Translate our blog in your language.

Japan Kanto and Tohuku

Japan Kanto and Tohuku
Onze reis naar Noord Japan: Tokyo-Kanto-Tohuku (klik op de foto)

Wie zijn wij?

Wie zijn wij?
Wij zijn Henk en Jacqueline en wonen sinds 2012 op Bali. Wij gaan graag op ontdekkingsreis in Indonesie en andere landen in Azie

Welkom op ons blog

Welkom op ons blog

Aantal pageviews t/m vandaag

Aantal pageviews t/m vandaag

Totaal aantal pageviews t/m vandaag

Hot news

Een mijlpaal: Woensdag 23 december 2020
300.000 vieuws.

Translate our blog in your language

donderdag 28 februari 2013

schildpad op Kuta Beach

Het was een erg warme dag! Rond vijven was de temp. nog 33 graden. Inmiddels regent het en snort de airco er lustig op los. Binnen is het inmiddels lekker om een avondje te buizen.
Vanmiddag kregen we een geweldige tip van onze vrienden Rens en Yvonne. Bedankt! Onze bloglezers weten inmiddels dat we een zwak hebben voor het schildpaddenprojekt in Perancak. Daar op het strand komen de schildpadden 's nachts tussen april en september hun eieren leggen. Waar ze geboren zijn daar komen ze ook weer terug na 30 jaar rondzwerven in de wereldzeeën. 
een bijzondere gebeurtenis op Kuta Beach.....101 eieren
Afgelopen dinsdag gebeurde er iets bijzonders op het strand van Kuta (Zuid Bali). Onder het oog van officials en toeristen kwam daar op klaarlichte dag een Olive Ridle schildpad haar eieren leggen. Normaliter doet ze dit 's nachts op een rustig strand.
Gusti Ngurah Tresna, ook wel mr. Turtle genoemd is de manager van het Turtle Conservation Center en die is dolenthousiast.
Het is de eerste keer in 12 jarige bestaan van het Center dat dit op klaarlichte dag gebeurt. De schildpad was 68 centimeter lang en groef een gat van 50 cm. diep om daar 101 eieren te leggen in 120 minuten. Ze schatten de leeftijd van de schildpad op 50 jaar oud. Inmiddels is het nest veilig gesteld en de verwachting is dat de eieren uitkomen tussen de 45 en 60 dagen na het leggen. Dit jaar zijn er op Kuta Beach door 9 schildpadden 950 eieren gelegd. 
Het hele verhaal is te lezen in de krant de "Jakarta Post" via de volgende link.
http://www.thejakartapost.com/bali-daily/2013-02-26/hatching-turtle-surprises-beach-visitors.html

maandag 25 februari 2013

zeeschatten

Een prachtige dag met veel zon. De temp. om even na vieren is 32.9 graden met een LV van 68%. Heel bijzonder is dat er een stevige wind staat. Dit komt niet vaak voor.
Regelmatig gaan wij voor de nodige beweging een wandeling maken op het strand. We zijn niet bepaald echte strandjutters maar Jacqueline is wel een liefhebber van schelpen. Dus elke keer als we het strand opgaan dan is het speuren naar bijzondere exemplaren. Inmiddels heeft het al een aardige verzameling opgeleverd. Ze heeft al een aantal mobiles gemaakt die op diverse plaatsen een hangplek hebben gekregen. En de rest staat in emmers te wachten op een mooie bestemming. Vorige weeg heeft de plaatselijke timmerman een bak gemaakt die precies past in de salontafel van de gazebo. En juist...daarin liggen nu de mooiste exemplaren.
Inmiddels gaat het met Madé de goede kant op. De koekkies smaken weer als vanouds.

de op maat gemaakte schelpenbak 

zaterdag 23 februari 2013

the day after

Het is midden op de dag en de temp. is 30.5 graden met een LV van 79%. De wind heeft weer eens een vrije dag genomen.
Gisteren heeft Madé, onze parkhond, een slome slaperige dag achter de rug. Ze heeft, na de operatie, de gehele dag voor Pampus gelegen. Maar vanmorgen om half vier!! werden we wakker gemaakt met fikse lik in het gezicht. Met andere woorden: "kom er maar eens uit want ik ben weer helemaal wakker". Gisteren vroeg ik bij de hondendokter om een beschermkap zodat ze niet bij de wond kan maar kreeg als antwoord: "die hebben we niet maar wel in Denpasar". En dat is maar 3 uurtjes rijden, och......dan maar op een andere manier. We hebben een oud t-shirt verknipt als een soort jas en daaromheen een sarong gebonden. Ze lijkt wel een lompenvrouwtje maar het werkt wel. Nog een week te gaan!
goede morgen samen....ik ben weer wakker
ik vind het maar niks....die warme lappen om mijn middel...ik zweet me rot!

vrijdag 22 februari 2013

de hondendokter

Het is bijna zeven uur in de late namiddag en het is de gehele dag droog gebleven. De temp. is 29,4 graden en de LV 87%. Het is nu aan het donker worden en dat gaat gepaard met een "gewone" muggeninvasie. Dus snel naar binnen.
Afgelopen zondag is Wally met onze parkhond Madé naar de dierenarts geweest om ze reutjesresistent te maken. Puppies kunnen we op het park niet gebruiken. Wally vertelde ons dat de operatie op een vrij primitieve manier heeft plaatsgevonden maar we hebben dat helaas niet kunnen zien. Wij hebben ze zondag in huis genomen om ze te laten herstellen. Na 5 dagen verzorging vonden we het vanmorgen wel een goed moment om ze weer alle vrijheid te geven zodat ze weer kon spelen, rennen en doen op het park. De wond zag er goed uit. Maar na 5 minuten kwam ze bloedend terug. Ze had aan de hechtingen getrokken met als resultaat dat de wond weer open was. Dus om 10.00 uur in de auto naar de dierendokter in Negara. Daar aangekomen werden we ontvangen door een aardige man in een soort trainingspak. Wij stapten de praktijk, uitziende als het schuurtje van mijn opa, in met de hond op de armen van Wally. Verder ging het als volgt:
De dokter: "selat pagi". Wij: "selamat pagi" (goede morgen)
Inmiddels werd de krant van gisteren opengevouwen en op de "behandeltafel" gelegd voor het raam van de paktijk met de deur wagenwijd open. Wally legde Madé op de bekrante tafel. Binnen was het warm en geen airco.
Een in de hoek staand kastje, met daarboven een vergeelde poster met honden en katten, werd opengeschoven door de assistente en het flesje met de verdoving werd met de naald op dat kastje voor gebruik klaargelegd. De dokter was nog steeds in trainingsbroek met polo zonder steriele handschoenen en mondkapje.
De injectie werd in Madé geschoven. Die lag met één van zijn achterpoten vastgebonden aan een soort tafelpoot maar dan andersom. Zij is zó taai dat een tweede prik nodig was. Nadat ze had overgegeven omdat ze niet nuchter was, ging ze toch onder zeil. De kots werd met een emmer water naar buiten gespoeld, de bezem erover en klaar. De assistente was niet echt handig dus heb ik de dokter geholpen Madé op de rug te leggen. In het stukje wond wat open was puilde een stukje van de binnenkant naar buiten. Hij probeerde dit terug te duwen maar het gaatje was te klein. Hij pakte een schaar met zijn inmiddels bebloede handen en vroeg aan mij of ik het goed vond dat ie dat uitstulpende afknipte. Maar ja...ik ben geen dokter...hij wel. Dus hij deed het maar niet. Toch maar weer proberen het terug te duwen. Dat lukte wederom niet. Ik gaf hem de hint om één hechting weg te knippen zodat het gaatje groter werd. "Oh ja...goed idee" zei hij. En zo geschiedde dat en gemakkelijk werd het stukkie teruggeduwd. Nog steeds met het bloed aan de handen en het zweet op het voorhoofd werd er een plastic soort Tupperwaredoosje uit de kast gehaald met daarin een verzameling van draden en hechthaakjes. Even zoeken en de juiste was gevonden. Het leek wel een sportvisser die zich prepareerde om de waterkant op te gaan zoeken. Terwijl hij stond te hechten en ik de hond op zijn rug hield, drupte er diverse zweetparels van zijn voorhoofd op de hond. Na het hechten werd er een soort plakverband op de wond geplakt. Het verband om de hond verder in te wikkelingen hadden wij zelf meegebracht want dat is iets wat niet wordt gebruikt. Het eerste wat de assistentie vroeg waar we dat hadden gekocht en hoeveel het kostte. Niet te geloven!
Na het afrekenen van RP 200.000 (16 euro) zijn we weer huiswaarts gereden met Madé slapend in de kofferbak. Inmiddels is ze weer redelijk actief en is elke hap eten in de keuken onveilig. Voorlopig houden we ze zeker een week binnen onze muren want dit hoeven we geen tweede keer mee te maken.
Madé is onder zeil dus aan de slag
het uitpuilende terugduwen lukt niet echt!

de hangmat

Het 10 over 8 in de ochtend en het is droog. De temp. is 25.4 graden en dat is lager als de laatste weken. Gisteren heeft het bijna de gehele dag geregend. De lucht is nog steeds grijs en de voorspellingen zijn nat.
Rijdend door de Balinese dorpen wordt luiheid duidelijk herkenbaar gemaakt door het liggen,hangen en slapen in de balé. Dit is een soort hangplek op palen met een dakkie erop.
Omdat deze luiheid toch enigszins een handelsmerk van de Balinezen is zijn er ook hier slimmeriken die daardoor een gat in de straatmarkt denken gevonden te hebben. DE HANGMAT. Gewoon te koop langs de doorgaande weg naar Negara.
deze koe zal gedacht hebben: "jullie liggen, ik ook liggen"

woensdag 20 februari 2013

paling

Afgelopen nacht regen, vanmorgen regen, veel regen, in de vroege middag regen. Het is nu rond vieren en het is droog maar de lucht is zo grijs als een olifant. De wind was er wel maar is gaan liggen. De temp. is 28.4 graden en de LV boven de 90%.
Toen wij voor de eerste keer op Bali kwamen en we helemaal niets van het Bahasa Indonesia begrepen zagen we regelmatig muren en andere objecten met de geschilderde tekst:"paling murah". Het woord "murah" wisten we niet en bij "paling" dachten we aan die heerlijk vis die we gerookt of gesudderd in de boter eten. Inmiddels is gebleken na meer kennis van de taal dat het woord "murah" goedkoop betekent en dat de paling helemaal geen lekkere vis is maar gewoon de overtreffende trap. Dus "paling murah" betekent: het goedkoopste.  Ondanks dat er veel Hollandse woorden voorkomen in de Indonesische taal geldt dit niet voor het woord "paling".
geen paling maar gewoon de goedkoopste van Bali
op de muur van Rumah Makan (RM) Tiga Putra
(eethuis "De drie zonen")

dinsdag 19 februari 2013

feest op de weg

Het is net iets na vieren en de temp. is 30.4 graden met een LV van 82%. Het is al de gehele dag bewolkt met af en toe een dreiging van onweer en een spat regen.
Het afgelopen weekend zijn we in Sanur geweest. Het is een bekend gegeven dat de weg van Denpasar naar Gilimanuk in gebruik is door veel, heel veel vrachtverkeer. De staat van veel vrachtwagens laat nog al eens te wensen over en dat geeft regelmatig een chaos als er weer eens een truck gekanteld is of door z'n as is gezakt. Gisteren was het weer zo'n dag dat er van alles gebeurde. De eerste opstopping, vlak na Tabanan, was een  situatie met 3 trucks. Eén was in de bocht weggezakt en daardoor was de lading eraf geschoven. Aan de overzijde lag een truck zijdelings over de vangrail met z'n wielen van het asfalt en een klein stukje verderop stond er ééntje met de voorkant volledig ingedeukt. Truck 2 en 3 hebben elkaar niet kunnen ontwijken en daardoor is truck 1 wellicht in de berm terechtgekomen en weggezakt. Gelukkig was het net gebeurd en stonden we niet al te lang in de file. Aan de andere kant was de rij van vooral vrachtwagen al gegroeid tot een 10 km. lengte.
Verder onderweg naar huis zijn we nog 3 ongelukken tegenkomen waarbij trucks betrokken waren. En dan nog de gevalletjes pech gemarkeerd met een in de achterzijde van de truck gestoken boomtak. Noem het maar een "groene" gevarendriehoek.
een beetje scheef is ook bijna recht! 
uitgeweken en weggezakt
och een klein deukkie
oeps!  goed dat er een vangrail stond...let op het bandprofiel van het reservewiel...welk profiel?...er is geen profiel!

maandag 18 februari 2013

terug uit Sanur

Het is bijna 4 uur in de middag en de temp. is 28.4 graden en er valt een drupje regen. Geen wind.
Zaterdagmorgen zijn we weer eens naar Sanur en Denpasar getogen voor de nodige gezelligheid en boodschappen. We mochten slapen, hangen, zitten, zwemmen, koffie drinken en ontbijten bij onze Sanurese vrienden Anjo en Leo. En het was heel gezellig. Zaterdagmiddag met z'n vieren naar Denpasar waar we 2 stofzuigers en een afzuigkap hebben kunnen scoren. Dus er kan gezogen worden! Altijd gemakkelijk bij het schoonmaken van o.m de auto, Leo. Zaterdagavond was het tijd voor een bord eten met pittige boontjes bij de warung in Sanur. Zondagmorgen na het ontbijt werden we verrassend onthaald door een Klabang, een eng beest, zich vertoevend op één der ligbedden. Na een stevige shot insectenverdelger werd ie door Leo gekidnapt onder een emmer en via deze stek is ie naar de tropische jachtvelden verwezen middels het afhakken van zijn kop. In de middag zijn we Rens en Yvonne, zie twee weken geleden bij ons waren, op gaan zoeken in Sanur. Zij verblijven een aantal maanden op een lekkere plek midden in Sanur. Na wat biertjes, chips, pasteitjes en gezellig gebabbel weer terug naar huize Leo en Anjo om ook daar een biertje te nuttigen en een hap te eten. Anjo, bij ons inmiddels ook bekend als een keukenprinses, heeft rijst met kip en boontjes gemaakt. Deze keer niet pittig maar wel knapperig. Lekker hoor!
Vanmorgen om half negen zijn onze wegen weer gescheiden. Zij naar Indonesische les en wij naar de Carrefour voor boodschappen. Bij terugkomst thuis zijn we eerst naar buurman Wally gelopen want Madé, onze parkhond, heeft zondagmorgen dé ingreep ondergaan om de reutjes van een koude kermis thuis te laten komen. Ze ligt nu bij ons op haar mat te slapen. Over een paar dagen zal ze wel weer de oude zijn.
de zondagmorgse tropische verrassing...een Klabang
rijst met knapperige kip en boontjes....gezellig hoor!...en lekker
Madé in zijn boxershort
wanneer mag ik weer normaal eten?

vrijdag 15 februari 2013

flitspaal

Het ontbijt zit weer achter de kiezen. Het is bijna half negen en de temp. is 27 graden met een LV van  boven de 90%. Windstil maar er valt wel een drup regen.
Gisteren reden we van Negara naar huis en de schrik sloeg om ons hart. Het zal toch niet waar zijn? Het ziet eruit als....maar het is er geen! We dachten een flitspaal  gesignaleerd te hebben. Maar het is loos alarm! Na het object van dichtbij beter bekeken te hebben blijkt het om een een "gewone" kast op een paal te zijn met daarin één of andere meter. Het leek ons al sterk want hard rijden met de auto kan niet vanwege het drukke verkeer en scheuren met de motor wordt "gewoon" toegestaan. Dus waarom dan een flitspaal?
de "look a like" van een flitspaal

woensdag 13 februari 2013

het gele prutje

Alweer een prachtige dag. Gisteren zeiden we nog tegen elkaar "het is wat minder heet!". Nou dat is vandaag weer de kop ingedrukt. Het is tegen half drie en de zweterige temp.is 30.9 met een LV van 80%. Het is droog en zonnig en de wind heeft weer een vrije dag.
De medeparkhuiseigenaren Rob en Ciel zijn een aantal weken op vakantie op Bali. En omdat ze over een paar dagen weer gaan zijn we ook met hen vis wezen eten in Pebuahan. De zoveelste keer maar het is niet anders en het is zeker geen straf. Deze keer viel onze ogen op een pan met een pruttelende gele brij. Dit is een kruidenprutje zeg maar een soort marinade waarmee de vis wordt ingesmeerd vóór en tijdens het vuurtje. We hebben getracht te vragen wat de ingrediënten zijn maar eigenlijk is het maar beter dat niet te weten omdat in dit land bijna alles van de vis wordt gebruikt. Dus nu weten we waarom de vis altijd zo heerlijk kruidig smaakt.
vers gevangen....doe maar...leg 'm er maar op!

het kruidenprutje
een beetje van het gele mengsel eroverheen en bakken maar!

dinsdag 12 februari 2013

verboden

Ondanks dat men zegt dat het einde van de regentijd nog niet daar is blijft het mooi en warm weer. Het is vroeg in de morgen en de temp.is 24 graden. Een lekkere temperatuur om in alle rust een bakkie thee te drinken. Er staat geen wind. De LV is 70 %. De afgelopen dagen heeft het nauwelijks geregend maar dat kan nog veranderen.
Wij en vele buitenlanders verblijven op Bali met een KITAS (Kartu Ijin Tinggal Terbatas). Dit is een verblijfsvisum voor 1 jaar met jaarlijkse verlenging zonder het land hoeven te verlaten. Dit visum, ook wel retirementvisum, genoemd wordt afgegeven aan mensen met een leeftijd vanaf 55 jaar met o.m. een bewijs dat er voldoende inkomsten zijn om hier te kunnen leven.
Ook één van de voorwaarden is dat een KITAS-houder absoluut niet mag werken. Het is bijv. zelfs verboden om de tuin van de buurman te onderhouden. Wij zijn er onlangs nog eens duidelijk op gewezen dat dit een strenge regel is. Wij mogen alleen zitten, liggen, rondkijken en genieten. Werken mogen alleen de Balinezen. Momenteel zijn de immigratiediensten de regels streng aan het naleven. Ons zijn al een aantal gevallen bekend van buitenlanders met een KITAS die met werkzaamheden in o.m. onroerend goed (verkoop en verhuur) betrapt zijn en het land zijn uitgezet. De immigratiediensten zijn thans erg actief in het traceren van dergelijke gevallen. Zelfs websites worden opgespoord om zodoende te kunnen beoordelen of er een aanbod is van verboden commerciële activiteiten door buitenlanders.
het enige wat toegestaan is ...........

zaterdag 9 februari 2013

kura kura

Een schone zaterdag. Prachtig warm weer en de zon schijnt zoals ie hoort te schijnen. De temp. om kwart voor zes in de late namiddag is 32.4 graden met een LV van 75%. Het briesje is van harte welkom.
Onze Sanurese vrienden Leo en Anjo zijn een paar dagen bij ons op het Park. Vanmorgen zijn we naar Perancak gereden om de Boeginese boten te bewonderen. Vanaf het eindpunt van de weg zijn we te voet over het strand naar het schildpaddenopvangcentrum gelopen. Een wandeling van een paar honderd meter.
We zijn er al diverse keren geweest maar het blijft geweldig. Momenteel is er nog meer één nest begraven en dat komt uit op 18 maart a.s. Vanaf april komen de volwassen vrouwtjes weer eieren leggen op het strand. Met flinke een donatie van Daihatsu Jakarta is er een nieuwe gebouwtje met waterbakken geplaatst. Hierin gaan de kleintjes leren zwemmen en als ze groot en sterk genoeg zijn worden dan uitgezet in zee.
Momenteel zijn er wel een paar schildpadden in de bakken aanwezig maar die worden niet uitgezet. Deze worden gebruikt voor educatie. De oudste is inmiddels 4 maanden.
Na dit bezoek zijn we doorgereden naar Pebuahan om daar vis te eten. Leo was niet enthousiast omdat ie geen viseter is. Maar we zijn toch gegaan want rijst, groente en fruit is er altijd. Na het uitzoeken van 2 verse vissen (totaal 1.700 gram) hebben we ons op een bankje aan het strand genesteld. Na enige tijd werd de gebakken vis met groente en rijst gebracht. Leo zei: "och laat ik het toch maar proberen". Nou we moesten snel mee eten want anders had ie het grootste deel van de vis naar binnen geschoven. Het was weer genieten! Morgen gaan ze weer terug naar Sanur.


een deel van de Boeginese vloot in Perancak
een geweldig project
dit is Sjakie.......4 maanden oud.

donderdag 7 februari 2013

de ratelaar

We schrijven midden op d'n dag. Het is rond één uur en we loggen in op een weersite. We vergelijken deze temp. met ons weerstation want we geloven het niet echt. Zesendertig graden met een gevoelstemp. van 51 !! graden.
Het was ons al opgevallen dat de eerste zweetdruppels op het voorhoofd zich vanmorgen nestelden tijden het tandenpoetsen. En dat is niet gewoon want normaliter voelen we dit een uurtje ofzo na het ontbijt of bij de eerste inspannende handelingen. De ventilator maakt overdag overuren en 's avonds, een uurtje voor het slapen gaan, drukken wij op "on" van de airco. Slapen doen we zonder de AC want met kippevel op het lijf wakker worden is ook niet alles. En daarbij is een snotneus de volgende dag ook niet echt welkom.
Zoals vaak geschreven rijden wij altijd door de rijstvelden naar Negara. En dan zien we allerlei werkzaamheden die met die goddelijke korrel te maken hebben. Ook diverse werktuigen en andere apparaten zijn te spotten. De huiskamervraag is wat er op bijgaande foto gekiekt is?
Het is een vogeltjesuitderijstveldenwegjaagratelaar....... Volgens onze Sanurese vrienden Leo en Anjo hadden we vroeger ook zo'n ding (knijper en een stuk karton) op onze fiets tussen de spaken.... in die tijd kregen we ook houten blokken op de trappers want een fiets kreeg je op de groei. Maar ook dat is toch al weer een tijdje geleden! Niet alleen zo'n inventieve rammelaar wordt gebruikt maar ook de ouderwetse katapult. Er staat dan iemand, meestal een vrouw, de gehele dag aan de rand van het rijstveld te schieten.De vogeltjes schrikken en komen weer terug! Wat zal die mevrouw een lamme arm hebben aan het eind van de dag.



dinsdag 5 februari 2013

vakwerk

We kijken op de klok en het is bijna half vier in de middag. Na een prachtige ochtend met veel zon is het nu weer de beurt aan de regengoden. Een stevige hoosbui zorgt ervoor dat we morgen de tuin niet hoeven te sproeien. Dat scheelt weer een inspanning want elke kleine beweging is al zweten.
De temperatuur is dik dertig graden en de LV is hoog. 
Aan de andere kant van het park, bij het huis van Linda en William, is de dorpstimmerman een gazebo aan het plaatsen. Ze zijn inmiddels een aantal dagen aan de gang en de mooie contouren worden al zichtbaar. Volledig gemaakt van kokospalmenbomenhout. De gehele constructie wordt met "pen en gat" in elkaar gezet. Morgen gaan de dakpannen erop, dan nog de vloertegels en klaar is ie.



zondag 3 februari 2013

wilde flora

Het is een rustige zondagmorgen. Er is niemand te bekennen behalve de vogeltjes.
De regentijd gaat weer heel langzaam ten einde lopen in april. In de afgelopen periode is er regelmatig veel regen gevallen en daardoor is er veel groei van gras, onkruid en andere plantjes en bloemetjes. Ook bij ons aan de overkant bloeien er nu prachtige wilde bloemen. En daar hoeven we niets voor te doen...gratis van moeder natuur. Als de regentijd voorbij is dan wordt alles weer droog en dor en verdwijnen deze prachtige bloemetjes weer.






zaterdag 2 februari 2013

rijstplantjes

Omdat we weer eens een probleempje hadden met één van de SIM-cards voor internet, ben ik vanmorgen om 09.00 uur naar Negara gereden om in de internetwinkel van Telkomsel het probleem op te laten lossen. Zo gezegd, zo gedaan. 
Om in Negara te komen moet je door de rijstvelden rijden. Dat kan niet anders maar dat is geen straf. Altijd prachtig! Gisteren waren ze weer druk aan het planten. Zoals ze zelf zeggen is het "bekerja kras" wat betekent: hard werken. En dat blijkt wel als je het van dichtbij kan aanschouwen. Ze planten ongeveer 20 are per dag. 

hard werken met een glimlach

vrijdag 1 februari 2013

Krang

Het is nog vroeg en het is laag water. Een mooi moment voor een ochtendstrandwandeling. Na een stief uurtje waren we weer terug. De temp. was toen ruim 27 graden.
Onderweg niet veel te zien behalve een paar vissers met een simpel visdraadje tot hun middel in het rustige water. En er is een man op zoek naar Krang. Dat zijn schelpdieren die aanspoelen en zich dan ingraven in het strandzand. De inhoud van de schelpen wordt gebakken en gegeten met witte rijst (nasi putih).
op zoek naar de Krang
en dit zijn ze ...