

Pura Bukit Tageh

Wandelen door de rijstvelden is een van de leukste dingen die je in de omgeving kan doen en er lopen verschillende wandelroutes door de terrasvormige velden. Je kunt op eigen gelegenheid de omgeving verkennen, maar het is ook leuk om met een gids op pad te gaan. Als je een goede conditie hebt, kun je koers zetten naar de tempel Pura Bukit Tageh, dat aan het eind ligt van een 2,5 uur durende klim. De beloning is geweldig, want eenmaal boven heb je een schitterend uitzicht over de omgeving.

Pura Besakih

Op de flanken van de Gunung Agung vulkaan en op zo’n 20 kilometer ten noorden van Sidemen, ligt de belangrijkste tempel van Bali: Pura Besakih. Het complex bestaat uit maar liefst 23 kleinere tempels, de een nog mooier en indrukwekkender dan de ander. De grootste en belangrijkste binnen het complex is de rijkversierde Pura Penataran Agung, gelegen aan het eind van een lange trap. Toeristen mogen niet naar binnen, maar van buiten is zowel de tempel als het uitzicht

Gunung Agung

In bijna heel Sidemen kun je de grootste berg van Bali zien liggen en dat maakt het dorpje een van de betere startpunten om een beklimming te doen. De Gunung Agung is 3142 meter hoog en onder leiding van een gids kun je de klim maken. De route begint midden in de nacht bij Pura Besakih, zodat je rond acht uur ’s ochtends aan de top bent en ongehinderd uitzicht hebt over de reusachtige krater. Over het algemeen wordt het daarna snel bewolkt, dus zorg dat je op tijd boven bent. Guesthouses in Sidemen kunnen je een betrouwbare gids aanraden.

Reizen naar Sidemen — Hoe kom je er?

Sidemen is gelegen in het oosten van Bali, op grofweg een uur rijden van het stadje Ubud. Om er te komen is het aan te raden om eigen vervoer te regelen. Niet alleen is het de snelste manier, met je eigen auto kun je ook stoppen op de mooiste plekken langs de route om even van het uitzicht te genieten. Huur bijvoorbeeld een scooter in Ubud of kies voor de meest comfortabele optie en neem een huurauto op de luchthaven in Denpassar. Vanaf daar is het nog een kleine anderhalf uur rijden naar Sidemen. Eenmaal in Sidemen verken je het dorpje te voet en kun je al wandelend een tour maken door de rijstvelden.

Terug naar Yehkuning

De vogels fluiten er weer flink op los. Zonder op de klok te kijken weten we dat het half zes is. We blijven nog even liggen en dan eruit en de wandelschoenen aan voor een frisse ochtendwandeling. We lopen de weg af naar beneden totdat ie ophoudt. We gaan weer terug en we zien de grootste nog aktieve vulkaan van Bali (Agung Augung) verderop liggen. Gedeeltelijk gehuld in wolken is hij prominent aanwezig. Halverwege worden we gestoord door een hevige regenbui en dus moeten we schuilen. Vanuit onze schuilplek zien we de regen keihard het asfalt teisteren. Aan de overkant staat een meisje te wachten om naar school te gaan…..als het weer enigszins droog is. Als de regen minder is geworden gaan we gewapend met de uitgeklapte paraplu terug naar het hotel voor het ontbijt. Onderweg zien we op een terras van een woonhuis een prachtige gele orchidee. De bewoner komt toevallig net aangelopen. We vragen hem een stekkie en met plezier snijdt hij er een geworteld stuk vanaf. En nu maar hopen dat ie thuis aan een boom aan wilt slaan. Na het ontbijt betalen we de rekening en stappen weer in de auto. Het is mooi geweest en gaan weer naar huis. Sidemen is een prachtige plek om er een paar dagen tussenuit te gaan. Zeker in de regentijd als het thuis overdag en in de nacht nogal warm is. In Sidemen en omgeving zijn de nachten aanzienlijk koeler en dat slaapt ook een stuk lekkerder ondanks dat we gewend zijn te slapen in de vochtige warmte. 

De Agung Augung in zijn volle glorie

Nog even wachten totdat het weer een beetje droog is en dan naar school.

Een stek van deze mooie orchidee ging mee naar huis,

Jembatan Kuning

De ochtend breekt aan om zes uur met het gefluit van de vogels en een Hindoegebed uit de luidspreker in het dorp. Dit duurt gelukkig maar een aantal minuten. De opkomende zon laat zien dat we een prachtige dag tegemoet gaan. Voordat we het ontbijt naar binnen gaan werken doen we eerst een rondje door de prachtige tuin. Maar eerst nog even terug naar gisteravond. Het hotel heeft een restaurant wat niet ongewoon is. Dus wij daar heen om te eten. Volledig verlaten maar één van de twee aanwezige jongens komt naar ons toe en zegt ons dat er hier niet veel te eten valt. Je kent het wel…nasi goreng enzo. Nou nee vandaag ff niet. Hij geeft de hint dat we beter aan de schuine overkant kunnen gaan eten want daar in de warung hebben ze meer op de kaart. Dus wij daar heen. En inderdaad veel gerechtjes op de kaart en de Bintang staat koud en dat is toch ook niet een onbelangrijk puntje. En ook hier niemand te zien behalve het vriendelijke meisje van de bediening. We bestellen twee goudgele rakkers in een groen flesje van glas en twee bordjes….één met Cordon Bleu en de andere met kebab. Het duurde even….niet erg…mooi de tijd om te genieten van het biertje. Het eten smaakte ook goed. Tijd om af te rekenen. Het is duidelijk crisis hier op alle fronten want er is zelfs geen wisselgeld. We moeten nog RP 30.000 terug krijgen maar het is er niet. “Laat maar in de pot want we komen morgen terug….dan is het eerste biertje al betaald”.

Het prima ontbijt hebben we om negen uur achter de kiezen en dan is het tijd om de “Naikies” aan te veteren en te gaan lopen naar de “Jembatan Kuning”. Het is niet erg ver…2,5 km en we zien we de brug al hangen over de rivier. Een brug die voor de lokale mensen belangrijk is omdat ze anders niet over de rivier kunnen van de ene naar de andere Desa. En dan zou je denken dat zo’n ding goed wordt onderhouden. Nou nee niet echt. Eigenlijk helemaal niet. Wij weten uit ervaring dat het woord “onderhoud” moeilijk te vinden is in het Balinese woordenboek. Het likkie gele verf is van de vorIge eeuw en de planken worden pas vervangen als ze verrot zijn. Zolang ie hangt dan hangt ie en wordt er gebruik van gemaakt. We lopen wiebelend naar de overkant waar de volgende motor al staat te wachten. Deze brug doet ons denken aan onze trek door de Baliemvallei op West Papua. Vlakbij de brug lopen we over een dijkje het rijstveld in en we vervolgen onze weg over nog meer van die sawadijkjes. We komen twee keer iemand tegen en dat is het. Verderop zijn een aantal vrouwen rijst aan het slaan en ik loop er naar toe voor een praatje en om het slaan ook te proberen. Ik neem wat foto’s en we gaan weer. We worden nagewuifd door deze aardige vrouwen en we vervolgen onze “hike” door de sawas. Het is slingeren en klimmen om via een betonnen brug over een kleine rivier bij de weg te komen. Doorgezweten kopen we een flesje drinken bij een warung. Verderop staan een paar verlaten stoelen langs de weg, dat is een mooie plek voor een drinkbreak alvorens we teruglopen naar het hotel. Een mooi moment om een verkoelende duik in het zwembad te nemen en een bordje nasi met toeters en bellen te eten in een warung in het dorp. De middag is gereserveerd voor de siesta en een paar lees-en bloguurtjes.

Dit is ‘m dan…de gele hangbrug

Rijst slaan….effe meedoen

Hoe mooi is het hier?

Via Ubud naar Sidemen

Het is de hoogste tijd voor een “break out”. Onze laatste reis (Japan) was in maart/april 2020 en dat is inmiddels anderhalf jaar geleden. Vanaf die tijd zijn we vastgeklonken aan Bali door Corona. In de tussentijd zijn wel in Ubud en Amed geweest maar het heeft niet veel om het lijf. Beide plaatsen waren volledig uitgestorven en als er geen reuring is dan is het niet echt bijzonder. We waren er wel even uit ons kot dat wel. Inmiddels heeft de regering aangekondigd dat het vliegveld van Bali weer geopend is maar er komen nog steeds geen toeristen omdat de restricties (PCR, quarantaine, twee vaccinaties) absoluut niet uitnodigend werken. De hotelprijzen zijn tot een dieptepunt gekelderd en daar maken wij graag gebruik van. Maar er zijn ook al hotels die hun prijzen aan het verhogen zijn omdat ze denken dat het weer gaat stormlopen. Niet dus! Wij zijn vanmorgen in de auto gestapt naar Sidemen aan de oostkant van Bali. Volgens ome Jan en velen de mooiste regio van het eiland. En dat is ook wel zo alhoewel er veel meer mooie plekken zijn. We verblijven twee nachten in Villa Sawah Indah voor een spotprijs van RP 275.000 (16,50 euro) per kamer/per nacht inclusief ontbijt voor twee personen. Vandaag hebben we onze lunch genuttigd in Ubud bij Cafe Kafe. Een bekende plek voor ons waar het eten prima is en zolang de toeristen er niet zijn kunnen we voor de deur parkeren. Het is een typisch plek waar alleen buitenlanders zitten met hun laptop. Dit zijn vaak mensen die hun werk hebben op Bali of het zijn influencers die met een Businessvisum het land zijn binnengekomen. Ubud is nog steeds zonder de toerismehectiek. Alhoewel het verkeer ietwat drukker was dan de vorige keer. Het zijn dan de locals die heen en weer rijden en soms scheert er een buitenlander (Bule) voorbij. Na de lunch hebben we uitgebuikt op de massagetafel van salon Gratia ( niet te verwarren met Gratis). Ook hier geen klandizie en dat al anderhalf jaar. Dus die waren blij met onze komst. Met onze losgemaakt spieren stapten we weer in de auto. Nog een uurtje via Gianyar en Klungkung naar de nederzetting Sidemen want meer is het niet. In het dorp slaan we linksaf een weg in waar langs diverse accomodaties staan die onbezet zijn. Sidemen is een gewilde plek omdat er hier op de rivier geraft kan worden en het is prachtig om te wandelen. Wij trekken morgen ook onze wandelsloffen aan en gaan op zoek door de rijstvelden naar de “Jembatan kuning” (de Gele hangbrug).

Dorpsfoto van de week

Het is rond zeven uur in de ochtend. Het ontbijt (makan sarapan) ophalen bij het eetstalletje “en passant” een gezellig praatje pot over het wel en wee in de straat en het dorp.

Glasvezel

Wij wonen in West Bali in een klein dorp waar een vaste internetaansluiting nou niet direct één van de eerste levensbehoeftes is. Als men geld heeft dan koopt men een paar GB op de prepaid smartphone en dat is het. Voor ons is internet wel belangrijk maar dat was altijd een lastig verhaal. Toen wij hier 10 jaar geleden kwamen wonen was er mobiel internet op het 3G netwerk en daar moesten wij het mee doen. Dus lekker langzaam en regelmatig tot grote ergenis geen signaal. Totdat een jaar of vier geleden ook het 4G netwerk werd geinstalleerd en dat was voor ons al een flinke stap vooruit. In de hoofdstraat hangt een telefoonkabel maar die ging niet naar de “banjar” (wijk) waar wij wonen. Dus een vaste aansluiting was niet mogelijk. Een jaar geleden hebben ze deze kabel vervangen door een glasvezel maar niet richting ons huis. Enige dagen geleden ben ik toch maar weer een keer naar het kantoor van Telkom Indonesia gereden voor nieuw info. Indihome, een onderdeel van Telkom Indonesia, is de provider voor het internet via de fiberkabel. Een techneut van Indihome is op de lokatie van onze woning wezen kijken en inderdaad nog steeds geen geschikte kabel. Maar een 500 meter lange glasvezelkabel vanaf de centraalkast bij de tempel via de bestaande palen van het elektranet (PLN) is wel een mogelijkheid. De kosten van deze kabel en het aanleggen (5 juta=300 euro) zijn volledig voor rekening van ons. Maar dan is de kabel ons bezit en niemand anders mag deze kabel gebruiken. Wij zijn daarmee akkoord gegaan en ze hebben eergisteren de kabel aangelegd. Een maandelijks internetabonnement kost RP 315.000 + 10% belasting is totaal RP 346.500 = 21 euro voor ongelimiteerd internet met een snelheid van 30 mbps en dat is voor ons een verademing. Het streamen van TV via bijvoorbeeld de app van NPO-Plus gaat perfect. De router is zo sterk dat we ook op het strand van ons eigen signaal gebruik kunnen maken. Hiermede ligt het relatief dure en langzame internet prepaid tijdperk achter ons en we hoeven ons prepaid tegoed niet in de gaten te houden. Dit maakt het allemaal een stuk aangenamer.

Hoog op de ladder de kabel trekken.

De router aansluiten

De kabel met een beugel aan het dak en hup naar binnen en via het plafond verder naar een pijp in de muur naar de tvkast.

Met een lange bamboestok wordt de kabel over de bomen getild.

De kabel zo hoog mogelijk aan de bestaande elektrapalen.

Een sterke router.

Dorpsfoto van de week

 Een nieuwsgierige blik naar buiten

Kleur op straat

De Coronacrisis veroorzaakt een enigszins saai leven. We kunnen en willen niet reizen totdat die akelige blokkades van quarantaine en PCR-testen zijn opheven. En toch is er van alles te beleven. We gaan wandelen en dat doen we iedere dag. We moeten dan altijd naar beneden kijken want de vele honden zijn niet zo opgevoed dat ze hun behoeften in de berm doen. Waar ze lopen, daar schijten ze. Maar we kijken vooral om ons heen en dan is er veel te zien en te ontdekken. De natuur laat zich zien maar het zijn vooral de mensen en dan vooral de oudere vrouwen die het vroege straatbeeld kleur geven. Vandaar dat we nooit zonder camera de deur uitgaan. Hoe vroeger op de dag des te fraaier. Wellicht zijn ze dan nog fris en fruitig want later als de zon heet is dan zie je ze niet meer. Dan zitten ze meestal op het erf in de schaduw. En wat ons dan vooral opvalt is dat er zo weinig mannen op straat lopen. En dan vooral lopen want op de motor zie je er genoeg. Het is een bekend gegeven dat de Balinese man behoort tot de categorie “de luiste man van Indonesië”. De luiste man? Ik moest even bladeren in Wikipedia voor het woord “lui”. En dan lees je…lui, luier, luist. Gek eigenlijk dat zijn woord als “luier” in zo’n rijtje staat. Maar goed….de Balinese man en dan dan wil ik uiteraard niet generaliseren want er zijn altijd uitzonderingen, is nou eenmaal niet bereid een stap teveel te zetten. Zo is het leven hier nou eenmaal. Waarom gaan lopen als er één of meerdere motors voor de deur staan? Een uitzondering zijn degenen die niets te besteden hebben. Die hebben nog niet eens een  broek aan hun reet, laat staan een gemotoriseerde tweewieler. Ook hij, net zoals wij, loopt zijn dagelijkse rondje van A via B naar C en terug.

Waar is mijn broek?

Dorpsfoto van de week

Ik wil later een Balinees flamencodanseresje worden.