Translate our blog in your language.

Japan Kanto and Tohuku

Japan Kanto and Tohuku
Onze reis naar Noord Japan: Tokyo-Kanto-Tohuku (klik op de foto)

Wie zijn wij?

Wie zijn wij?
Wij zijn Henk en Jacqueline en wonen sinds 2012 op Bali. Wij gaan graag op ontdekkingsreis in Indonesie en andere landen in Azie

Welkom op ons blog

Welkom op ons blog

Aantal pageviews t/m vandaag

Aantal pageviews t/m vandaag

Totaal aantal pageviews t/m vandaag

Hot news

Een mijlpaal: Woensdag 23 december 2020
300.000 vieuws.

Translate our blog in your language

vrijdag 31 januari 2014

onderweg gekiekt

Het is alweer een paar dagen geleden dat het heeft geregend. Dit betekent niet dat de regentijd voorbij is, dat is pas in april dus er kan nog veel hemelwater vallen. Vandaag een prachtige dag met geen wind en een gedeeltelijk blauwe hemel. De temp. om net over tienen is 29,5 graden met een LV van 86%.
Met dit mooie weer ga ik bijna dagelijks met Madé naar het strand. Er zijn dagen dat er niks valt te beleven maar soms zijn er ook mooie plaatjes te schieten. Madé wil er altijd graag met haar neus bovenop staan zoals gisteren.

maandag 27 januari 2014

ochtendgloren

De schoonheid van een vroege maandagmorgenwandeling door het natte gras. De vogels fluiten hun ochtendconcert terwijl de dauw op het gras mij aanspoort om een foto te nemen want over 10 minuten zijn we weg.  De zon breekt door en de paddestoelen schrompelen ineen onder het wakend oog van een oude kruin uit een klapperboom.



de toekijkende oude kruin

zondag 26 januari 2014

een zondagmorgen op het strand

Het is een prachtige zondagmorgen getooid met een strak blauwgekleurde lucht. Het ansichtkaartenblauw wordt af en toe onderbroken door een wit gestreepte vlek. De zon schijnt volop en de temperatuur is al ruim dertig graden en er staat geen wind. Ideaal voor een strandwandeling met de hond. Vanwege het mooie weer is er ook veel reuring op het strand. Dus is er van alles te zien.
Een kleine impressie:
Madé is klaar voor de wandeling
ansichtkaartenblauw


een visser gaat zorgen voor zijn dagelijkse kostje vis
Madé is nieuwsgierig naar het uitlaten van de waterbuffels

zaterdag 18 januari 2014

de "penari balet" van Pebuahan


Één-twee…..één-twee…..één-twee….weer een halve meter. Één-twee…..één-twee…..één-twee….weer een halve meter. Ze staan met z’n vijven achter elkaar in dezelfde houding met de handen strak om het touw en één slag om de middel. Een hondertal meters verderop staat zo’n zelfde rijtje "penarie ballet" (ballerina's) allen getooid met iets op hun hoofd waaronder de “capil” (de puntige rijsthoed). Één-twee…..één-twee…..één-twee….weer een klein metertje. Het is de cadans van de vissers op het strand van Pebuahan. Met gelijkmatige kleine pasjes wordt centimeter voor centimeter het net van twee kanten uit het omslaande water getrokken.
met z'n vijven
Één-twee…..één-twee…..één-twee….weer een klein metertje. Naarmate het net verder uit de zee wordt getrokken komen de twee rijtjes touwtrekkende vissers in een vast ritme dichter bij elkaar. Van het net is nog spoor te zien. Alleen de zee met twee uitstekende vastgegrepen touwen. Beide rijtjes staan nog steeds stapje voor stapje routinematig aan het touw te trekken. Op een afstand lijkt het geen moeite te kosten maar het is wel degelijk een zware klus. Één-twee…..één-twee…..één-twee….weer een halve meter. Heel langzaam komt het net in zicht. De rijtjes staan nu 50 meter van elkaar. Één-twee…..één-twee…..één-twee….weer een halve meter. En daar is ie dan….het net…. met hopelijk, voor de hardwerkende vissers, vol met vis. Inmiddels zijn ze elkaar genaderd tot op 10 meter en is het fijnmazige net nog beter zichtbaar. Maar nog geen vis. Het sleuren wordt steeds zwaarder. Er komt hulp……hij sluit zich achter aan de rij en trekt mee. Ook “nummer 9” komt erbij om wat meer kracht bij te zette. Ze zijn nu met z’n zevenen. 
nummer 9 komt ook een handje helpen
Op een iets hoger gelegen plek op het strand staat een visser het touw keurig op te ruimen in cirkels van ca. 50 centimeter. De vissersvrouwen staan al klaar met de manden om de vangst op te halen. Nog een paar keer…. één-twee…..één-twee…..één-twee….weer een stukje. De twee touwen zijn bij elkaar gebracht zodat de vangst het strand opgetrokken kan worden. Het valt tegen! Een kilootje of drie? Wel aardig wat sardientjes maar verdere weinig grotere vissen. Tussen het goede spul zitten ook een paar vissen met grote giftige stekels die men niet aanraakt . Ze worden met een soort eigengemaakte houten spatel verwijderd. De vis wordt in manden gedaan, het opgerolde touw gaat over de schouder en het net wordt opgevouwen en daarmee is het schouwspel ten einde. Één-twee…..één-twee…..één-twee…morgen weer een dag.


de vis komt in zicht
giftige vissen worden met de houten spatel verwijderd......foto van Christien.
naar huis....de klus is weer geklaard

woensdag 15 januari 2014

onderweg gekiekt

Het is een erg warme dag. De zon schijnt volop en er staat een warme wind. De temp. om drie uur in de middag is 34 graden.
Na de mangotijd (november en december) is nu het seizoen van de durian aangebroken. Deze zeer gewilde vrucht wordt ook wel "stinkvrucht" genoemd. Het is dan ook maar goed dat het geen geurfoto is.

zaterdag 11 januari 2014

Hoe eten we vandaag?

Het is zes uur…..het avondeten staat klaar! Aan tafel!....Dat klonk vroeger zo als er thuis gegeten moest worden. Klokslag zes uur…of zoals ze in Spanje zeggen “a la seis en punto”. Dat “klokslag” kennen ze op Bali helemaal niet.  Het op tijd zijn, het op tijd komen en het op tijd eten wordt hier niet met een korrel zout genomen maar met een hele kruiwagen. Men eet hier wanneer het ze uitkomt.
In het dorp staat de vrouw des huizes “Ibu” al vroeg op om het houtvuur in de half of volledig open keuken aan te steken. Half of volledig betekent hier: als ik naar boven kijk dan zie ik een deel van de hemel of zie ik ‘m helemaal. Zodra het hout brandt dan wordt de rijst gekookt zodat een ieder van de familie op elk gewenst moment van de dag zijn kommetje rijst kan pakken. Erbij aangetekend dat de rijstkoker ook reeds zijn intrede heeft gedaan maar het traditioneel op hout koken is hier in het dorp nog lang geen voltooid verleden tijd. Men doet er wat groens bij uit de tuin en men stilt de trek.
Soms wordt het nog wel eens aangevuld met een visje maar dat is dan een bijgerecht want de witte rijst is de hoofdmaaltijd. Heeft men na het eten van de witte rijst nog trek dan begint men aan het visje wat meestal een “tongkol” (een makreel) is. Samen eten op een redelijk vaste tijd is er hier niet bij. In de westerse cultuur is “het bord op schoot” ontstaan door het drukke leven met té weinig tijd. Geen tijd nemen om de tafel te dekken dus makkelijk even een éénpansgerecht maken, bord op de knietjes, en daarna snel naar het volgende zoals de sport- of hobbyclub. Behalve op zondagmorgen, dan wordt er wel “gezellig” ontbeten. Want één keer per week moet dat toch kunnen! Hier op Bali is het “kommetje op schoot” een normaal verschijnsel, horende bij de cultuur. Een eettafel kennen ze ook niet want ze zitten op de grond of in de balé (een hangplek op palen met een dak erop). 
de centrale plek op het erf om te eten, te drinken, en lui te hangen 
Heeft men de inhoud van het kommetje naar binnen gewerkt dan valt men op dezelfde plek in slaap…ook weer gemakkelijk…men hoeft niet op te staan en “Ibu” ruimt de lege kommetjes wel weer op nadat ze het erf heeft ontdaan van lege sigarettendoosjes en ander afval. Terwijl de rook van het houtvuurtje nog  immer opstijgt want het moet blijven branden voor de ketel met heet water voor de koffie en thee, veegt ze dit op een hoop om het de volgende vroege morgen op te stoken. Erbij aangetekend dat er ook wel gebruikt wordt gemaakt van een gasfles. Maar hout is gratis en dus goedkoper dan gas. Enige jaren geleden kreeg ieder huishouden een kleine gasfles van de overheid om het koken op gas te bevorderen. Wat deed men? De gasfles verkopen en gewoon doorgaan op hout. Geld = geld!

Wij stellen ons nog wel eens de vraag?...eten we gedekt of eten we ongedekt. Wij eten bijna altijd makkelijk dus ongedekt.  Dat is wellicht nog een gewenning van westerse jaren. De Balinees denkt en doet ook makkelijk want waarom moeilijk doen? Hoe simpel kan het zijn!

vrijdag 10 januari 2014

onderweg gekiekt

Het is warm vandaag. 34 graden en behoorlijk zonnig maar inmiddels is de lucht donker maar dan ook echt donkergrijs. De regen komt eraan en hopelijk brengt dat enige "afkoeling".
Ik ben net op tijd thuis van een ritje naar de kapper in Negara. Och en voor het mooie heb ik de smalle landweg door de sawa's maar weer eens genomen.


maandag 6 januari 2014

nieuwe rijbewijzen

Vandaag hebben we in Negara weer nieuwe rijbewijzen (SIM - Surat Izin Mengemudi) "geregeld". SIM-A voor de auto en SIM-C voor de motor. We mogen weer een jaar lang de Indonesische wegen berijden.  
We kwamen binnen in dat gedeelte van het Politiebureau en we dachten en zeiden: "Allemachtig wat druk...dat is een volle bak Balinezen". Wij door de drukte naar de balie en werden al snel aangesproken door de chef. "Wat kan ik voor jullie doen ?"."Nieuwe rijbewijzen regelen" zeiden wij. Vrijdag was ik al naar de dokter aan de overkant geweest voor gezondheidsverklaringen. Een vodje met persoonlijke gegevens zoals naam, adres, woonplaats en het gewicht voor RP 25.000 per rijbewijs. Wij hebben er samen 4 dus dat was RP 100.000. Met de kopietjes van het huidige rijbewijs, Paspoort en KITAS (visum) waren we compleet. We gaven de de setjes papieren af en een aardige mevrouw gaf ons de nog in te vullen aanvraagformulieren terug. "Wilt u dit voor ons invullen?". Ze knikte. Even later komt de behandelende agent met het laten zien van een soort handboek soldaat met de rijbewijsaanvraagprocedure ons influisteren dat bij de politie Negara geen corruptie voorkomt. Hij ging met onze ingevulde papieren naar zijn werkplek en wij moesten gewoon in de rij gaan staan of zitten maar hij zei wel dat we niet aan het betaalloket moesten betalen maar binnen bij het maken van de foto's en het nemen van de vingerafdrukken. Tot zo! Met ons volgnummertje gingen we in de wacht met nog vele medewachtenden voor ons. Na een kwartiertje werden we gewenkt om binnen te komen. De agent liet ons de stapel formulieren van de ca. 35 wachtenden voor ons zien maar voor ons werden de rijbewijzen direct gemaakt. Een uitzondering! Voor de dubbele prijs (RP 150.00 ipv 80.000 per rijbewijs) hoefden we niet in de rij te gaan staan, werden onze papieren ingevuld en legden ze onze formulieren boven op de stapel. En de Balinezen maar wachten met het oranje volgnummertje in de hand. En dit alles met de bekende gratifikatieglimlach. Wij vinden "corruptie" dan ook wel een erg overdreven benaming voor deze voorkeursbehandeling. Wij vonden het helemaal prima!


vrijdag 3 januari 2014

oud en nieuw

onze 2014-taart
Oudejaarsavond op Bali. Wij zijn naar Sanur gereden om met onze vrienden op het strand daar de jaarwisseling te vieren. We zijn gestart met het aansnijden van de 2014-taart. Later op de avond zijn we naar het strand getogen. Een strand vol feestversierde tenten...vol met vooral toeristen met de gehele avond veel...heel veel vuurwerk. En toen ineens begon het rond tienen te hozen. Met bakken uit de hemel. Iedereen zocht een droog plekkie en het vuurwerk was gedaan. Tegen twaalven werd het enigszins droog dus de dozen vuurwerk kwamen weer tevoorschijn. Het was reuze gezellig maar bijna iedereen droop af om kwart over twaalf af. We hebben het strand de volgende dag niet gezien maar wat zal dat een puinhoop geweest zijn.
Thuis bij Leo en Anjo hebben we met een glas wijn geproost op hopelijk weer een fantastisch Bali-jaar. CHEERS!!
prachtig vuurwerk
geen bellen maar wel toeters
met onze vrienden