Het Toyota-ochtendappèl.

Het is weer een half jaar geleden en dus is het weer tijd voor een servicebeurt van de auto. Het is half zeven en het is net licht….de zon komt nog niet op maar dat zal snel gebeuren. Ik heb om 09.00 uur een afspraak in de Toyota-garage in Tabanan en dat is twee uurtjes rijden. Voor Nederlandse begrippen is twee uur rijden naar de garage ongekend en niet normaal maar voor ons is dat de gewoonste zaak. Wij wonen in een niet-toeristisch gebied en dan zijn de goede garages dun gezaaid. Wij laten de servicebeurt altijd uitvoeren bij de Toyotadealer waar wij de auto negen jaar geleden hebben gekocht. Negen jaar alweer en nog maar 60.000 km op de teller. Dat geeft al aan dat we de auto niet echt vaak gebruiken. Bij ons in de buurt verplaatsen we ons met de motor. Twee keer per jaar wordt onze koets uitgelijnd en de banden gebalanceerd. Dit is nodig omdat de weg van Gilimanuk naar Denpasar nogal voorzien is van slechte stukken asfalt met kuilen en gaten. Een set banden gaat hier ook maar ongeveer 35.000 km mee. Ik vertrek en het eerste uur gaat vlotjes en dat betekent dat ik stukken 70 km per uur kan rijden. Het vrachtverkeer valt mee tot op een gegeven moment ik in de verte een vijftal grote vrachtwagen zie rijden met grote zwarte rookwolken erachter. Dit betekent niet veel goeds. En meestal geeft dit veel oponthoud. Ik nader de zwarte walmen. Ik herken via de kentekenplaten dat ze van Java komen, en zet de ruitenwissers aan om het zicht te verbeteren en de airco uit om de lucht te zuiveren maar dat helpt niet. Gelukkig komen er op dat moment geen tegenliggers en kan ik het gaspedaal diep onderin trappen om de kickdown te gebruiken om zodoende deze stinkende monsters in te halen. Ik vervolg mijn weg naar Tabanan, een vrij drukke plaats ongeveer één uur vóór Denpasar. de zon is er al lang en breed en is soms heel vervelend op de voorruit. Ik ben er al om 08.00 uur en dat is erg snel. Ik wordt zoals altijd zeer hartelijk ontvangen. Ik parkeer de auto met de sleutel erin voor de deur. De man van de Security komt al aangelopen om mijn temperatuur te meten op mijn pols. 36.5, geen Corona! Ik ben gezond en terwijl het ochtenappèl nog in volle gang is mag ik naar binnen. Ik hoef verder niets te doen, hij regelt de rest. Ik stap binnen bij de receptie en wordt vriendelijk toegelachen. “Selamat pagi mister Hendrik”. Er wordt een servicenotitie gemaakt die ik moet ondertekenen. De beurt duurt twee uurtjes en kost RP 1.2 miljoen en dat is rond de 80 euro. Ik ga in de wacht en kan me vermaken met mijn tablet. Ik log in, via de VPN lijn, op de app van NPO en ga de avondetappe van de Tour bekijken. Maar eerst koffie en die is hier goed te noemen. Helaas is de internetsnelheid van de wifi hier vandaag dramatisch laag (10 mbps) en dus kan ik helaas niet streamen. Helaas het is niet anders. Dan maar vanavond thuis. Ik krijg het sein dat de auto klaar is. Betalen en vervolg mijn dag richting Denpasar en Sanur. Eerst nog naar Canggu naar de zwembadboer voor chloorkorrels. Na het inladen van 10 zakjes van 800 gram vertrek ik naar de aan de Sunset Road gelegen supermarkt Grand Lucky in Kuta en doe ik wat boodschappen die bij ons niet verkrijgbaar zijn. Griekse yoghurt en pepersalami voor op de boterham. Daarna naar de 83-jarige Theo die met zijn vrouw Nenah in de buurt van Renon (Denpasar) woont. Zij maakt o.m. heerlijke kroketten met veel rundvlees. Ik drink daar een koffietje en koop 1 doosje van 10 met bevroren kroketjes en stop ze diep onder de ijsblokken in de koelbox. De hoogste tijd om te gaan lunchen. Dat doe ik in een warung in Sanur. Een lekker bordje rendang, rijst en groenten. Ik neem rustig de tijd om dit naar binnen te schuiven. Voldaan stap ik weer in de auto. Ik heb weer drie uur sturen voor de boeg. Het gaat minder snel dan vanmorgen maar er zijn geen gekke opstoppingen. Een half uurtje voordat ik weer thuis ben gooi ik de tank nog even vol voor RP 150.000 (9 euro) zodat de auto weer afgetankt voor de deur staat. Om kwart voor vijf ben ik weer thuis. De hond komt me al kwispelend tegemoet en is samen met Jacqueline blij dat ik er weer ben. Dit was weer 6 uur in de auto om 200 km te voltooien en dat voor minder dan een tientje benzine. 

Het ochtendappèl in de Toyota-garage in Tabanan

Dorpsfoto van de week

Aksi vaksinasi

Morgen 26 juni….ook in Negara 

Vertaling: Laten we de landelijke vaccinatiecampagne van een miljoen mensen tegelijk bijwonen in 34 politiedistricten met als doel van 12700 mensen per district. Veilige vaccinatie voor jezelf, familie en land.

Verplichte vaccinatie

Corona houdt Bali stevig in de greep. Het aantal besmettingen in Indonesië en ook op Bali blijft stijgen. Wij zijn vijf weken geleden op 20 mei voor de eerste keer geprikt met het vaccin van Astra Zeneca. De tweede prik op 20 augustus. Toen was het op de priklocatie opvallend stil. Een handjevol mensen zaten in de wacht om gevaccineerd te worden. Opvallend….omdat er best veel mensen wonen in Negara en omgeving. Erbij aangetekend dat er veel meer priklocaties zijn zoals in elk dorp bij de Puskesmas (huisartsenpost). Vorige week ging ik naar de markt en dan kom ik langs de priklocatie bij de politie in Negara. Hartstikke druk! De priktent bomvol. De mensen zaten zelfs te wachten op een muurtje aan de overkant van de straat omdat het gebouwtje waar geprikt wordt veel te klein is. Toen wij er waren…..één kamertje met één verpleger om te vaccineren. Sinds een paar dagen weten we waarom het ineens zo druk is. Er zijn inmiddels veel meer vaccins op voorraad maar de grootste reden is dat veel Balinezen en dan vooral de ouderen het vaccineren niet zien zitten. Zij zoeken hun heil liever in het geloof die hun beschermt tegen COVID-19…..denken ze! Veel bidden in de tempel en veel arak drinken dan blijft dat virus wel uit de buurt….denken ze! Maar omdat er vanuit het politieapparaat namens de overheid de bevolking er nogmaals op is gewezen dat vaccineren in Indonesië verplicht is en dat bij het weigeren er een boete volgt, zijn de mensen ineens wakker geschud en zien ze het belang er ineens wel van in. En daarom is er ineens een enorme toestroom en dat kunnen ze niet behappen met één wellicht twee prikkers per locatie. 

Zo stil was het in de priktent op 20 mei jl. 

Het Chinese Sinovac vaccin.

Indonesië kondigde maandag aan dat het de bewegingsbeperkingen zou verscherpen te midden van een golf van coronavirusinfecties, aangewakkerd door de Delta-variant, die het gezondheidssysteem op de rand van instorten heeft gebracht en vraagtekens zet bij de plannen om delen van Riau en Bali te heropenen voor toeristen uit overzee.

Het land registreerde maandag 14.536 nieuwe gevallen, het hoogste dagelijkse cijfer tot nu toe, waarmee het totale aantal gevallen op meer dan twee miljoen komt.  Dat cijfer is, net als het dodental van bijna 55.000, het hoogste in Zuidoost-Azië.  Ondertussen was het percentage tests met een positief resultaat in Indonesië 21,1 procent - ver boven de limiet van 5 procent die de Wereldgezondheidsorganisatie ziet als een indicatie dat een epidemie onder controle is.

De heropleving van het virus, waarvan experts zeggen dat het te wijten is aan nieuwe varianten en een trage vaccinatiecampagne, is een tegenslag voor het plan van het land om Bali volgende maand te heropenen voor internationale bezoekers.

Zondag zei minister van Toerisme Sandiaga Uno dat de regering nu hoopte de grens in het derde kwartaal te heropenen.

Maandag had Bali 48.436 gevallen geregistreerd. Bali hoopt tegen eind juni 3 miljoen van de 4,36 miljoen inwoners volledig te hebben gevaccineerd maar tot nu toe hebben slechts 1,9 miljoen inwoners hun eerste dosis gekregen. 

Sandiaga heeft eerder gezegd dat de heropening van het eiland afhangt van de pandemische situatie.

Zondag had Indonesië meer dan 104 miljoen Covid-19 vaccins ontvangen, waarvan 94,5 miljoen werden geleverd door het Chinese Sinovac en de rest door AstraZeneca en Sinopharm.

De regering wil tegen juli een miljoen mensen per dag inenten om de golf onder controle te krijgen.  Het berekent dat het 181 miljoen mensen moet inenten, of tweederde van de bevolking van 270 miljoen, om kudde-immuniteit te bereiken.  Maandag waren er slechts 12,3 miljoen volledig gevaccineerd.

Er zijn echter twijfels gerezen over de werkzaamheid van Sinovac's CoronaVac vaccin tegen nieuwe varianten, met name Delta, nadat meer dan 350 Indonesische artsen het virus hadden opgelopen ondanks dat ze volledig waren ingeënt met het in China gemaakte vaccin.  Reuters meldde dat tientallen artsen in het ziekenhuis waren opgenomen "met hoge koorts en dalende zuurstofverzadigingsniveaus".

Gezondheidswerkers behoorden tot de eerste mensen in Indonesië die de Sinovac-prik kregen toen de inentingsactie in januari begon.

Onder hen was Wiku Adisamito, het gezicht van de Covid-19 taskforce van de regering, die zaterdag aankondigde dat hij positief had getest op het virus.

"Tot nu toe zijn alleen de mRNA en AstraZeneca vaccins effectief gebleken tegen de Delta-variant," zei Dicky.  "In de context van Indonesië heeft iemand die het Sinovac vaccin heeft een grotere kans om besmet te raken" dan iemand die een van de andere vaccins heeft gekregen, zei hij.

Dorpsfoto van de week

 “Oma met kleinkind”

Een eeuwige kanarie

Op mijn zesde ging ik in mijn geboortedorp Strijen op de voetbal. Ik schopte het niet verder dan het tweede elftal en ben gestopt tussen de palen van de veteranen in 1998. De vereniging heeft officieel Be Quick maar voetbalt onder de naam v.v. Strijen en worden de “Kanaries” genoemd omdat de clubkleuren geel/zwart zijn. De vereniging is opgericht 1 mei 1921 en dus bestaan ze 100 jaar. Helaas zijn door Corona de festiviteiten uitgesteld maar zoals bijna alle verenigingen zijn zij ook Coronanoodlijdend en is er dringend geld nodig Er is een initiatief ontsprongen om een club van 100 Eeuwige Kanaries te maken op een groot bord in het klubhuis tegen een betaling van 100 euro. Als tegenprestatie krijgen deze gele “Fladderaars” het Jubileumboek met dank aan de auteur Ben Boswinkel, en twee flessen wijn en wel één rode en één witte. Voor mij geldt: “Eens een kanariehart, altijd een kanariehart”. Aldus ben ik ook een Eeuwige Kanarie geworden en wel ééntje op 10.000 km van de de heilige grond aan de Sportlaan in Strijen, op de sawa tussen de rijstplantjes. Het pakket van boek en wijn ligt op mij in Nederland te wachten waarbij aangetekend dat tegen de tijd dat ik het in handen krijg, en dat kan zeker nog een lange tijd duren, de rode en de witte wel leeg gemaakt zullen zijn door de bewaker van deze flessen. Beter een lege fles dan geen fles! Tijdens onze vroege wandeling door het dorp hebben wij een aantal dorpsgenoten mee laten genieten van dit heugelijke feit ondanks dat ze het natuurlijk niet begrijpen waarom ik deze “capil” (rijsthoed) heb gemaakt. “Capil” is Balinees en in het Bahasa Indonesia is het een “Topi”.

De veteranen van toen.

Het nog lege bord.

De “capil” en onze vliegende mascotte een “Burung Jalak Kuning” 

Positiviteitsgetal Bali

Twee dagen geleden is het nieuwe positivitetsgetal uitgebracht. Dit getal geeft het aantal nieuwe positieve gevallen dat gevonden wordt weer gerelateerd aan het aantal uitgevoerde PCR swab testen. Het landelijk weekgemiddelde bedraagt 20,41%. Dit betekent dat 1 op de 5 Indonesiërs die getest worden positief blijkt te zijn. Gemiddeld worden door heel Indonesië rond de 45,000 PCR swab testen uitgevoerd.

Het positiviteitsgetal geeft nog iets anders belangrijk weer, namelijk in hoeverre een land de verspreiding van het virus onder controle heeft. Volgens de door het WHO gehanteerde norm is er pas sprake van het onder controle hebben van de pandemie als het positiviteitsgetal onder de 5% ligt. Voor Idul Fitri noteerde Indonesië een waarde van ongeveer 10%. Nu, drie weken na Idul Fitri is dat dus opgelopen tot 20,41%.

Wat betekent dit voor Bali. Kijkende naar de aantallen nieuwe positieve gevallen die Bali dagelijks publiceerd, dan worden er gemiddeld  per dag tussen de 200 en 300 PCR swab testen uitgevoerd (één van de laagste aantallen van alle provincies).

Onder andere het WHO heeft een onafhankelijk onderzoek op Bali uitgevoerd. Gebruikmakend van de officiële cijfers vanuit Jakarta komt men dan tot de conclusie dat zo'n 700,000 tot 850,000 Balinezen drager van het virus zijn. Dit aantal steekt schril af tegen de officiële cijfers (iets meer dan 47,000) die de provinciale regering heeft gemeld.

De meeste, nog niet ontdekte gevallen, zijn asymptomatisch. Een Balinees zal zich in dit soort gevallen zelden vrijwillig laten testen omdat, indien blijkt positief, dit gevolgen heeft voor zijn inkomsten. Het testen zou dus vanuit de provinciale overheid moeten plaatsvinden en daar faalt het volledig. Er is na ruim een jaar pandemie nog steeds geen duidelijk beeld van de werkelijke situatie op Bali.

Dorpsfoto van de week

 “Wachten op de terugkomst van zee”.

“A wet dream”.

Er liggen heel veel vissersbootjes op de rand van het strand vooral in het naastgelegen dorp Airkuning. Het is altijd weer een vrolijk en fleurig gezicht. Ze hebben allemaal een naam gekregen die meestal de naam of combinatie is van één of meer kinderen of kleinkinderen. Maar zeker niet allemaal. Gisteren liep ik over het strand en mijn oog viel op een blauwe boot die er met zijn naam wel heel erg uitsprong. Is dan ook hier de wens de vader van de gedachte?

Dorpsfoto van de week

Nieuwe rubriek. 

Elke maandag plaatsen wij een opmerkelijke, leuke, bijzondere of gewoon een mooie foto genomen in ons dorp Yehkuning.

“Vrouw in de rook”. 

Operatie hond

In september 2013 is onze hond Madé aan de binnenzijde van de achterkant gebeten door een agressieve hond. De heftige bijtwond (foto onder) is toen behandeld met antibiotica door een dierenarts in Penyaringan die ze een paar weken in zijn huis heeft behandeld. De wond is toen keurig genezen.

 Ongeveer een jaar geleden ontdekten wij een kleine bobbel op de plek van de beetwond. De dierenarts zei toen dat het niet verontrustend was. Maar de bobbel werd steeds groter en drukte zich gaandeweg naar buiten met een kleine bloeding. Deze bobbel blijkt een abces te zijn veroorzaakt door de bacteriën van de hond die haar toen heeft gebeten. Dit verklaarde een andere goed bekend staande dierenarts hier in de buurt. We zijn naar hem toe gereden met foto’s van het abces. Deze dierenarts Madé Wima was direct bereid om het abces te verwijderen. Gisteren was hij hier om de operatie uit te voeren. Normaliter is het verwijderen van een “nieuw” abces een kleine ingreep. Dit abces blijkt er al langere tijd te zitten en is door de groei verkleeft en is erg vast gaan zitten. De ingreep viel behoorlijk tegen omdat hij het abces van 8x4 cm los moest snijden zonder de bloedvaten te raken. Hij raakte wel één bloedvat maar dat kon hij gemakkelijk dichten met een kleine hechting. Na twee uur heel zorgvuldig opereren was het abces los en kon het worden verwijderd. De behoorlijke wond is met vijftien hechtingen dichtgemaakt. Deze jonge dierenarts heeft de klus op een grootse wijze geklaard. Ons petje ging af voor hem. Afgelopen nacht was Madeetje een beetje onrustig maar ze heeft alweer goed gedronken en een beetje gegeten. Ze loopt nog lastig en kan moeilijk gaan zitten of liggen omdat de wond uiteraard trekt maar het gaat zeker weer goed komen. Ik vond het ook zeer interessant dat ik hem mocht assisteren. Hij kwam duidelijk twee handen tekort.

 

 

 

Een flinke klus omdat het abces verkleefd is.

de wond na het verwijderen van het abces

Het abces open gesneden om te structuur te bekijken. Vol met bacteriën lijkend op hele kleine eitjes zoals kuit van een vis.

Het dichten van de wond met 15 hechtingen

Onderweg gekiekt

 De buurvrouw aan de wandel