Dorpsfoto van de week

Een straatje verderop in de voortuin

Een vliegdag

Het is 04.00 uur en de wekker op onze HP ringelt ons wakker. Over een half uurtje staat de taxi voor de deur om ons naar het vliegveldje D.C. Saudale van Rote te brengen. Onze vlucht naar Kupang vertrekt om 06.30. Er gaat hier maar 1 vlucht per dag. Het is een uur rijden van de bungalow naar het vliegveld. Daar aangekomen staan er al wat mensen te wachten om met het propellervliegtuig van WingsAir naar de luchthaven El Tari van Kupang te vliegen. De vrouw van de incheckbalie heeft er kijk op want zonder te vragen kregen we een stoel op rij 1 en dat is met veel beenruimte. De vlucht duurt 30 minuten dus omhoog en weer omlaag. Aangekomen in het luchthavengebouw volgen we de bordjes “Transit”, dan de trap omhoog naar de Concordia Lounge. Met onze bankpas mag er 1 persoon gratis naar binnen, de tweede betaalt RP 130.000 (8,40 euro). Gratis eten en drinken gedurende het 6 uur wachten in een comfortabele zetel. Onze vlucht naar Bali met LionAir vertrekt om 13.30

Na een keurige vlucht precies op schema zijn we geland op Ngurah Rai, het vliegveld van Bali. We nemen geen taxi want die vragen veel te veel. Er lopen genoeg gasten rond die je voor minder naar je bestemming willen brengen. Ze vechten om een klant. En dus ipv van RP 327.000 voor RP 200.000 naar Sukawati (1 uur rijden). Hier staat onze auto geparkeerd maar we gaan nog niet naar huis. We blijven slapen in Kirani Joglo, een hartstikke fijne accomodatie. Achterop de Gojek (motortaxi) ben ik naar de ouders van onze pembantu Wayan gegaan, vijf kiolometer verderop in Sukawati, om de auto op te halen. Morgen op ons gemakkie naar huis.  Het was weer een mooie reis met veel cultuur en natuur. 

Het vliegveld van Pulau Rote

De vlucht van Rote naar Kupang

De vlucht van Kupang naar Bali

Aankomst op El Tari Kupang

Concordia Lounge Airport Kupang

Kirani Joglo in Sukawati

Het ontbijtje

Het is half zes en de oranje gloed van de opkomende zon penetreert onze bungalow. Het is een open houten huisje met veel kieren zodat de warme straling gemakkelijk ons bed kan bereiken waardoor wij wakker worden. Het wordt er niet koeler op maar de plafondventilator verjaagd de ochtendwarmte. Desalniettemin voor ons een mooi moment om uit de veren te komen, de tandjes te poetsen en onze wandelschoenen aan te trekken want een ochtendwandeling doet de scharnieren van het lijf weer wat versoepelen. We lopen richting het dorp. Aan beide zijden van de weg staan huizen gebouwd op de lokale manier en dat is vrij schamel. Iets verderop is de ijzervlechter erg druk geweest met de voorbereidingen voor een nieuwe kerk. Bij navraag werd me duidelijk dat de huidige kerk te klein is. De kerk puilt hier uit op zondag dat moet een priester in Holland toch tot enige jaloezie drijven. Na een verfrissende douche is het tijd voor het ontbijt. Een deceptie! Het is zeer slecht. Gisteren werd ons nog een roerei voorgeschoteld met een kleine geroosterd bammetje, een tweede moesten we vragen, maar vandaag is het echt niet veel. Op een bord een stapeltje kleine pancakes en een beetje fruit. Om de pancakes van iets te voorzien een bijna leeg potje jam en een flesje honing. Er werd niet gevraagd thee of koffie…nee er werd gewoon een pot koffie neergezet. Omdat wij na twee van de pannekoekjes vroegen wij of ze wellicht ook wat brood hebben. “sorry dat is op!”. Habis! We hebben het over resort van 1 juta (65 euro) per nacht incl. ontbijt en dan mag je toch wel wat verwachten zou ik zo zeggen. Een aantal dagen geleden waren we in Hotel Aston voor een kamerprijs van nog geen RP 500.000 (32,50 euro) incl. zeezicht en een geweldig ontbijt. Hier lopen drie meisjes en het heeft geen enkele zin om tegen hen te klagen. De manager/eigenaar is nergens te zien. Het is zo vreselijk jammer want de bungalows zijn top en het strand is mooi en dan zo’n hopeloze service. Een lunch wordt er niet aangeboden dus hebben we zelf wat mie en eieren gekocht bij de kruidenier hier vlakbij. Ook wat broodjes voor vanavond want het avondeten is ook het geld van RP 150.000 pp niet waard. De eerste avond hebben we hier wel gegeten en dat viel voor die prijs flink tegen. De manager vertelde ons dat er alleen verse lokale produkten worden gebruikt dus wij dachten dat er ons dan een lekkere vis wordt voorgeschoteld. Niks bleek minder waar….het werd een klein stukje droog gebakken vis uit de diepvries met wat groenten en een koude pompoensoep. Dan ben je echt suf bezig! En dan ook nog te bedenken dat hier het brood op is terwijl het wel te koop is bij het buurtsupertje. Ah fijn….Het is koffietijd en daarna doen we een plesante duik in de klotsende zee. Heerlijk! 

Tegen de avond met de zonsondergang nog wat struinen op het strand want dat is toch wel een leuke bezigheid en dan houden we het voor gezien. Morgenvroeg om half vijf nemen we de taxi naar het vliegveld voor de vlucht van 30 minuten naar Kupang. Zo omzeilen we de ijskoude “fastboat”. En dan 6 uurtjes later nog een vlucht naar Bali. 

De dorpskapper

De dorpsschool

Een klein buitje met de regenboog 

Schamele onderkomens

De te kleine kerk maar er komt een nieuwe

Laag water

Het is een dag van 3 x L. Liggen, Lui en momenten van Lamlendigheid. Om dit te doorbreken zijn we vandaag begonnen met een frisse ochtendwandeling om zes uur. Daarna na het ontbijt waren de 3 x L aan de beurt met tussendoor een verkoelende duik in zee. Om de dag toch nog enigszins aktief af te sluiten zijn we gaan struinen op het drooggevallen strand. Door het lage water is er van alles te zien tussen de rotsen en het zeewier. Ook de dorpelingen zijn daar te bewonderen. Naast het kweken van eetbaar zeewier zijn ze ook op zoek naar kleine visjes die zich schuil houden onder de stenen. Dus is er genoeg te zien. Snorkelen is helaas niet leuk omdat er teveel wind staat en daardoor een flinke golfslag. En dan is het niet prettig snorkelen.

De ochtenwandeling

Het eetbare zeewier

Lachen op het strand

Hollandse luchten boven het witte strand

De kleine visjes die men vangt met grote netten

Wit zand

We zijn in Nembrala op Pulau Rote. Een eiland dat ook behoort bij Timor. De dag kriekt al vroeg en we hebben prima geslapen. Het is een prettige bungalow omdat het vrij open is en dat geeft een ruimtelijk gevoel. En dan lekker slapen met een plafondventilator i.p.v. een koude AC. En dat is weer gebleken want Jacqueline is verkouden geworden. De schuldige AC zal in ergens in Kupang hangen. Het is half negen en het ontbijt is klaar. Een fijne omelet, warme chocolade op een geroosterd broodje, stukjes papaya en buah naga (dragonfruit) en koffie. Na het ontbijt ploffen we in de blauwe zitzakken. Het is een lui moment en die zullen er op deze stek nog vele volgen. Maar daarom zijn we ook hier. Het is hoog water en dus lekker om te zwemmen. We dobberen een half uurtje in het heerlijke water. De lunch doen we in het dorp in een warung. Niks bijzonders eigenlijk maar onze buikjes zijn weer gevuld. Het is half vier en het tij is laag. Een mooie tijd om te gaan snorkelen. We moeten nog wel even uitvinden waar we het beste via het drooggevallen stuk zee erin kunnen gaan. Het is gelukt. Eerst een stuk boven het witte zand zwemmen en dan zien we vaag de vele vissen en het koraal. Helaas is het zicht niet goed voor mooie foto’s en er is behoorlijk wat golfslag. Na een half uurtje hebben we het “vaag” gezien. Misschien morgen beter. De avond valt…een kop koffie en een broodje en dan weer lekker slapen.

De kokkin maakt het ontbijt

Waar is mijn snorkel?

7