De tijd tikt verder.

De Kerstdagen liggen weer achter ons. En het is bijna weer zover! De klok gaat op zijn tempo tikkend naar weer een nieuw jaar. Van vijf voor twaalf 2020 naar vijf over twaalf 2021 en verder. De tijd gaat ongekend snel, sneller als dat we willen. De tijd is net een vliegtuig....voordat je het in de gaten hebt is ie voorbij. Soms wensen we dat de tijd even stil gaat staan zodat we even op adem kunnen komen in deze steeds sneller wordende maatschappij. Het afgelopen jaar met het medogenloze Coronavirus willen we het liefst overslaan zodat we op 1 januari a.s. opnieuw met 2020 kunnen beginnen. Maar helaas is dat onmogelijk.  De voortschrijdende tijd staat dat niet toe. Hij tikt verder en niemand en niets kan hem tegenhouden. Laten we hopen dat het nieuwe jaar ons meer goeds gaat brengen dan afgelopen jaar. En dat het virus wordt geëlimineerd zodat we weer verder kunnen met ons leven zoals we gewend zijn en zoals we het willen en waarbij we ons “senang” voelen. Laten we hopen dat de grenzen weer open kunnen zodat we weer kunnen reizen zonder dat we achtervolgd worden door het virus.

We wensen al onze bloglezers en onze vrienden een prachtig en vooral gezond Nieuwjaar. En daar proosten we op. Cheers en tot volgend jaar op ons blog.

Een mijlpaal

 VANDAAG HEEFT ONS BLOG 

300.000

BEZOEKERS BEREIKT.

 

PRETTIGE FEESTDAGEN

 Wij wensen al onze bloglezers en prachtige Kerst en een gelukkig en vooral gezond 2021.

Onderweg gekiekt

 Selamat pagi, goede morgen, als we klaargeklept zijn gaan wij weer de sawa in.

Siloam Hospital Denpasar

Begin van deze maand verbleef ik een aantal dagen in het Prima Medika Hospitaal in Denpasar. Dit voor een nabehandeling van een eerdere neusoperatie. Ik heb steeds goede ervaringen met dit ziekenhuis. Altijd bij een opname doen ze wat routinecontroles zoals temperatuur, bloeddruk en ook een hartfilmpje. Uit dit hartfilmpje 2x bleek een kleine afwijking dus werd de cardioloog ingeschakeld en zodoende ben ik in het hartcircuit terecht gekomen. In Prima Medika is ook een hartechografie, alles in orde,  gemaakt. Vanwege mijn leeftijd en hartfalen in de familie is een preventieve Katheterisatie ook aan te bevelen. Deze kan niet uigevoerd worden in Prima Medika omdat ze de faciliteiten niet hebben dus ben ik doorverwezen naar het gerenommeerde Siloam hospital. Ik ben daar afgelopen donderdag 17 december geweest. We komen daar en het begint al met het parkeren van onze vierwieler, eerst zoeken naar een vrij plekje in de stinkende hete parkeergarage. Gelukt. We komen binnen in de grote hal, rommelig. Overal staan mensen te wachten omdat veel stoelen zijn afgeplakt met een covid-sticker. Waar moeten we zijn! We zijn er een uur vóór de reeds on-line gemaakte afspraak. Een receptiedesk voor informatie is er niet dus dan maar een nummertje trekken voor registratie want ik ben nieuw daar. Het nummertjesapparaat heeft vier mogelijkheden. Niemand helpt dus we gokken op no.2. Nog 20 voor me pfff. Twee balies waarvan bij de ene de dame steeds wegloopt en bij de andere schiet het niet op. Dus na een kwartier wring ik me naar voren en vraagt aan de enige overgebleven baliedame “Ik heb al een afspraak” en laat het zien. “Oh” zegt ze dan moet je naar verdieping 3 en daar ook registreren. We zoeken de lift. Gevonden! Het duurt even maar we stappen in. We komen daar en een beveiliger helpt ons met een nummertje....ook hier! Het is druk en rommelig. Veel mensen lopen heen en weer. Het lijkt wel een spookhuis want iedereen ziet er hetzelfde uit met masker, scherm en muts op. Ik ben de rustige uitstraling en goede organisatie van Prima Medika gewend en nu dit, effe wennen. We gaan zitten en zijn vrij snel aan de beurt voor registratie. Alles invullen en weer zitten. Al vrij snel hoor ik mijn naam roepen..mr. Hendrik. We lopen mee met de verpleegster en gaan een kleine kamer binnen en vertellen haar waarom ik hier ben. Ik geef haar de doorverwijzing en het resultaat van de echografie. Bloeddruk en zuurstof wordt gemeten, beiden gezond, en ik mag weer gaan zitten op een bankje. Na een kwartier moet ik mee naar de begane grond, hier verdieping 1. We komen uit in de grote hal. Hé..hier kwamen we binnen. Nog steeds staan en zitten daar mensen te wachten. Daar in de hoek moeten we zijn. De afdeling Katheterisatie en Inspanningstest. We worden gesommeerd hier even te wachten.....ga maar zitten. Zitten? Alle stoelen zonder rood kruis zijn bezet. Hier is de afdeling waar ik moet zijn. Weer hoor ik mijn naam.. mr. Hendrik. Ik schuif samen met Jacqueline het kamertje van de cardioloog naar binnen. Ik moet op de bank gaan liggen. Polsslag en vier keer diep ademen daarna ga ik zitten op een stoel. De cardioloog bekijkt het dossier maar vraagt alleen of ik rook. Waarschijnlijk omdat er rook uit mijn oren komt. Ik heb nooit gerookt. Hij vraagt verder niets en legt uit hoe de katheterisatie wordt uitgevoerd. Omdat hij verder niks vraagt doe ik zelf mijn verhaal waarom ik hier ben. Hij knikt en we gaan weer met de verpleegster naar de wachtzaal. Alle documenten worden gekopieerd met de bedoeling om dit alles naar de verzekering te sturen voor authorisatie. Ik moet nog wat handtekeningen zetten en we mogen verderop wachten t.o.v. de apotheek naast de kassier. Plaats genoeg hier, allemaal lege stoelen. We worden afgeroepen door de kassier om het consult te betalen. Ik ga zitten en hij vertelt me zonder de rekening te laten zien dat ik RP 1.455.000 moet betalen. “Ehhhh” zucht ik. En ik vraag waarom zoveel want een consult kost RP 330.000. De kassier vertelt me dat de rest medicijnen (30 pillen). Medicijnen? Waarom? Waarvoor? Niemand heeft me dat verteld. De kassier belt en duwt me de telefoon in mijn handen en ik krijg te horen dat het preventieve medicijnen zijn tegen bloedplak in de aderen. “Ohhhh” zucht ik. Het zal dan wel. Ik betaal en hij zegt me dat ik een verdere afspraak moet maken bij de dame van het registratiebureau.....daar staat een nummertjesapparaat. “Pfffff” zucht ik. Maar eerst lopen we naar de balie van de afdeling waar we al waren, om verhaal te halen over die medicijnen voor één maand. De verpleegster verteld me dat dit preventief is voorafgaande aan de behandeling van waarschijnlijk volgende week. En dan een maand preventief? Leg het mij maar uit en dat kon ze ook niet. Ze zegt: Alles wordt opgestuurd naar de verzekering en je krijgt een appje als we meer weten. Dus u kunt naar huis. Oke dan gaan we weer drie uur in de auto terug naar Yehkuning maar eerst wat eten. Direct naast het ziekenhuis is een winkelcentrum.....volledig verlaten. Door dit winkelcentrum kunnen we direct naar die stinkende parkeergarage. Daar zien we een eettent. Heerlijk Indiaas gegeten. Dat was lang geleden. Dus naar huis. De volgende dag, het is vrijdag, komt er een appje van het ziekenhuis. In de bijlage de rekening die ze gaan presenteren aan de verzekering voor akkoord. Dus hebben ze donderdag niks verstuurd. Bij Prima Medika moet ik 2 á 3 uur wachten voor akkoord van de verzekering. Als de verzekering akkoord is krijg ik weer een app en dan wordt ook de afspraak voor behandeling doorgegeven. Het is nu zaterdag, nog niks gehoord.

De preventieve Katheterisatie is mijn wens ondersteund door de cardioloog van Prima Medika Hospital. Op de voorcalculatie aan de verzekering hebben ze alvast de prijs aangegeven inclusief het plaatsen van 1, 2 en 3 stents, voor het geval dat. Normaliter is het dagbehandeling maar in mijn geval een opname van 1 dag en 1 nacht. Dus hebben ze ook vermeld de prijs van een VIP-kamer de luxe. RP 1.800.000. De presidentiële suite zal bezet zijn! De behandeling duurt ongeveer een uur. De prijs zonder stent dus alleen Katheterisatieis RP 80 juta (4.800 euro) met 1 stent RP 142 juta 8.600 euro en 2 stents RP 210 juta (12.800 euro).

Tijdens het gesprek met de cardioloog in Prima Medika heeft zijn navraag gedaan bij Siloam voor de kosten van de Katheterisatie. Antwoord: tussen de 20 en 30 juta en geen 80 juta. Thuis gekomen toch maar even googelen voor de medicijnen, exact dezelfde 1 doos met 30 pillen voor RP 65.000 (4 euro) en geen dikke 1.1 juta (70 euro)

Dit zijn in mijn beleving crimibedragen en ik vraag me af welke Balinees dit kan betalen? Als ze dit onder de leden hebben gaan ze gewoon dood.     

Wordt vervolgd als ik groen licht krijg van de verzekering.

De koeienkop

Voor ons huis en op andere plekken op het strand liggen veel vissersbootjes. Dagelijks trekken de vissers naar zee om zoveel mogelijk vis op te halen en bij terugkomst te verkopen. In Yehkuning zijn dit voornamelijk mensen die vissen voor plezier en als ze geen ander werk hebben. De boten die bij ons voor de deur liggen zijn van mensen die voor hun plezier af en toe de zee op gaan. De vangst wordt vaak weggegeven aan vrienden en ook aan degenen die helpen de boot weer op het strand te duwen. Niemand gaat met lege handen naar huis. Opvallend is aan de vissersbootjes (prahun) dat ze geschilderd zijn in meestal opvallende kleuren. Daarnaast is elke boot voorzien van een naam, soms een combinatie van de kinderen of kleinkinderen. Ook staat er voorop elke schuit een  koeienkop en en dat is zeer opmerkelijk omdat de Balinese Hindoes geen koeienvlees eten wat volgens hun religie niet verboden is zoals het eten van varkensvlees bij de Moslims. Daarentegen houdt de Hindoebevolking wel koeien voor de verkoop. Ik heb geprobeerd er achter te komen waarom de kop van een koe op de boot staat maar dat is mij nog steeds niet helemaal duidelijk maar het is wel een teken van traditie.

De schoolkantine

 In een gang achter de lagere school is een warung waar de kinderen van deze school in de pauze een snack gaan eten. Ze noemen dit hier de “Kantin Sekolah”. Omdat de school nog steeds is gesloten komen de kinderen niet snacken maar de vrouw van deze warung maakt wel eten dat gekocht kan worden. Op zondagmorgen om een uur of zeven als ik langsloop zit daar soms Kamangku, één van onze aardige buurvrouwen. Zei is gek op een frietje met chilisaus. Ze bakt het niet zelf maar dat laat ze doen in schoolkantine. Als ik ze zie zitten schuif ik aan voor een bakkie koffie zonder suiker want anders trekt mijn neus omhoog van de zoetigheid. Ik hoef daar niet te eten brrrr want dat doe ik later thuis wel. Vandaag ook weer een bakkie gedaan maar voor Kamangku geen frites, dat was op en de warungvrouw kon ze gisteren niet halen in de supermarkt omdat het regende. Dus dan maar knakworstjes gebakken in de wok. die ze heeft meegenomen naar huis. Ook weer voor mij het juiste moment om op te stappen. Het afval gaat op een grote hoop en wordt vanavond weer in brand gestoken. 

De schoolkantine

Deze vrouw met blijkbaar koude oren komt ook ff eten ophalen

De achterkant van de lagere school met het poortje naar de schoolkantine

De buitenkeuken waar stevig wordt gebakken (goreng) en op een paar vetspetters wordt niet gekeken.

Een bakkie koffie zonder suiker samen met Komangku

Buurvrouw Komangku (rechts) met de vrouw van de schoolkantine.

Dit gaat vanavond weer in de fik.

Op het erf van...

Als wij onze dagelijkse ochtenwandeling doen komen we altijd langs de warung (buurtsuper) van Ibu Ayu en Pak Witok. Vroeg in de morgen om een uur of zeven komen de mensen uit de straat hier wat groenten en andere kleine boodschapjes kopen. Regelmatig, als het vers is, kopen wij hier groenten zoals lange bonen en aubergines. Ook zakjes tempe manis (zoete gemaakte tempe) en aardappelen kopen wij hier. Soms ook bananen. Een zakje tempe kost RP 2.000 en de bonen per bosje ook. Is de de groente niet vers genoeg dan lopen we door. De warung loopt goed en dat is wel te zien aan het erf en de tuin. Ook bezitten zijn twee autos die ze regelmatig verhuren. Wel is duidelijk dat het Coronabewustzijn in het dorp sterk afneemt want men loopt de warung in zonder mondkapje en het handen ontsmetten wordt helemaal vergeten. Ibu Ayu draagt wel altijd het kappie. Bij de ingang staat wel een bak met water en zeep maar die staat er echt voor Jan met de bekende korte achternaam. Wij gaan nooit zonder mondkapje naar binnen omdat wij wel voorzichtig willen zijn.

Ibu Ayu naast Jac. die wat zakjes tempe manis scoort.

Vandaag is groente goed vers

Jacqueline duikt naar binnen

Gezelllig roddelen zonder mondkapje

De zijingang

Een mooie tuin met ook bonsaiboompjes

Verkiezingsdag

Vandaag gaat iedereen naar het stembureau om de Kepala Bupati (Districtshoofd) te kiezen. Hier betreft het district Negara. Op zich is een verkiezingsdag niks bijzonders ware het niet dat dit op de kalender een vrije dag is. Een vrije dag om tien minuten vrij te maken om naar het stembureau te gaan en het stembiljet te voorzien van een vingerafdruk op de juiste plaats van de gekozen persoon. Er zijn twee kandidaten met hun running mate. Na het stemmen blijven de meesten lekker hangen om te kletsen en te roken. Blijkbaar is stemmen hier op Bali ook een vorm van socializen. Is men klaargekletst en gerookt dan naar huis om de dag verder de vullen met nietsdoen en uitrusten want stemmen is blijkbaar toch een vermoeiende bezigheid. 

Twee kandidaten

De lijsten met stemgerechtigden worden aangegeven op een prikbord

Bij de ingang van het stembureau, handen wassen, masker op en je krijgt plastic handschoenen.

Melden bij de controleurs

Stemmen uit het zicht achter een doek.

De tweekoppige leiding van het stembureau

Uiteraard moet er tussendoor ook gegeten worden

Na het stemmen ff bij elkaar, roken, kletsen en de dorst lessen met een bekertje water en het mondkappie onder de kin.

En dan weer wegwezen naar huis.

Zeevruchten

Op sommige dagen spoelen er met het zand schelpen aan met een eetbare inhoud. Dat zoeken ernaar doen ze door gleufjes in het zand te maken. De schelpen worden zoals mosselen gekookt en gegeten met rijst.

Papaya en Singkong

 Het gehele jaar is er Papaya en Singkong (Casave). En het groeit overal.

De Casaveplant (de Balinezen noemen het Singkong). Het jonge blad wordt ook gebruikt als een kruid.

De heerlijke Papaya......de Bougainville groeit er gewoon tussendoor. De regentijd is ook een erg groeizame tijd.