Translate our blog in your language.

Japan Kanto and Tohuku

Japan Kanto and Tohuku
Onze reis naar Noord Japan: Tokyo-Kanto-Tohuku (klik op de foto)

Wie zijn wij?

Wie zijn wij?
Wij zijn Henk en Jacqueline en wonen sinds 2012 op Bali. Wij gaan graag op ontdekkingsreis in Indonesie en andere landen in Azie

Welkom op ons blog

Welkom op ons blog

Aantal pageviews t/m vandaag

Aantal pageviews t/m vandaag

Totaal aantal pageviews t/m vandaag

Hot news

Een mijlpaal: Woensdag 23 december 2020
300.000 vieuws.

Translate our blog in your language

maandag 29 februari 2016

bier en arak

Afgelopen week zag ik een reportage over een eventuele drooglegging van Indonesië.  Deze discussie is al enige maanden aan de gang maar nu hebben twee moslim-politieke partijen een wetsvoorstel ingediend om alcoholverkoop- en gebruik volledig te verbieden. De reden die wordt aangegeven is dat de jeugd teveel alcohol drinkt en die moet daartegen worden beschermd.  Een moslim mag per slot van rekening geen alcohol nuttigen. Inmiddels is de verkoop van drank in grote delen van Indonesië al verboden in de warungs en kleine winkels. Alleen in de grote supermarkten is nog alcohol verkrijgbaar. De grootste belemmering is dat zeker op Bali het toerisme massaal zijn biertje drinkt. Daarom hebben ze Bali opgedeeld in regio’s waar wel bier geschonken mag worden en waar niet. Als er van toerisme geen sprake is dan is bier bijna niet verkrijgbaar. Wij wonen in het niet toeristische westen. Hier is alleen bij de grote supermarkt Hardys de drank, voor thuisgebruik, verkrijgbaar. Een biertje bij het eten in de warung is er niet meer bij.  Het biermerk Bintang is een volle dochter van Heineken. Bintang zal de drooglegging niet gaan overleven want het is een merk alleen voor de Indonesische markt. Het zal het einde gaan betekenen voor deze fabriek en zijn werknemers. 

Op Bali zijn de economische belangen erg groot en anders dan bijv. op Java omdat het toerisme de belangrijkste bron van inkomsten is. En daarom is er in bijv. Kuta en Sanur het bier volop verkrijgbaar in bars, discotheken en restaurants maar ook in de kleine winkels. De prijs van een blikje of flesje bier is rond de RP 16.000 en dat is iets meer dan een euro. Voor de lokale bevolking nog steeds veel geld. En dat de moslims geen bier drinken is klinkklare onzin want biedt het maar aan en ze drinken het graag op. Omdat het bier duur is wordt er volop arak gestookt. Deze illegale sterke drank wordt steeds meer genuttigd en dat vooral door de jeugd. Het is levensgevaarlijk spul omdat het gestookt wordt met o.a. methanol en insektenverdelger. Pas geleden zijn er in Jakarta nog 17 mensen overleden door het drinken van foute arak. 
op de onderste plank de benzine en op de bovenste de arak
Twee jaar geleden hebben wij gereisd over de kleine Sunda Eilanden. Eén van deze eilanden is Flores. Dit prachtige eiland staat bekend om zijn “goede” arak. Overal langs de weg staan stalletjes met flessen illegaal gestookte arak (wit) naast de flessen benzine (geel). Dit bocht is niet meer weg te denken uit de cultuur van dit prachtige land. Als Indonesië echt wordt drooggelegd dan betekent dit de absolute doodsteek voor het toerisme. Het is toch ondenkbaar: luieren op het strand zonder een fles Bintang. De Australiërs en Europeanen zullen massaal wegblijven. Veel minder werkgelegenheid betekent minder inkomsten en daarom zal de lokale bevolking nog meer zijn weg gaan zoeken in het stoken van arak. Want drinken is hetzelfde als motorrijden…ze zullen het altijd blijven doen. Lege hotels, lege bierflesjes, lege stranden, lege broekzakken, .…..eigenlijk ondenkbaar op Bali. Maar de moslim regering in Jakarta gaat er wellicht toch de realiteit van maken.  Laten we met zijn allen maar hopen dat ze tot inkeer komen en dat dit desastreuze voorstel van tafel wordt geveegd.

donderdag 25 februari 2016

de Kolibri

We hebben er lang op moeten wachten. Bijna dagelijks komt ie langs maar is ons altijd te snel af om te kieken. Vandaag is ons geduld uiteindelijk beloond. Het is ons gelukt de kleine Kolibri te fotograferen tussen de prachtig bloeiende orchideeën.




maandag 22 februari 2016

Onderweg gekiekt

De Galungan vakantie is weer ten einde dus is er werk aan de winkel op de sawas. De rijpe rijst wordt geoogst onder het rammelende geluid van een blikkie op een paal terwijl verderop de sawa in gereedheid wordt gebracht voor de nieuw aanplant.
kwebbelend de rijst oogsten
eenzaam en alleen tot de knietjes in het water

een Balinese vogelwegjager

zaterdag 20 februari 2016

Hari Raya Kuningan

Vandaag is het Hari Raya Kuningan en dat is de laatste dag van de Galungan vakantie. De Balinezen geloven dat Kuningan de dag is waarop hun voorouders terugkeren naar de hemel na een bezoek aan de aarde tijdens het Galungan feest. Voor hun afscheid maken ze offers die in de tempel worden gegeven aan de voorouders. Het aanbod omvat vergeelde rijst (Kuningan is afgeleid van het woord Kuning dat geel betekent), dat wordt geplaatst in een kleine "bowl" gemaakt van kokosbladeren. Ander veel voorkomende aanbod zijn vis en fruit zoals papaya en komkommer. De gele rijst is het symbool van dankbaarheid voor al het leven, vreugde, rijkdom, gezondheid en voorspoed wat is gegeven door God aan de mens.


vrijdag 19 februari 2016

op het vroege strand

Vanmorgen om zes uur:  ik loop het strand op en zie recht voor me een prachtige wolkpartij die de horizon onzichtbaar maakt. En ik kijk naar links en zie de zon op een bijzondere manier opkomen. Een prachtig schouwspel boven de machtige zee. 


vrijdag 12 februari 2016

een middagdutje

Hari Raya Galungan is weer voorbij. Even een paar dagen rust en dan wordt de feestweek afgesloten op 20 februari met Hari Kalungan. Voor de Balinezen van het Hindoegeloof is dit een drukke periode. Veel bezoek thuis van familie en vrienden en dus veel eten bereiden. Daarnaast het bezoek aan diverse tempels in het dorp. Vooral voor de oudjes is allemaal een inspannende bezigheid. Een middagdutje in de baleh is dan toch een heerlijk moment van de dag om lekker weg te zakken in de Balinese droomwereld.

donderdag 11 februari 2016

Penjors

Ook in Yehkuning wordt het straatbeeld bepaald door de vele "penjors" (lange bamboestokken met decoraties). Één dag voor Galungan neergezet. De meesten blijven staan na Kuningan op 20 februari.




woensdag 10 februari 2016

Wayan

Vanmorgen kwam onze lieve pembantun Wayan langs om te offeren voor Hari Raya Galungan.

dinsdag 9 februari 2016

Arak...drink het niet!

09-02-2016 | NIEUWS

In Yogyakarta zijn zeker 26 mensen omgekomen na het drinken van zelfgestookte alcohol. 17 mensen liggen nog in het ziekenhuis. De slachtoffers zijn voornamelijk studenten.
De slachtoffers kochten de illegale drank van een echtpaar uit Sleman, een regio in Yogyakarta. Dat schrijft The Jakarta Post. De politie doorzocht de woning van het echtpaar en nam een liter gefermenteerde salak en twee flessen alcohol in beslag. Ook vond de politie in de woning insectenverdelger, vloeibare medicijnen en enkele onbekende vloeistoffen. 
Zelfgestookte alcohol, in Indonesië oplosan genoemd, is erg populair in Indonesië omdat het aanzienlijk goedkoper is dan alcoholische dranken die in de winkel worden gekocht.

Makers van zelgestookte alcohol opereren meestal op kleine schaal en verkopen de drank alleen aan vaste klanten. Dit maakt het voor de politie moeilijk de illegale drankstokers op te sporen om zo de distributie van de illegaal gestookte alcohol te voorkomen. 


     Reisadvies

Ook Nederlanders die naar Indonesië reizen, worden in het reisadvies voor Indonesië gewaarschuwd voor lokaal gestookte arak. "Drink geen lokaal gestookte arak in Indonesië. Lokaal gestookte arak is een illegale en met methanol aangelengde rijstwijn. Er zijn al tientallen doden gevallen door het drinken van lokaal gestookte arak."

Het varken van Galungan

Deze week staat weer volledig in het teken van Hari Raya Galungan morgen op woensdag 10 februari. Dit is voor de Hindoe-Balinezen de belangrijkste  dag van het jaar. 
Vóór en ná Galungan zijn er een aantal  bijzondere dagen.
3 dagen ervoor : Penyekeban = het koken van bananen om aan te bieden.
2 dagen ervoor : Penyajaan = het maken van "jaja" (gebakken rijstcakes).
1 dag ervoor : Penampahan = slachten van "babi" (varkens)
1 dag erna : Manis Galungan = bezoek aan familie
10 dagen erna : Kuningan = gebeden en aanbiedingen in de tempel als de geesten terugkeren naar de hemel.
11 dagen erna : Manis Kuningan = plezier maken.
Galungan begint op de woensdag (buda) van Dunggulan. Dit is de 11e week van de 210 dagen Pawukon kalender. Dit betekent dat er 2 vieringen per zonnejaar kunnen zijn.

De dorpelingen zijn al druk bezig met de voorbereidingen zoals het maken van offertjes. Men vlecht de decoraties en andere offerbenodigdheden van jonge flexibele  palmbladeren. Er wordt veel fruit ingekocht die men in gevlochten mandjes naar de tempel brengt om na het gebed weer mee terug naar huis te nemen om het weg te geven of zelf op te eten. Wayan, onze “pembantun” (hulp) gaat met haar familie naar de 6 tempels die het dorp rijk is. Het bezoeken hiervan is een dagvullende bezigheid. Tussendoor wat eten en slapen. De beste en de mooiste sarongs, shirts, kabaja’s, udeng’s (hoofddeksel) worden uit de kast getrokken want iedereen wil er op zijn mooist uitzien. De feestelijkheden worden herkenbaar gemaakt bij de entree van het erf middels een “penjor” (een lange bamboestok met decoraties.
Middels de “penjor” laat men ook zien wat hun status is. De rijkste Balinezen zetten de grootste en meest gedecoreerde. De feestelijkheden worden afgesloten op 20 februari. Dit is de dag van Kuningan. Tussen Galungan en Kuningan wordt er wel wat gewerkt maar niet veel. De scholen hebben deze periode vakantie. De feestelijkheden worden geopend met het slachten van een varken (babi) in de vroege morgen. Dit gebeurt twee dagen voor Galungan zodat de vrouwen twee dagen de tijd hebben om het varkensvlees te bereiden. Om een uur of vijf in de morgen verzameld een kleine groep mannen zich op het erf van een familie om het varken te verwelkomen. Het meest gewilde varken is een zwart exemplaar. Nadat het varken in zijn hok aan een bamboestok is gebonden wordt ie naar een plek op het middenterrein gebracht. Daar steekt de opperslachter een groot mes in de hals van het varken. Na het leegbloeden gaat men de harige huid verbranden met gedroogde palmbladeren die men als fakkels gebruikt. De huid wordt geblakerd en men schraapt de huid schoon met een stuk scherp oude dakpan. Helemaal vrij van haren begint men met het slachten. Niets van het varken wordt weggegooid, alles wordt gebruikt in de bereiding. Als er een varken is geslacht brengt onze hulp Wayan altijd een portie bereid vlees in een plastic zakje naar ons huis. Bij het uitpakken kijken wij elkaar altijd weer aan met een blik van: “Is het voor de hond of nemen wij ook wat?”. Wij zijn niet zo van het varkensvlees en zeker niet met de wetenschap dat alles wat een varken in zich heeft ook wordt gebruikt.
de "babi" op weg naar zijn laatste adem
Een varken van 100 kilo kost RP 2.500.000 (per kilo dus 25.000 en dat is 1,65 euro). Het vlees wordt betaald en gedeeld door 20 personen. Dat is dus per persoon 5 kilo vlees voor de gehele familie en dat is genoeg voor een feestmaal. Een heel klein portie vlees met veel witte rijst, sambal en wat groenten voor een grote ceremonie. “Selamat Hari Raya Galungan”.

zaterdag 6 februari 2016

De brug bij Negara

Twee weken geleden is tijdens overvloedige regenval de fundering van de brug bij Negara verzakt en daardoor is het oude middendeel van de brug ingestort. Drie jaar geleden is deze 40 jaar oude brug verbreed met links en rechts betonnen brugdelen waardoor er twee rijbanen extra ontstonden. Inmiddels is de brug heropend voor het drukke verkeer en kan er stapvoets over gereden worden. De beide nieuwe banen van drie jaar geleden zijn weer in gebruik terwijl men druk bezig is om de oude verzakte pilaren met het ingezakte wegdek te ontmantelen. Het zal ongetwijfeld nog wel een klein jaartje duren voordat ook het middenstuk is hersteld maar het vrachtverkeer kan weer op de normale manier van Java naar Denpasar "hobbelen". Mij is alleen niet duidelijk wat het max. gewicht is om naar de overkant te komen. Gelukkig heeft de algehele afsluiting niet lang geduurd want de binnenwegen door de rijstvelden zijn inmiddels flink kapot gereden. De grote vraag is wanneer dit gerepareerd gaat worden zodat de lokale bevolking met hun motoren ook weer normaal van en naar Negara kan rijden zonder te hoeven zigzaggen om de gaten in het kapotte asfalt. Met de wetenschap hoe men hier prioriteiten stelt vrezen we dat dit nog lang kan duren.