Translate our blog in your language.

Japan Kanto and Tohuku

Japan Kanto and Tohuku
Onze reis naar Noord Japan: Tokyo-Kanto-Tohuku (klik op de foto)

Wie zijn wij?

Wie zijn wij?
Wij zijn Henk en Jacqueline en wonen sinds 2012 op Bali. Wij gaan graag op ontdekkingsreis in Indonesie en andere landen in Azie

Welkom op ons blog

Welkom op ons blog

Aantal pageviews t/m vandaag

Aantal pageviews t/m vandaag

Totaal aantal pageviews t/m vandaag

Hot news

Een mijlpaal: Woensdag 23 december 2020
300.000 vieuws.

Translate our blog in your language

dinsdag 31 juli 2012

de "vette" namiddag

Het is 13.30 uur en het is 28.0 graden met en LV van 70%. Na een prachtige zonnige ochtend is inmiddels de zon schuilgegaan achter een dun wolkendek.
Het is bijna een maandelijks terugkomend fenomeen. Friet met pindasaus. Gisteren hebben we het "happy hour" vervroegd naar 16.00 uur om zodoende om een uur later friet te kunnen eten. Janette heeft de pindasaus gemaakt, Wally de hete kippenvleugels en Jacqueline de sla en heeft ook de friet gebakken. Henk heeft de blikjes bier uit de koelkast gehaald en heeft later afgewassen.
Al met al hebben we teveel gegeten omdat het té lekker was. Vanmorgen om 06.15 zat ik al in de gazebo aan de weg om de naar school gaande kinderen te begroeten. Vanmorgen kwamen ze terug van een rondje sporten. Even later kwam ook Wally en schoof aan. De school begint hier om 07.00 uur. Het sporthalfuurtje om 06.30.
aanvalleh....frietjes met pindasaus
06.30 uur kinderen komen rennend van het strand....sporthalfuurtje!
de gele waterlelie

zaterdag 28 juli 2012

Diaree

Vanmorgen om 06.00 uur opgestaan. Ik was nog zo duf dat ik vergeten ben om te kijken met welke temperatuur we gingen vertrekken naar Sanur. Even er tussenuit om één hoofdreden en de rest fun en wat andere boodschapjes. Om 7 uur zijn we samen met Janette de buurvrouw, weggereden en in minder dan 3 uur waren we in Sanur. De hoofdreden was dat we een afspraak hadden op het kantoor van Allianz om nog wat verzekeringen te regelen. Dus om een uur of elf met de bemo naar Denpasar, niet ver de stad, eigenlijk vrij dichtbij Sanur. We waren er te vroeg. Toen we daar aankwamen zag het er niet rooskeurig uit. De voordeur van het kantoor was voorzien van een groot wit bord met rode letters "tutup". En dat betekent "gesloten". Binnen werd er druk gewerkt door een aantal bouwvakkers. Tóch was er ook nog iemand van Allianz aanwezig die ons binnenliet. Wij uitgelegd waarom we kwamen en hij belde direct de persoon waarmee wij een afspraak hadden. Hij kwam terug en plaatste ons in een glazen spreekkamertje met de airco veel te koud. Bibberend hebben we een half uur gewacht, maar niemand kwam. Na tien minuten hebben we deze beste brave man toch maar gebeld met de vraag waar ie bleef. Het duurde even voordat zijn mobiel werd opgenomen maar toch het gebeurde. Aan de andere kant een poeperige stem "sorry mister Hendrik but i have diarea and i can not come". Vandaar dat het zo lang duurde voordat ie zijn telefoon opnam, hij zat natuurlijk op de plee. Wij balen want dat betekende voor Jan met de bekende korte achternaam naar Denpasar gereden. Daar stonden we dan. Een aardige man heeft ons één voor één teruggebracht, achter op de motor, naar Sanur. Daar we hebben de auto gepakt en op zoek gegaan naar de gele waterlelie en ook gevonden. Intussen had ook de verzekeringsman een sms gestuurd dat ie naar ons komt volgende week. We zullen het beleven! Om vijf uur hebben we gewoon met z'n drietjes "happy hour" gevierd met een grote Bintang. De hoofdreden hebben we aan de kant gezet en daarvoor in de plaats de prachtige waterlelie en de gezelligheid met buurvrouw Janette. In de avond zijn we te voet, helmaal niet ver, naar de Pasar Malam gegaan om de avonddis te verorberen. Aan de warung: een zeer uitgebreide Nasi Campur, klaargemaakt op z'n Oostjavaans.
de homestay in Sanur

vrijdag 27 juli 2012

Klaar voor gebruik

Half zeven, het is 22,6 graden en als ik de deuren open doe dan wordt ik ontvangen door de welbekende rokerige lucht van de nachtelijke brandstapeltjes maardat wordt snel weggejaagd door de opkomende zon. De vogeltjes en de geiten zijn er al weer en de vooruitzichten zijn prachtig. De zon heeft al laten weten dat ie eraan komt. Vandaag hebben we weer eens de tijd voor de strandwandeling. Die is er helaas de laatste weken bij ingeschoten vanwege de renovatie van de buitendouche. Maar sinds gisteren kunnen we 'm gebruiken. De douche is klaar en de daken van het huis, gazebo en toegangspoort zien er als weer als nieuw uit.  Na een aantal weken van Paktarke en Puthuh over de vloer is de rust weergekeerd. Effe geen bouwtoestanden. Zij gaan vanaf maandag aan de slag met het schilderen van andere daken op het park. Het enige wat nog ontbreekt is de door ons fel begeerde gele waterlelie en die is te koop in Denpasar. Morgen gaan we er toch naar toe voor wat andere boodschapjes dus kunnen we ook deze prachtige waterplant scoren. Zondag pikken we buurman Wally op van het vliegveld en dan zijn we laat in de middag weer terug in Yeh Kuning. Vanaf maandag schuift hij ook weer aan voor
koffie.






woensdag 25 juli 2012

Milieu

Het is half zeven en het is zoals elke dag genieten van de vogels en de rust. De temp.is 24.2 graden en de lV boven de 90%. En zo te horen ligt de zee er nog steeds.
Ik heb al meerdere malen het woord "milieu" geschreven. Dat staat hier werkelijk nog in de allerkleinste kinderschoenen. Alle niet bruikbare afval wordt verstookt in de tuin. Altijd en op diverse plaatsen een grote rookpluim waarbij de AVR (Afvalverwerking Rijnmond) een kleintje is. Papiertjes, plastic zakjes en ander afval ligt overal op straat. En dat wordt wel redelijk opgeruimd maar alleen door vrouwen, de mannen steken geen hand uit.
Het eetbare wordt opgeruimd door de loslopende honden. Maar het gekke is dat bij de mensen thuis wel elke dag wordt geveegd en dat het terrein om de huisjes ook altijd redelijk schoon is. Maar op en rond de openbare weg is het een rotzooitje.  En toch is er een lichtpuntje want we hebben wel op 2 plaatsen in Negara afvalbakken gespot. Maar we hebben de indruk dat het gebruik hiervan nul komma nul is. Hopelijk komen ook hier betere tijden.
één van de twee gespotte afvalbakken

dinsdag 24 juli 2012

5 uur in de middag

Gisteren in de morgen een spat regen maar verder was de dag prachtig met normale temperaturen van rond de 28 graden. Het is nu 7.08 uur en het is 21,1 graden en dat mag frisjes genoemd worden. Maar het ziet er naar uit dat zometeen de zon zich gaat melden en dan wordt het weer lekker. 
Gisteren was het internet zo belabberd dat ik niet heb kunnen schrijven. Vandaag gaat de poging, weliswaar met veel geduld, zeker lukken ondanks de traagheid. 
Jeanette is inmiddels al een week op het park om te genieten van haar welverdiende vakantie. Zaterdag gaan we naar Sanur voor wat boodschapjes en dan pikken we zondag Wally op van het vliegveld want die hunkert ook om terug te komen naar Yeh Kuning. Hij is een maand in Thailand geweest maar hij heeft al geschreven dat het daar lang niet zo gezellig en gemoedelijk is als hier op het park.
Regelmatig komt Jeanette een bakkie koffie doen en dan ook "en passant" even bijkletsen. Maar dagelijks om 5 uur in de middag dan is het tijd voor een glas Bintang. Met haar Black Berry in de hand meld ze zich dan roepend als een dorstige in de woestijn. Knabbelend met een handje pinda's of borrelnootjes slobberen wij het gerstenat over de zuigende tong naar binnen. Vooral de eerste slok is voor ons allen een groot genot. Vanaf maandag zal Wally ook van de partij zijn.
Happy hour!!!

zondag 22 juli 2012

De vork

Weer een prachtige dag. Droog én de zon was er volop met weinig wind. De temperatuur was zoals bijna altijd rond de 28 graden.
Na een dag van dierenleed was het vandaag weer tijd voor iets vrolijkers. Eigenlijk ook wel een klein beetje dierenleed maar dit is meer ontstaan uit de menselijke behoefte om lekker te eten. We zijn vanmiddag gedrieën naar Pebuhuan gereden om vis en garnalen te eten. Samen met buurvrouw Jeanette, die hier 5 weken op vakantie is, hebben we genietend van de zalige zeewind, één kilo vis en 2 porties garnalen weggepeuzeld. Gegeten wordt er met de handen dus die zien er niet uit als je klaar bent. Er wordt ook wel een lepel en een vork bij het eten geleverd maar die wordt door niemand gebruikt. En als er dan alleen nog maar graten in de rieten mandjes die als borden dienen, liggen dan wordt wél de vork ter hand genomen om met de buitenste tand de kruiden- en visresten onder de nagels weg te schrapen. Handig toch zo'n stuk bestek!  Daarna even afspoelen in een bakkie citroenwater en schoon zijn de vingertjes om weer naar huis te gaan voor het uitbuiken. De kosten 130.000 RP (11 euro en een beetje) inclusief een colaatje, een ijsthee en een watertje. 
Jeanette en Jacqueline genietend van de garnalen met rijkelijk veel sambal 

Dierenleed

We zijn weer terug in het mooie weer. Gisteren, zaterdag, zonnig en lekker strandweer. De temp.om 21.00 uur was nog 25,8 graden met een LV van 87%. De geheel dag was het vrijwel windstil behalve aan het strand waar een klein briesje stond.
Vanmorgen kwam onze buurvrouw Jeanette roepen dat er iets bijzonders op het strand lag. Het was een aangespoelde zeeschildpad die waarschijnlijk aan een natuurlijke dood is gestorven. Dierenleed maar dan wel hoogstwaarschijnlijk op een natuurlijke manier (ziek? of ouderdom?) Het is heel triest als je zo'n prachtig dier daar ziet liggen. Maar het dierenleed kan ook veroorzaakt worden door het grootste beest op aarde: de mens. Een heel stuk verder op het strand werden we hiermee keihard geconfronteerd. En wat daar lag.... worden we helemaal niet vrolijk van! Een gedumpte jonge hond met zijn poten vastgebonden. Hieruit blijkt maar weer eens dat een hond niet meer dan een hond is voor de meeste Balinezen omdat ze zeggen dat er boze geesten in honden aanwezig zijn en als men er van af wilt dan doen ze dat op deze wijze. AFSCHUWELIJK!!
de trieste aanblik van deze aangespoelde zeeschildpad ; ook dat is de natuur!
op deze wijze worden niet gewenste honden gedumpt ; vreselijk!

vrijdag 20 juli 2012

Ceremonietroep

Vandaag bijna geheel zwaar bewolkt. Gelukkig geen regen meer zoals gisteren en eergisteren. Vanaf morgen gaat het beter en zonniger worden. De temp. bleef vandaag steken op 27,5 graden bij een hoge LV van meer dan 90%.
Bali is een eiland van hindoegoden en tempels. Daarbij horen ook vele ceremonies en offers. Zoals gisteren werden massaal de tempels bezocht. Ook vanuit een nabijgelegen tempel aan het strand werden er veel offertjes naar het strand gebracht. Helaas laten ze alles achter zoals ze het neergegooid hebben. Voor de dorpshonden een uitgelezen kans  om nog wat lekkere hapjes uit deze puinhoop te hengelen. Wellicht hoopt men dat er één of andere zeegod komt die grote golven bestelt om deze giga-afvalberg richting bijv. Sri Lanka weg te laten drijven en dan zijn ze er ook van af. En dan te bedenken dat er grootste milieuplannen zijn op Bali. Verzinnen is het ene maar uitvoeren is het andere en dat gaat toch een hele lastige klus worden.
Snuffelende dorpshonden op zoek naar iets lekkers in deze puinhoop

woensdag 18 juli 2012

Een eng beest

Bijna de gehele dag regen. Vanmorgen kwam het met bakken uit de hemel. In de middag werd het toch nog droog. Voor de planten prettig en goed tegen het stof. De temp. bleef steken op 26,7 graden met een hoge LV maar dat is logisch.
We verblijven in de tropen en dan komt er uiteraard wel eens een vreemd eng dier voorbij. Gisteren zat er een gekke soort worm aan de muur gekleefd. Het lijkt familie van de schorpioen omdat deze duizendpootachtige ook 2 schaartjes aan de kop heeft. We hebben 'm, na de photoshot, maar snel de natuur ingewieberd.

één vinger lang

dinsdag 17 juli 2012

Dakpantoffels

Wederom een warme , halfzonnige, dag van temperaturen om 17.00 uur van 30 graden en een LV van 80%. Dit is een signaal dat er een regenverwachting is.
De afgelopen week zijn Paktarke en zijn maatje Putuh het dak aan het schilderen. Vaak zijn de dakpannen zó heet dat ze bijna hun voeten branden. Om op het dak te kunnen werken schuiven ze op een aantal plaatsen de dakpannen weg zodat ze beter kunnen staan. Onder de pannen liggen panlatten. Dit zijn ruwe stukken stukken hout die ook geen goed doen aan hun voetjes. We hebben ze sokken gegeven zodat ze een soort dakpantoffels hebben om zodoende de voetjes enigszins te kunnen beschermen. Maar na een week over het dak schuifelen zijn de sokken toch aan slijtage onderhevig.  Gelukkig komt het einde in zicht. Morgen zijn ze klaar geverfd en zijn nieuwe sokken niet nodig.
de versleten dakpantoffels van Putuh

zondag 15 juli 2012

De geitenbuurman

Een prachtige dag met veel zon en weinig wind. De temp.om 18.00 uur was 28,7 graden en de LV was 77%.
Gisterenmiddag kwam niet geheel onverwachts de timmerman met de balken voor het dakje van de buitendouche. Het frame heeft hij gemaakt van kokosnotenbomenhout. Zware balken die hij met de traditionele pen-en-gatverbinding in elkaar heeft gezet. Er kwam geen schroef aan te pas. Vanmorgen kregen we ook nog onverwachts bezoek van de buurman. Hij kwam klagen dat het dakkie óp de perceelmuur staat en dat mag niet volgens een Balinese bouwregel. Typisch een gevalletje voor de Rijdende Rechter. het zou een ideale gelegenheid voor mr. Visser zijn om een snoepreisje naar Bali te boeken. Maar dat is zo'n gedoe dus laten het morgen gewoon 6 cm gaan verplaatsen. Geen gezeur, geen probleem, zo gebeurt. Maar we begrijpen niet waarom hij zich druk maakt want er lopen alleen maar geiten en koeien en er staan een heleboel palmbomen. Thats it! 
een handje helpen
de altijd lachende timmerman Paktono
de houtverbinding
het geraamte staat! alleen 6 cm verkeerd, zegt de buurman.

zaterdag 14 juli 2012

Parkeergeld

Vandaag wederom een bewolkte dag met vanmorgen een klein buitje. De temp. om 16.45 uur is 27,1 graden en een LV van hoger dan 90%. Nauwelijks wind.
Omdat er regen werd voorspeld en inderdaad de lucht grijs was werd er vandaag niet op dak geschilderd. Dus wij dachten een rustige dag te hebben. En dat was ook zo. Deze week las ik in De Telgraaf dat het parkeergeld drastisch omhoog gaat, vooral in de grote steden in Holland. Hier is gratis parkeren in de nabijheid van winkels, banken en supermarkten ook nauwelijks onmogelijk. Zodra je in-of opstapt komt er een parkeerwachter naar je toe om geld te innen. Als je met de motor bent dan kan je gewoon je helm op de spiegel hangen. Hij bewaakt 'm. Druk fluitend zorgt hij er ook voor dat je ongehinderd de parkeerplek kan verlaten. Zelfs bij het verlaten van de Pasar Malam moet er parkeergeld betaald worden. De kosten zijn 1000 roepia's (8,5 cent) voor je motor en 2000 roepia's (17 cent) voor de auto. Dus een schijntje in vergelijking met die absurde Hollandse tarieven.
met de parkeerbonnetjes in de aanslag heeft de parkeerwachter zichzelf ook geparkeerd

vrijdag 13 juli 2012

Groen water

Een zwaar bewolkte dag met om een uur of 11 een regenbui met gevolgen. De temp. is om 17.00 uur 26,3 graden en een LV van boven de 90%. Ee vrij koele dag met weinig wind.
Om 08.00 uur stonden de dakschilders weer voor de poort. De verfpot werd weer geopend en verdeeld over 2 emmers. Toegevoegd wordt houtlijm wat aangemaakt is met water. Dit doen ze voor hechting op de dakpannen. Volgens de beschrijving op de bus is dit niet nodig maar men doet dit hier altijd al zo dus laat ze maar lekker werken zoals ze gewend zijn. Ik smeer het erop zonder de lijm.
Om 11 uur vanmorgen was er weer een deel van het dak klaar en toen begon het te regenen. De verf van de laatst geverfde dakpannen spoelde eraf en toen was het gehele looppad en een deel van het terras groen. Snel veel water erop en met de hoge druk aan de gang. Gelukkig stopte het met regenen en was de schoonmaak succesvol. Maar wat een troep zeg.
Vanmiddag werd er niet geschilderd want het risico van opnieuw groen water willen we weer niet meemaken. Wegens de snelheid van handelen hebben we geen foto van deze misère.


woensdag 11 juli 2012

Voor de kleintjes

Weer een stralende warme dag met weinig wind. De temp om 18.00 uur is 28,9 graden en een LV van 80%.
Vandaag eigenlijk een normale dag. Een klusje hier en een klusje daar waarbij ze op het dak gewoon verder gegaan zijn met de groene verf en kwast. We hebben ze sokken gegeven omdat ze anders de voeten branden aan de hete dakpannen. Wel een raar gezicht hoor: met sokken aan in teenslippers. Als je er goed bij na gaat denken is het schilderen van dakpannen gewoon gekkenwerk. Maar ja ze doen het hier allemaal dus zal het er wel bij horen. Nog een dag of 4 en dan is deze klus ook weer geklaard. En dan komt het einde van het onderhoud in zicht.
Wij gaan vrijwel dagelijks op de Pasar Malam eten omdat het vers, lekker en goedkoop is. Naast de vele warungs zijn er ook stalletjes met kleding, tassen, huishoudelijke artikelen (Blokker) en andere spullen. Maar ook aan de kleintjes wordt gedacht. 
de kermisbaktrapfiets

dinsdag 10 juli 2012

Een groene dag

Een stralende warme dag. Geen wind en veel zon. Vanavond om 8 uur was het 26,7 graden met een LV van 80% wat normaal is in de avonduren.
Vanmorgen om 9 uur ben ik naar Negara gereden om te trachten een coating op rubberbasis te vinden. En inderdaad in de winkel waar ik vaak kom, was het op voorraad. Er was zelfs nog een keuze in kleuren. We hebben gekozen voor "dark green". Ook de verf voor het dak heb ik gelijk meegenomen want Ttarke en Putuh kunnen niet veel verder met de buitendouche. Dus kunnen ze vanmiddag op het dak aan de slag. Deze dakverf heeft de kleur "grass green".
Dus bij thuiskomst direct aan de slag met de coating. Dit is een klusje van geduld want het moet in meerdere lagen aangebracht worden. Dus hebben we meerdere dagen nodig. Eén laag per dag. Maar het is een schone zaak. Niet dat coaten maar het geduld. Na het eten zijn Tarke en zijn maatje het dak opgegaan. In de bloedhete zon, op blote voeten voor de grip, gingen ze met de kwast en een pot verf aan de slag. Na een uurtje kwam Putuh volledig "aangebrand" naar beneden. Met een natte handdoek hebben we 'm weer bijgebracht. Hij is naar huis gegaan en we hebben 'm niet meer gezien. Tarke ging gewoon door en ik heb hem maar de helpende hand geboden want alleen is maar alleen. Morgen gaan ze verder met dit gevaarlijke klusje want dan zal Putuh er ook wel weer zijn. Dat wordt wéér een groene dag!
Tarke en Putuh (hier nog fris) het dak op
een handje helpen; de onderste rij pannen verven
het is 6 uur: de groene handjes wassen 
de eerste laag van de rubbercoating;nog 4 te gaan

Plastic

De vogels en de geiten van de Balinese buurman fluiten en blèren me het bed uit. Een mooie dag lonkt weer. Het is 07.15 uur en de temp. is 22,4 graden. Ik kijk naar buiten en zie mistflarden. Ik trek mijn neus omhoog want ik ruik een brandlucht. Dus geen mist maar rook. De afgelopen nacht is de vuilnis weer opgestookt en dat blijft hangen omdat het windstil is. Och, ook daar zijn we al aan gewend. Trekt wel weer op. Cultuur!
Gisterenmorgen heb ik de metselaar verteld dat de waterbak lek is. Hij reageerde heel relaxed met een glimlach:"Hoe kan dat nou?" Ik begrijp het niet? Ik heb hen trachten te vertellen dat plastic toch beter is dan tegels. Daar heb ik het maar bij gelaten. Dit kostte al teveel energie. Ik heb hem weer een nieuwe klus gegeven en de dag was weer opgestart. Na een bakkie koffie ben ik met de poetsvrouw Iluh achter op de scooter naar de dorpsbouwmarkt gereden want op aanwijzingen van haar kon ik daar wel sterk plastic kopen. En ja hoor dat klopte. Alleen de kleur was blauw en ik wilde eigenlijk zwart. Maar het zag er goed dik en sterk uit. Dus dan maar blauw. Nadat het stof van de rol was verwijderd, sneed de goedwillende dame aldaar 5 meter ervan af. En terug naar huis. Plastic in de bak gelegd en gevuld. Zag er goed uit maar na een klein halfuurtje zag ik weer enige sporen van nattigheid. Eerst dacht ik dat het gemorsd water was maar dat was meer om mezelf voor de gek te houden. Jacqueline was inmiddels naar Negara gegaan voor boodschappen en bij haar terugkomst kon ik haar vertellen dat de bak nog steeds lekte ondanks het plastic."Hoe kan dat nou?"."Ja weet ik veel, ik snap het ook niet meer". Ik de bak weer leeggeschept met een emmer. Na afloop pijn in de rug. En het plastic er weer uit. Tegen het licht gehouden en toen kwam de bekende aap uit de mouw. Vol met kleine gaatjes. Het leek wel of de muizen erin gehuisd hadden. Conlusie: Altijd alles controleren op kwaliteit want het kan wel eens een product zijn wat al wat langer in het schap heeft gelegen (stof op de rol) en aan de vertering onderhevig is. Vandaag ga ik op zoek naar een product om de bak in te smeren met één of andere rubbercoating. We zullen het zien of we het kunnen vinden!

zondag 8 juli 2012

In de kleine ruimte

Een zwaar bewolkte dag met toch in de middag af en toe het zonnetje maar de vooruitzichten zijn regenkansen. Ondanks dat een LV van 66% met een temp. vandaag om half 5 van 30,7 graden met een klein briesje.
We hebben al meerder malen geschreven over de metselaar die de afgelopen 2 weken hier aan het werk is om de buitendouche een ander aanzien te geven. Hij is niet echt snel, niks vreemd hier, maar hij is er de gehele dag om op zijn manier te werken en weet zich ongekend zittende te houden in de kleine ruimte. Nooit op zijn knieën maar altijd op zijn hurken.
Maar morgen hebben we een verrassing voor hem. Bij het metselen van de waterbak opperde ik het plan om stevig plastic in de bak te leggen om lekkage tegen te gaan. Hij reageerde direct van "plastic tidak bagus" oftewel plastic is niet goed. Hij zei dat ze hier altijd in dat soort situaties met keramiektegels werken. Dus oké dan maar op zijn manier. Gisteren was de bak voor de waterlelies klaar en wat zwerfkeien erin gelegd voor het waterornamentje. We hebben dit gevierd met een biertje en een handje pinda's. Een soort pannenbier maar dan anders. Voor die Balinezen een klein feestje. Vanmorgen hebben we de bak gevuld om ook het pompje te testen. En ja hoor ons voorgevoel kwam helemaal uit....de bak.....zo lek als een zeef!
werkend op 1 vierkante meter

zaterdag 7 juli 2012

Lekker hapje

Een ietwat benauwde dag, wat ons doet denken aan de regentijd. De zon is nauwelijks te zien en het is zweterig. De temp. om half 4 in de middag was 28,9 graden en een LV van 76% en dat is niet al te hoog. Dus raar dat het benauwd was. Maar het kan ook gewoon aan ons liggen.
Vanmorgen om 8 uur waren ze weer present. De metselaar en zijn hulp. De bouw van de buitendouche vordert gestaag, het ziet er leuk uit en we zijn tevreden. Ook de tuinman kwam nog even langs om te kijken hoe het ermee stond. In zijn hand had ie "gajas".  Dat zijn grote bruinwitte wormen die ie uit de grond trekt want die vreten de wortels van planten aan. Dus schadelijk voor de tuin. Hij en Paktarke, de metselaar, stonden even wat te praten en de tuinman liep weg om even later weer terug te komen met nog veel meer van die enge beestjes. Wat blijkt: Het is een lekkernij. Ze worden gebakken in de wok met olie en dan heten ze dus "gajas goreng". Paktarke en Putuh vinden ze heerlijk met witte rijst. En daar gingen ze hoor om half 1 met het plastic zakje met hun "gajes". Wat zullen die twee een geweldige lunch gehad hebben vandaag! Wij hebben het maar bij een boterham met kaas en hagelslag gehouden.
 knapperige "gajas"

vrijdag 6 juli 2012

Onderweg gekiekt

Gisteren was het een halfbewolkte dag met om 4 uur in de middag een temp.van 28,6 graden en een LV van 76%. Een lekker briesje aan zee maar in tuin was daar niks van te merken. Maar vanavond op de Pasar Malam stond er toch een stevig en enigszins fris windje. Ook wij wennen aan de temperaturen en als het dan iets minder warm is vinden wij het ook frisjes, vooral in de ochtend.
een vriendelijke groet van het rijstveld


woensdag 4 juli 2012

Efficiency (deel 2)

Een warme dag. Geen wind en een temperatuur van 30 graden en een LV na 70%.
We hebben het rechtsom-efficiency-effect gehad en nu een voorbeeld van linksom. Wij rijden regelmatig naar Negara voor een boodschap of om te gaan eten. En als ik naast Jacqueline zit kijk ik vaak naast me naar het drukke maar zeer flexibele verkeer en dan zie ik veel motorrijders. Wat me vaak opgevallen is dat vroeg in de ochtend of vroeg in de avond als het fris is, men een jas aantrekt. Maar deze jas trekken ze niet gewoon aan zoals wij. Zij doen 'm achterstevoren aan. En dat doen vooral de vrouwen. Dus zit ie alleen aan de voorkant met de rits van achteren. Ik heb aan een voorbij wandelende dorpeling van het vrouwelijke geslacht gevraagd waarom ze dit zo doen. Het antwoord is natuurlijk simpel. Sneller de jas aan, de rits en de achterkant slijten niet en dus gaat de jas langer mee en dus kost het minder. Efficient en en geen koude borstjes tijdens het rijden.
Een tweede voorbeeld: Vandaag rijd ik door de rijstvelden en zie ik een man met een handkar. Ik stop en maak een foto en vraag waarom ie met de kar is. Hij zegt: kost me geen benzine, kost me geen energie want ik doe het al héeéeél lang, al jaaaaaren, en ik loop vaak op blote voeten en dus slijten mijn slippers bijna niet. En ik heb alle tijd van de wereld dus waarom zou ik sneller moeten en toch mooi veel hooi. 
veel hooi: niet op de vork maar op de kar

dinsdag 3 juli 2012

Patatje pinda

Heerlijk zo vroeg in de morgen. De vogels riepen me het bed uit te komen. Met een koppie thee achter de toverdoos van Apple in stilte een stukkie schrijven. Een zalig ritueel. De temp. is 23,8 graden, minder fris als het geweest is. Het enige wat ik hoor zijn dus die vogels, de golfslag van de zee en het gesnor van de geleende koelkast.
Voordat we naar Bali verhuisden wisten we al dat het iedere dag rijst eten wel eens zou kunnen gaan vervelen. Inmiddels hebben we al de pasta en de gehaktbal ontdekt. Maar er is meer. Ook de trek in een vette bek (lees: frietje met pindasaus) nam enorm toe. Maar het aanschaffen van een friteuse is hier een onuitvoerbaar plan. Gewoonweg niet te krijgen. En frietjes bakken in de keuken zonder afzuigkap is niet echt een geweldig idee. Op zijn tijd een patatje is lekker maar dat hoeven we niet 3 dagen lang te ruiken. Dus hebben we, tussen alle bedrijvigheid door, een buitenkeuken laten maken. En die hebben we het afgelopen weekend feestelijk in gebruik genomen door ......het bakken van frietje. Zonder frikadel of kroket maar mét door buurman Wally gebakken gemarineerde kippenvleugels en pindasaus. Als beloning mocht ie mee eten. De friet hebben we gebakken in een "normale" pan met olie. Het gebruik van ovenwanten is een must want die pan wordt bloedheet omdat ie niet van staal is maar van pisbakkenblik. Maar het werkte wel en we hebben gesmuld. 
De ingebruikname van de buitenkeuken met spatscherm; deksel eraf en de patatten erin!


maandag 2 juli 2012

Efficiency

Midden op d' n dag zonnig en een temp. van 29,6 graden en een LV van 73%. Een zacht briesje maakt de dag fraai.
Ik kon het vannacht niet opbrengen om m'n bed uit te komen voor de finale van het EK. Dus vanmorgen op teletekst gelezen dat Spanje een makkie had aan Italie. Proficiat!
Om acht uur stonden Jan Rap en zijn maat weer voor de deur. Jan (Tarke de metselaar) en zijn maat (Putuh) hadden er weer zin in. Om 10 uur ben ik gevlucht omdat ik het niet meer kon aanzien. Twee spijkers met een draadje, weer dat slangetje, een beetje hakken, een klein emmertje cement en veel kijken, dan weer staand en dan weer gehurkt zuigend aan een peuk. En dan nog scheef! Op dat tijdstip, koffietijd-ook dat nog, was de vooruitgang 20 stenen en een randje cement. Niet gek samen! Voordat ik wegging heb ik ze nog één keer uitgelegd dat een waterpas een erg handig stuk gereedschap is. Toen ben ik gegaan, lekker uitwaaien op de scooter en nadenken over de vraag die gesteld werd door een vriend van ons in Spanje. Hij mailde ons gisteren met de vraag of  "efficiency" bestaat op Bali. Hobbelend scooterend door de rijstvelden kon ik mijn gedachten eens goed verzetten richting dit zéér lastige onderwerp. Na het lezen van de email heb ik meerdere woordenboeken geraadpleegd maar helaas "het" stond er niet in. Onderweg kreeg ik de ingeving dat het wel degelijk bestaat maar iets anders als dat we gewend zijn. Er is hier een versie "rechtsom": direct-geld en "linksom": indirect-geld. Want ook hier draait alles om geld. Dit kan ik helaas niet uitleggen in één keer. Dat kost me teveel energie. Dus maak ik er een tweeluik van;vandaag en morgen.
Direct-geld als ze meteen kunnen verdienen en indirect is op langere termijn.
Een voorbeeld van direct: We hebben inmiddels diverse keren getankt met ons automaatje. We zeiden voor het gemak "penuh" (vol). En dan gaan ze vullen tot de laatste druppel voor een bedrag net boven een afgerond getal. Bijv. 116.000 RP en dan ronden ze af naar boven op 120.000 RP en dus steken ze 4.000 RP in hun zak omdat ze geen briefjes van 1.000 hebben of willen teruggeven. Wij dachten dat ie wel zou stoppen bij 115.000 RP, kan ie gemakkelijk een briefje van 5.000 teruggeven. Maar zo werkt het dus niet! De pompman of vrouw kijkt niet eens op de meter tijdens het tanken. En altijd opletten of ze de meter terugzetten naar 0 na de vorige klant. 
zomaar een tankstation
Dus de conclusie is: zeg altijd een vast bedrag en dat gepast betalen Oh ja...een litertje  "bensin" kost hier 4.500 RP en dat is ongeveer 40 eurocent. Dus daar hoeven we het niet voor te laten.