La Longa

Het is zondag en de klok is een uur terug. Zondag  betekent ook voor veel Spanjaarden om 14.00 uur eten in een restaurant. Wij dus ook met Basilio, Ma.Carmen, Antonio en zijn vrouw. Waar gaan we eten? Nou dat is een toppertje hoor! Het visrestaurant La Longa in Santiago de Ribera. Zonder reserveren kan je het hier wel vergeten. Het kost hier een paar duiten maar dan krijg je ook wat. Rode Gambas, Langostinas Merluza, Zalm, Tonijn, Cigalas Mariscos (kreeftjes) paella met kreeft en nog meer van dat lekkers uit de zee. Uiteraard met bier, wijn en een zwaar cholestorol verhogend nagerecht. En dan ook nog om het af te leren…koffie met een borrel. Het was zalig en de rekening…die vergeten dan maar heel snel omdat het zo lekker was.

De “Almozar”

We zijn alweer 4 dagen in het Spaanse land. De tijd gaat snel maar dat is wereldwijd. Het weer is nog steeds lekker. Vooral,overdag een prettige 20 plus maar de nachten zijn koud en daar heb ik nogal moeite mee. Vandaag is het zaterdag en dat was altijd “Almozarren” met Basilio in Quincenos. Almozarren is om 10 uur in de de kroeg (Quincenos) eten en drinken. Ik was een fan van gebraden konijn met gebakken aardappelen. Gisteren was het weer zover. Met Basilio en zijn dominovrienden eten en drinken. Maar het drinken hebben we gelaten bij een koffie en één glas wijn want de wijze van drinken van vroeger kunnen we niet meer behappen. Voorheen was het bier, wijn en een glas Ponche Caballero met ijs en soms nog een kleine whisky van het huis bij het weggaan. Ik moet er nu niet aan denken!

Na de “Almozar”, voor ons ontbijt en lunch in één, terug naar het huis van Almudena en Victor om daarna te gaan shoppen in Elche. We gaan naar de enorme sportwinkel van Decathlon en de Carrefour. Met een tas gevuld met t-shirts, hoeslakens en nog wat andere dingen weer huiswaarts. Maar eerst nog even een ijskoffie?  met een taartje. IJscapuccino kennen ze hier niet…het is een warme koffie met daarnaast een glas met een grote ijsklont. Het overgieten in het ijsglas mag je zelf doen. Gelukt! Zonder te morsen. 

In de middag rustig aan en later naar het Indiase restaurant Indian Ocean. In onze spanjetijd een favoriet van ons. We stappen daar binnen en direct worden we herkend door de eigenaar en de barman die er nog steeds zijn. Een hartstikke leuk welkom. Ze hebben de zware Coronatijd gelukkig overleefd. 

Ons onderkomen, het buitenhuis van Almudena en Victor

Simkaart

Dag 3

Het is frisjes in het warme land Spanje. De temperatuur zakt in de nacht naar 14 graden en dat is voor ons aan de koude kant. We liggen onder drie dekens met een koude neus want die kunnen we niet afdekken. Word ik midden in de nacht wakker om het toilet te gaan bezoeken….hartstikke donker…ik zie geen hand voor ogen. Ik ben bang dat ik tegen een onbekende muur aan ga lopen en dus pak ik mijn smartphone om een lampie te maken. De smartphone doet het maar is geblokkeerd en moet ik de pincode ingeven van de simcard die we gekocht hebben op het vliegveld. En die pincode, die op een kaartje staat, kan ik niet meer vinden. Wellicht niet ontvangen…ik weet het niet meer. Dus hebben en we een probleem. Het toilet kan ik gelukkig vinden op de tast zodat ik wel mijn behoefte kan doen maar mijn smartphone geeft niet thuis. Dus de volgende dag naar de winkel van Orange in Almoradi voor raad. In de ochtend is het al 18 graden en de zon komt eraan zodat de temp lekker kan oplopen. Heerlijk najaarsweer. De juffrouw van Orange is heel erg vriendelijk en is bereid ons te helpen door te bellen naar de telefoonwinkel Betel Phone op het vliegveld terminal 1 in Madrid. Ze gaat teruggebeld worden dus kunnen wij wel even een cortado (koffie) gaan drinken op het plein voor de kerk. Na 20 minuten gaan we terug en we krijgen te horen dat er niets bekend is over de door ons gekochte simcard. Paspoort en naam is onbekend dus de conclusie is dat de kaart zonder registratie aan ons is verkocht. De dame in de winkel doet haart uiterste best en maakt een nieuwe kaart met registratie voor 20 euro en daarvoor krijgen we 100 GB. Dat krijgen we in twee weken nooit op maar we zijn blij dat ze ons zo goed heeft geholpen. Later deze dag doen we wat boodschappen en we nemen onze rust. 

Het weerzien

We hebben redelijk goed geslapen in het hotel in Vilarrobledo. Het ontbijt lekker: een tostada met tomaten, olie  en zout. Een glas verse sinaasappelsap en een bak koffie. Na het ontbijt de koffers gepakt en op weg richting Albacete. Het is acht uur en het is nog donker, een vreemde gewaarwording. We zijn onderweg en het wordt licht…het is inmiddels half negen. We rijden over prachtige wegen richting Albacete om daarna de weg te vervolgen naar Rojales. Voordat we naar het huis van Almudena gaan, eerst nog boodschappen doen bij de supermarkt Mercadona. Dat we hier zijn is een grote verrassing voor onze vriend Basilio, de vader van Almudena. Na de afkoeling van onze ontmoeting gaan we eten in een restaurant verderop. Ma.Carmen, de moeder van Almudena, is er ook samen met Mauro de zoon van Almudena. D De hoeveelheid eten is in al die jaren niet veranderd. Paella met kip als voorgerecht en kabeljauw met frieten als hoofdgerecht met daarbij een groot bord salade. We eten naar behoefte en dat is veel minder dan de inhoud van ons bordje en laten het desert voor wat het is. Basilio gaat werken en wij met Ma. Carmen en Almudena gaan naar haar huis. En dan is het tijd om naar Almoradi te gaan voor vernieuwen van mijn verlopen rijbewijs. Via de website hebben we gelezen dat ik allerlei documenten zoals paspoort en residentia (NIE certificaat) nodig heb maar eenmaal daar is alleen het huidige verlopen rijbewijs nodig. Na een kleine rijtest achter de computer, een gehoortest, een paar handtekeningen en een  betaling van 62 euro gaan we weer. Het nieuwe rijbewijs met een geldigheid van 5 jaar wordt gestuurd naar het adres van Almudena. Met een tijdelijk rijbewijs van drie maanden kan ik weer sturen in Spanje. De avond valt en het wordt frisser en dat is wel ff anders dan op Bali maar ook dat dat went weer snel. Morgen weer een dag.

Naar Spanje

Het is april 2020 en we zijn net terug van onze fantastische reis door Japan. We pakken onze koffers uit en kijken alweer uit naar onze volgende reis. En dat is Spanje, het land waar wij 12 jaar hebben gewerkt en gewoond. We gaan onze vrienden opzoeken…dat wordt een feestje. Maar……de Coronacrisis gooit roet in de paelle en we moeten onze reis annuleren. Dan maar een jaar later in oktober 2021. Covid-19 is nog niet verdreven en weer moeten we het uitstellen. Het akelige wereldwijde virus heeft de hele aardbol platgelegd. We zijn inmiddels twee jaar verder en onze reis naar Spanje hebben toch weer nieuw leven in kunnen blazen. Het is 25 oktober en Turkish Airlines gaat ons via Istanbul naar Madrid brengen. Daar op het vliegveld Barajas huren we een auto en dan naar onze vrienden in Rojales. Wij en ook onze vrienden kijken er erg naar uit. Eindelijk zien we elkaar weer. Na een nacht in de fijne Homestay Gunakaya in Sanur stappen we vermoeid op het vliegtuig.De afgelopen week was heftig omdat we overvallen zijn door een modderstroom. In de bijna 11 jaar dat wij op Bali wonen hebben we niet zo’n hoeveelheid hemelwater meegemaakt. De opruimwerkzaamheden hebben ons veel energie gekost. Een goed moment om Bali twee weken achter ons te laten en te gaan genieten met onze spaanse vrienden. Effe geen Bali, effe geen Indonesië, effe geen nasi goreng of nasi campur. Het is negen uur in de avond op het vliegveld van Bali, Ngurah Rai. We gaan aan boord van de Boeing 787-9 Dreamliner van Turkish Airlines. We hebben de stoelen 27 D en G (de stoelen aan het gangpad) geboekt met extra beenruimte. Het is onze bedoeling dat dde middelste stoel leeg blijft en dat is ook zo. Ons plannetje is weer gelukt. Zo hebben we drie stoelen voor ons beiden. We vliegen een dik uur en de etensluchten bereiken onze neusgaten. Onze ervaring is dat het vliegtuigeten niet echt haute cuisine genoemd mag worden. Bij Turkish Airlines is dat muntje duidelijk gevallen want het eten, met normaal bestek, was eigenlijk gewoon lekker. Het flesje rode wijn, de latere slaapmuts, maakte het compleet. Kortom niet slecht! Het mag geschreven worden. Gedurende de lange vlucht van 13 uur blijven we verschoond van blèrende en jankende kinderen maar achter ons zit wel een triootje “leuningrukkers” die blijkbaar de slaap niet kunnen vatten wat ook ons probleem is. Ik heb in het entertainmentprogramma een klassieker van stal gehaald: “Django”. Een aardig filmpje om de tijd te doden. De eerste break is al na een kwartier….toch nog in slaap gevallen. Na een paar uurtjes heb ik toch maar de film afgekeken met een geurig bekertje koffie en een snack. In Istanbul hebben we een stopover van 2 uurtjes. Dan nog een vlucht van vier uur en we zijn weer op Spaanse bodem. En de vlucht naar Madrid in een oude Airbus 330. De omelet was waterig en de koffie lauw. Wat een verschil met de eerste vlucht. Na 3 1/2 uur geland op Madrid Barajas. Na het landen een taxirit van bijna een half uur…er kwam geen einde aan. De Polderbaan is er niks bij. En dan wederom een lange rij bij de paspoortcontrole. De koffers kwamen snel dat was mooi. Dan naar de Betel Phoneshop voor een prepaid sim kaart want zonder Google Maps zie ik ons niet goed wegkomen met de huurauto, een Citroën C3. 25GB voor 45 euro en dat is behoorlijk aan de prijs. De huurauto vlotjes geregeld en we gaan op weg naar het hotel Casa Lorenzo in Villarrobledo. Het is rond twee uur, onderweg, dus de hoogste tijd voor een dagmenu. We stoppen in het dorp Quintanar bij een restaurantje en doen ons goed aan lekker eten met een flessie rode wijn. Als vanouds! Om vijf uur in het hotel waar we na het inchecken en een glas goede wijn met manchegokaas de dag hebben afgesloten. Lekker badderen en vermoeid in het mandje in.

De graafmacine

Het is vrijdagmorgen en een vrachtwagen met daarop een graafmachine meldt zich. Eindelijk krijgen we hulp om de weg vrij te maken zodat we weer ons huis uit kunnen. Deze machine wordt betaald door de eigenaren van vier huizen. De machine kost RP 350.000 (23 euro) per uur en de vrachtwagen/kippee kost RP 100.000 per vracht. Na een hele dag graven en bulldozeren is de weg weer vrij. De voortuin en de parkeerplaats moesten we met de schop doen want de machine kan daar niet bij. Wel hebben we aan het einde van de dag de machinist een extraatje gegeven en daarvoor heeft hij nog voet happen bagger uit een deel van de voortuin kunnen pakken.

Modderstroom

De afgelopen weken heeft het veel geregend. We wonen nu bijna 11 jaar op Bali en deze hoeveelheid hebben we niet eerder meegemaakt. We zijn een maand geleden verhuist  naar een mooie plek in Melaya. Hier aan de overkant aan de voorzijde van ons huis ligt de grond een paar meter hoger. Door de vele regen is ook deze grond verzadigd geraakt en daardoor is er een modderstroom ontstaan die een grote miserie genoemd mag worden. Op straat ligt ongeveer 50 cm modder en we kunnen ons huis niet uit omdat de modder de voordeur en parkeerplaats heeft geblokkeerd. In de gehele provincie Jembrana is het grote ellende. Iedereen heeft hulp nodig om de boel op te ruimen. We zijn nu vier dagen verder en zitten nog steeds op hulp te wachten in de vorm van een graafmachine of shovel om de modder te verzetten zodat wij ons huis weer uit kunnen. De omgevallen bomen zijn inmiddel wel gezaagd.

De overkant

De Ijen vulkaan op Oost Java, gelegen aan de overkant, gezien vanaf het strand van Sumbersari bij ons voor de deur.

In één kiek

De flora en fauna in één beeld. Hoe mooi is dit in onze tuin van onze nieuwe woonstek.