Translate our blog in your language.

Japan Kanto and Tohuku

Japan Kanto and Tohuku
Onze reis naar Noord Japan: Tokyo-Kanto-Tohuku (klik op de foto)

Wie zijn wij?

Wie zijn wij?
Wij zijn Henk en Jacqueline en wonen sinds 2012 op Bali. Wij gaan graag op ontdekkingsreis in Indonesie en andere landen in Azie

Welkom op ons blog

Welkom op ons blog

Aantal pageviews t/m vandaag

Aantal pageviews t/m vandaag

Totaal aantal pageviews t/m vandaag

Hot news

Een mijlpaal: Woensdag 23 december 2020
300.000 vieuws.

Translate our blog in your language

maandag 31 december 2012

oudjaarstradisi

Oudejaarsdag........alweer het laatste van 2012. Het is ook de laatste keer dit jaar dat het vier uur in de middag is en dat het 32 graden is en dat de LV 65% is. En ook voor de laatste keer dit jaar......windstil. Morgen beginnen we aan 2013....welk weer zal dat brengen...we zullen het gaan beleven!
Of we nu in Nederland woonden....of in Spanje....of zoals nu op Bali....oliebollen horen er altijd bij. We zijn en blijven Hollanders dus gaat voor ons deze traditie niet verloren. Hier op Bali is het niet even naar de supermarkt voor een pakje oliebollenmix van Koopmans. Nee hier is het toch anders, hier is het speuren naar de passende ingrediënten zoals de krenten, het gist, de boter en de bloem. En niet te vergeten de poedersuiker. De olie vinden is een makkie want dat is hier volop. Als je de moeite neemt om je neus met daarop de leesbril voor beschrijving in hele kleine lettertjes, diep in de schappen te steken dan is het allemaal te vinden. En...het is Jacqueline weer gelukt om eetbare oliebollen te bakken. In de AD-test zullen ze geen 10-waardering krijgen maar dat mag de pret niet drukken. Zelfs Madé, de hond van buurman Wally, vindt ze om te smullen. Dus met de smaak zit het wel goed want die is een beetje kieskeurig. Nou, eigenlijk eet ze alles, bijna alles, dus ook oliebollen. Een klein stukkie anders gaat ze over het nekkie! Te vet hé!
Wij wensen alle lezers van ons blog een hele fijne en gezellige jaarwisseling. Bedankt voor het lezen en de leuke spontane reacties.
Proost en tot volgend jaar!
het eindresultaat
mmmmm lekker....die lust ik ook
in de buitenlucht...geen last van stank en minder heet als in de keuken

zaterdag 29 december 2012

onderweg gekiekt

Een warme dag. Tegen vijven in de middag is het 33,8 graden en een LV van 62%. We zagen de zon vandaag veelvuldig en alleen aan zee stond een zalig briesje. In de tuin vrijwel windstil.
Gisteravond reden we laat in de middag naar Negara. Onderweg waren ze nog steeds rijst aan het planten. Na dit ambachtelijk schouwspel hebben we even gewacht tot de zon op weg was naar beneden om hiervan een kiekje te maken. Het blijft prachtig!

een ambachtelijke schouwspel
de avondzon blikt voor de laatste keer vandaag over de rijstvelden

donderdag 27 december 2012

veiligheid

Het is nog maar vier uur in de middag en het is al aardig donker door de grijsregenachtige lucht. Het regent hard, het regent zacht, het is nat. Tegelijkertijd met de deze nattigheid kwamen de muggen, van die kleine zwarte krengetjes. Met grote zwermen dus zitten we binnen met de deuren en ramen dicht en de ventilator op volle toeren want we hebben er geen zin in om lek gestoken te worden. De temp. is 27,3 graden en de LV is hoog. Windstil.
Gedurende een aantal maanden is bij de supermarkt Hardys in Negara een grote renovatie aan de gang. We hebben al eerder geschreven over "het gat" waar inmiddels een roltrap is ingebouwd. Onze mond valt nog dagelijks open als we deze bouwvakkers daar aan het werk zien. Gisteren stonden de steigers met in de top een aantal bamboepalen, recht boven de kassa's. Met één been op een dwarsliggendebamboepaal en de andere voet op het steiger, monteren, plamuren en schilderende ze het nieuwe verlaagde plafond. Met regelmaat zie je de cassières met een angstige blik naar boven kijken in de hoop dat er maar niets naar beneden komt. Ongelofelijk gevaarlijk! En een veiligheidshelm.....effe niet, die wordt alleen gedragen op de motor als een goedkoop alternatief voor de normale helm.....en waarom niet, een helm is toch een helm, nietwaar? Maar niet bij Hardy's!
let op de bouwvakker met petje bovenin en de cassière eronder!!

woensdag 26 december 2012

de feesttrompet

Van de Kerstdag was hier niets te merken omdat  hier in Yehkuning iedereen Hindoe is en in het aangrenzende AirKuning moslim, was het gisteren een dag als zovelen. Er wonen wel christenen op Bali maar die zijn ver in de in minderheid. Ook op Java zijn wel sporen van Kerstmis maar dat is minimaal én op een aantal plaatsen wordt het ook niet geaccepteerd door de moslimbevolking. Ook dit jaar zijn er weer enkele onlusten uitgebroken en werden Indonesische Christenen met rotte eieren bekogeld. Hoezo vreedzaam!! Maar op de meeste plaatsen konden ze ongestoord de kerk.
Het oud-en-nieuw komt eraan en dat wordt natuurlijk wel gevierd. In veel landen wordt de jaarwisseling gevierd met veel, heel veel vuurwerk. Op Bali ook wel maar in veel mindere mate. Hier wordt flink op de feesttrompet geblazen, die nu overal te koop is. Het knetterende en piepende geluid doet ons denken aan de Koninginnedag van vroeger. 
blijkbaar goede handel...deze man heeft er alvast een nieuwe fiets aan overgehouden
feesttrompetten met bijbehorende hoedjes...

zondag 23 december 2012

zonsondergang

Het was een prachtige dag met als afsluiting een uitbundige zonsondergang.

Fijne dagen

WIJ WENSEN ALLE LEZERS VAN ONS BLOG
FIJNE KERSTDAGEN en EEN "HAPPY"  GEZOND 2013

zaterdag 22 december 2012

gevleugelde "gasten"

Het is kwart voor zes op zaterdagavond. De donkerte valt in en het regent na een redelijk zonnige dag met weinig wind en droogte. De temp. is nu 28,5 graden en de LV. 80%
De afgelopen 2 avonden zijn we overvallen door een insectenplaag. Het zijn "larongs", kleine diertjes met vederlichte vleugeltjes die op sterk licht afkomen. Het zijn er duizenden. Ramen en deuren dichthouden. Na een uurtje liggen ze bijna allemaal dood op de grond. Deze diertjes zijn een lekker maaltje voor onze vaste bewoners, de muurhagedissen, en na dit diner blijven de lichtgewicht vleugeltjes liggen want die eten ze niet op.  De volgende morgen leek het terras wel een vleugeltjeskerkhof. Dus is het dan even wegvegen..... maar dat is gemakkelijke geschreven dan gedaan omdat alles vederlicht licht is ; bij elke beweging van de bezem wappert alles weer omhoog. Een bladzuiger zou ideaal zijn....
een zwerm van die gevleugelde gasten
bijna allemaal gesneuveld en opgegeten...het enige wat rest zijn de vleugeltjes
vegen....een vederlichte klus maar wel lastig

donderdag 20 december 2012

poppetjes

Een prachtige dag! Zonnig, droog en weinig wind. Om kwart over zeven in de avond is het 29,8 graden met een LV van 83%. Buiten barst het van het ongedierte in de lucht, een regentijdkadootje van moedertje natuur.
We hebben al geschreven over de inhoud van de felgekleurde tas met souveniertjes die we meegesjouwd hebben tijdens onze Javareis. Eergisteren waren dat de becaks en vandaag is het de beurt aan de poppetjes uit onze verzameling.
de handgemaakte wajangpop uit Bandoeng
van de antiekmarkt in Solo (Surakarta)

woensdag 19 december 2012

waterlelies

Het is 10 minuten over vijf in de middag en het komt met bakken uit de hemel. Een hoop gerommel en gedonder in de lucht en veel water. De temp. is 28.4 graden en de LV is ver boven de 90%.
We hebben goed nieuws want onze bezoekjes aan Telkomsel heeft een positieve reactie teweeggebracht en zodoende is het ontvangen van internet via het 3G netwerk weer  hersteld. Het werkt nog vrij langzaam maar dat zullen ze dan ook wel verbeteren, daar gaan we maar vanuit. 
Op 28 september schreven we dat de gele waterlelie niet meer wilde. Na een zoektocht op internet bleek dat waterlelies niet gedijen met een fonteintje in de buurt. Dus hebben wij dat kleine spuitertje weggehaald om zodoende de bloeiende waterplanten meer rust te geven. En zie, momenteel bloeien de gele en de paarse. Het is wachten op de roze en de witte maar ons geduld is al beloond.



één gele en één paarse

dinsdag 18 december 2012

dé tas

Na een niet al te warme nacht zijn we opgestaan om 08.00 uur met een zonnetje maar dat moest rond het middaguur alweer plaatsmaken voor bewolking gevolgd door een heftige regenbui. De temp. bleef steken op 30.6 graden met een LV van 83%, om half 2 in de middag.
In onze reisverslagen over Java is de felgekleurde souveniertas regelmatig voorbij gekomen. Over de inhoud hebben we niet geschreven maar die bestond vooral uit miniatuurbecaks, houten poppetjes en natuurlijk de handgemaakte wajangpop. Vandaag een paar becaks uit onze verzameling.
SOLO (Surakarta) - (midden Java)
SURABAYA (oost Java)
BANDUNG (midden Java)
YOGYAKARTA (midden Java)

zondag 16 december 2012

3G netwerk

Het is half vier in de middag en de bewolking overheerst al de gehele dag. De temperatuur is 31.4 graden opgestookt door een zachte warme bries. Het is droog.
Holland is een paradijsje..........althans voor de internetgebruiker. Glasvezel, snel surfen, 24 uur on-line, een vast bedrag voor pakket internet, tv en bellen, muziek of een filmpje downloaden....geen probleem. Dat is toch de gewoonste zaak van de wereld. Dat gewone heeft men in "ons" kikkerlandje niet meer zo in de gaten want iedereen moet toch internet hebben om te kunnen leven en werken. In Spanje was het al heel anders, inmiddels ook wat verbeterd, maar hier op Bali.......is het helemáááaál anders en zeker in YehKuning. 
hier ergens in deze wirwar van zenders, schotels en andere antennes zit die "gestoorde" van het 3G netwerk
Een telefoon via een landlijn is niet beschikbaar (geen nummers) dus zijn we overgeleverd aan het mobile netwerk. Je koopt data via een simcard en je stopt die in de computer of ipad....wat iPad?? ja voor zover bekend zijn wij één van de weinigen die hier zo'n plat ding gebruikt. Een iPad is ingericht op mobile data via het 3G netwerk. Oh, dat is mooi want dat wordt ook gebruikt in Indonesië en dus ook op Bali. Tijdens onze reis over Java werkte het perfect. Tot vorige week!! Vrijdag 7 december om acht uur in de morgen....floep....internetverbinding verbroken. Och, dat gebeurt wel vaker....een halve dag ofzo...dus geen paniek. Maar na twee dagen ben ik toch maar gaan informeren bij Telkomsel (de provider) in Negara. "Oh..doet ie het niet?"...."Wij weten van niets...ons is niet bekend dat het 3G netwerk eruit ligt". Ik:" Oh, dat is raar want ook de telefoon deed het twee dagen niet". Men bleef mij verbaasd aankijken en ik stelde toen maar de vraag: "Hoeveel mensen zijn bij jullie bekend die internet gebruiken op 3G in YehKuning?". Het antwoord was: "wij denken van 3 en ook het gemeentehuis (de Desa) en het hoofd van de school hebben internet via een landlijn". Met een kopie van het meldingsrapport ben ik met de boodschap van "kom over 2 dagen nog maar eens vragen" teleurgesteld, ontevreden en met een analoog gevoel naar buiten gelopen. Wel op een vriendelijke manier want dat blijven zij altijd en ik dus ook. Na die 2 dagen maar weer terug want 3G was nog nergens te bespeuren. De supervisor erbij geroepen want er was nog niets bekend. Die belde...en belde...en bevestigde dat de steunzender van 3G op de grote zendermast in YehKuning stuk is maar over de duur van reparatie kon ie niets zeggen. Het gekke is dat 300 meter van ons huis wel 3G te ontvangen is maar dat signaal komt van een andere steunzender....een dorp verderop zeker. Als we de iPad willen gebruiken kunnen we een stukkie verderop in de auto gaan zitten of naar Negara gaan. Inmiddels is het zondag 16 december en nog steeds bij ons thuis geen 3G. Na een tip van buurman Wally hebben we wel een alternatieve weg gevonden door de homePC in te stellen op het normale GSM-netwerk. Dat werkt...wel een stuk trager...maar voldoende voor emailen en bloggen. De iPad blijft vooralsnog voor internet thuis niet bruikbaar....dus beste Wordfeuters.....nog even geduld.....en dat is een schone zaak....zeker in dit land! Morgen gaan we wéér naar Negara...even vragen waar 3G is gebleven wanneer ie terugkomt. Als ie weer terug is zullen we dit zeker feestelijk melden op ons blog.

zaterdag 15 december 2012

het natte seizoen

Het is vandaag een over het algemeen bewolkte dag met temperaturen van 30 graden met een luchtvochtigheid (LV) van 87%. Het is wel droog gebleven op deze rustige zaterdag.
Inmiddels zitten we in de regentijd waarbij geschreven moet worden dat de regenval tot nu toe niet echt groot is. Vergeleken bij Bogor op Java is het weinig. Daar regent het in deze periode, elke dag vanaf 12.00 uur tot in de avond. Net vóór en tijdens de regentijd worden veel rijstvelden onder water gezet, omgeploegd en beplant met het jonge gewas. Het blijft een genot om daar tussendoor te rijden en dat verveelt niet snel. 
Een kleine impressie van vanmorgen:


vrijdag 14 december 2012

standbeeld

Een aantal maanden geleden is het monument bij het binnenrijden van Negara verwijderd. Hiervoor in de plaats heeft men, op een nieuwe sokkel, een nieuw standbeeld geboetseerd van Gusti Ngurah Rai, dé  vrijheidsstrijder van Bali. Het resultaat mag er wezen, zeker gezien hoe dit handmatig is gecreëerd. Petje af voor deze kunstenaar.
Gusti Ngurah Rai

donderdag 13 december 2012

vuurwerk

We zitten een beetje in een baalstemming want we hebben al 5 dagen geen internet waar wij wonen. Vandaar dat we een aantal dagen niet hebben kunnen bloggen.  Na 2 dagen zijn we toch maar gaan vragen bij Telkomsel, de winkel van de provider. "Oh, ons is niets bekend". Maar ja als er waarschijnlijk maar een handjevol mensen in Yeh Kuning gebruik maken van internet en die reageren niet dan weten ze inderdaad van niets. De volgende dag wisten ze te vertellen dat waarschijnlijk de steunzender stuk is maar zeker weten???? Nou nee dat niet. Is het zo, dan duurt de reparatie zeker 2 dagen. Maar inmiddels zijn we al 5 dagen verder en dus maken we maar gebruik wi-fi van de supermarkt. Morgen maar weer vragen of ze nu echt het probleem weten. Wat een gedoe!
doen we wat vuurpijlen?............
Lopend achter het winkelwagentje, met zwenkwieltjes die alle kanten opgaan behalve de goede, viel het ons op dat hier "gewoon" vuurwerk wordt verkocht. Het ligt allemaal in het schap naast het brood en de pannensets. 
of een pannenset?
Wat nou een bunker of andere veilgheidsregels.......nooit van gehoord.....kennen we niet dus gewoon tussen de andere artikelen. 

zondag 9 december 2012

terug op Bali

Het waren prachtige vier weken op Java. We hebben heerlijk gereisd en veel beleefd en gezien. We zijn van huis gegaan op Bali met een doel en een uitdaging. Het doel was om zoveel mogelijk te zien en mee te krijgen van de Javaanse cultuur.
ons doel bereikt........
..........binnen ons budget!
De uitdaging was om met een budget van 30 euro per dag zoveel mogelijk per trein en bus te reizen incl. eten, drinken, verblijf en uiteraard het vervoer. We hebben bewust regelmatig prijzen genoemd in ons dagelijks blog om een beeld te schetsen wat het dagelijkse leven kost op Java. Het is ons gelukt ons doel te bereiken binnen het budget. We hebben volop genoten en nu gaan we weer verder met ons dagelijkse leven in Yehkuning en uiteraard gaan we weer plannen smeden voor onze volgend reisdoel.

donderdag 6 december 2012

Ijen Plateau

Onze laatste dag op Java. We hadden de wekker ingesteld op het mobieltje om 03.00 uur. Maar dat had niet gehoeven omdat de moskee net tien minuten eerder was. 
Het kratermeer van de Gunung Ijen 
op de terugweg na het genieten van Ijen 
60 kilo sulfaat op de nek, 4 km naar beneden
Om half vier ontbijt en daarna het bussie in voor een ritje van 45 minuten naar het Ijen plateau. Daar aangekomen stond ons een steile klim van 3 km. te wachten. Heftig maar absoluut de moeite waard. In  de diepte ligt daar het kratermeer van de Gunung Ijen. Eén van de vulkanen die het lanschap van Java domineren. Prachtig groen-blauw van kleur. Naast het meer wordt geel sulfaat gewonnen wat te voet naar boven wordt gebracht. Elke drager sjouwt 60 tot 70 kilo van dat spul op het nekkie, 4 km naar beneden. En weer omhoog met twee lege mandjes. Dat doen ze 2 á 3 keer per dag waarvoor ze 900 roepia per kilo krijgen. Er zijn sjouwers die op blote voeten lopen maar sommigen ook wel op rubberen laarzen. Waarschijnlijk geen last van zweetvoeten. Na de afdaling over het steile pad even een kwartiertje uitzweten, een kop thee manis en weer de bus in. In Ketapang zijn we gedropt bij de terminal van de veerboot naar Gilimanuk op Bali. Bijna weer thuis.

Gunung Bromo

Tok, tok, tok. 5 december het is niet Sinterklaas die op de deur klopt maar iemand van het hotel.
Het is half vier in de ochtend. Eruit! want we gaan naar de Bromovulkaan (2392 mtr). Nou het opstaan was niet zo heel erg lastig want we hebben niet of nauwelijks geslapen van de kou. We verlieten Solo (Surakarta) met 32 graden en we arriveerden op de flanken van de Gunung Bromo met 12 graden. Een verschil van 20 graden. Zelfs met kleren aan in bed konden we de slaap niet vatten. Het is voor ons erg lang geleden dat we deze temperatuur moesten trotseren.


De rokende Gunung Bromo met op de achtergrond de hoogste van Java:  Gunung  Semeru  3676 mtr
Met een Toyota jeep zijn we naar een punt gebracht op de Bromo om de zonsopgang te beleven. Dit maakte de koude slapeloze nacht meer dan goed. Schitterend! Daarna verder met het jeepie naar de andere kant voor een blik in de krater. Maar daar moesten we wel 1 1/2 voor lopen, steil de helling van de vulaan op. Maar ook dit was geweldig. Om half acht weer terug in het hotel, douchen, inpakken en wegwezen. We worden in Probolingo weer opgepikt door een minibus voor een ritje van zeven uur naar de vulkaan Ijen. Het is nu 11 uur en het busje is er nog steeds niet maar de ochtend is nog lang. Ja hoor daar is ie. Op weg naar het Ijen Plateau. Na tien minuten: Oh nee hè, weer overstappen op een wat grotere minibus. Maar dan toch op weg en in de middag aangekomen in de homestay.

dinsdag 4 december 2012

Ngadisari

Vanmorgen om 10 uur hebben we Solo achter ons gelaten. We werden in onze homestay keurig opgehaald en naar het TIC (Tourist Information Center) gebracht. Tegen elven kwam er  een minibusje die ons in 9 uurtjes naar Probolingo aan de voet van de Bromo Vulkaan heeft gebracht.

een sanitaire stop met de mogelijkheid tot tandepoetsen
Yoschi's hotel in de schaduw van de Bromo
Daar stapten we over op een privéauto die ons naar het hotel Yoschi in Ngadisari bracht halverwege de vulkaan. Morgenvroeg om 04.00 gaan we met een jeep verder de vulkaan op naar de krater om de zonsopgang mee te maken. Hopelijk is er geen bewolking.

maandag 3 december 2012

is het eten of is het drinken?

Eén van de gewoonten in Solo (Surakarta) is met vrienden wat gaan drinken. Als wij dat zeggen dan denken we aan een kroeg of bar om daar een biertje of colaatje te nemen. Hier gaat men naar een bij de plaatselijke bevolking erg bekende waroeng waar je Wedang Dongo kan "drinken". Wedang betekent warm en dongo betekent bolletjes?? Op de hoek van de straat achter een groot opgehangen dekzeil zit men te genieten van deze speciale warme drankjes in een kom zoals Wedang Kacang Putih en Wedang Asle.
Wedang Kacang Putih
Wedang Asle
Gisteravond heeft Wahyu ons daarheen de weg gewezen en wat we "gedronken" hebben is een soort soep. De ene met witte pindas en de andere met vruchten. Erg lekker maar voor ons blijft nog steeds de vraag overeind: is het eten of is het drinken?


allemaal heerlijke javaanse gerechten
Vanmorgen uiterst langzaam opgestaan en na een duik in het zwembad zijn we rond het middaguur een hapje gaan eten in een restaurantje tussen de rijstvelden. "Bale Padi" is een pima plek om heerlijke javaanse gerechten uit te proberen en dat hebben we uitgebreid gedaan. Het is een kilometer of zeven rijden met de taxi maar zeker de moeite waard.
Morgen is het even gedaan met al dat lekkere eten want dan stappen we in de bus voor een driedaagse trip naar twee vulkanen, de Bromo en de Ijen. Daar zal geklommen moeten worden; goed voor de aangedikte kilootjes van Solo.
even uitbuiken na al dat lekkers

zondag 2 december 2012

Minibus

Na het ontbijt hebben we de taxi gepakt naar een boekingskantoortje voor een minibus naar Solo. Met de trein wegkomen is een zeer ingewikkelde reis. Dus dat dan maar niet. En daar zijn we weer eens geconfronteerd met Javaanse luiheid. Het is zondag en ook in Semarang blijkbaar een echte hangdag.
de minibus 
De straat waar dat kantoortje aan is gelegen was afgezet wegens fiets- en skatewedstrijden. Wij dat kantoortje in. Zitten daar 3 dames met de linkerhand onder het hoofd tegen het omvallen en in de rechterhand het mobieltje. Wij: "Selamat pagi". Zij: Geen reactie. Wij vragen voor tickets voor een minibus om weg te komen uit Semarang. Na twee keer vragen kwam er wat beweging in één dame en die was toen wel bereid om haar hand onder het hoofd weg te halen, het mobieltje neer te leggen en ons te vertellen dat het kantoor wel open is maar dat er geen busjes gaan vanuit hier omdat de straat is afgesloten. Hoe dan wel? Inmiddels waren de andere twee ook ontwaakt en die vertelden ons dat we konden vertrekken vanaf een ander kantoor in Semarang. Oké. Toen wij vroegen of ze wilden informeren of er plaats vrij was kregen wij het telefoonnummer op een briefje, om zelf te bellen. Erg handig! Wij met de taxi daarheen. We werden daar heel keurig geholpen bij het kopen van 2 tickets. Blijkbaar was de zondag hier geen rustdag. Om kwart voor negen in de minibus met verder niemand dan de chaufeur, terug in iets minder dan drie uurtjes naar Solo (Sukawarta). Een privébusje voor 40.000 rp p.p. (3,50 euro) Waar vind je dat nog? Hier blijven we tot dinsdagmorgen dus kunnen we nog even genieten van de lekkere hapjes en het zwembad.

zaterdag 1 december 2012

Renovasi

Als wij ergens komen en we zien het woord "renovasie" dan krijgen we direct rillingen. We zijn nu in Semarang en daar is niet zo heel veel te doen. Ons plan was om naar de prachtige Karimunjawa eilanden te gaan maar dat hebben we geschrapt vanwege het onbetrouwbare weer in deze tijd van het jaar. En het is erg lastig om daar te komen. In de boeken staat dat de boot vertrekt uit Semarang maar dat klopt niet. De ferry of snelle boot vertrekt uit Jepara en dat is maar 3 uur rijden met de bus vanuit Semarang. Dus hebben we ons plan gewijzigd en gaan we weer terug naar Solo (Sukawarta) met de trein als dat mogelijk is maar dat zoeken we uit.
het station "Willem I" in Ambawara
Om de dag te vullen hebben we de "Lonely Planet" erbij gepakt. In Ambarawa is een spoorwegmuseum met een nederlandse historie. En hoe komen we daar? Gewoon met de bus! Vlakbij het hotel zijn we op een bus gestapt van Semarang naar Banyumanik. Daar overgestapt op de publieke bus naar Ambawara. Onderweg diverse mensen langs de weg opgepikt en toen een stop bij een busstation. We konden gewoon blijven zitten, dat wel. We hebben daar ong. een kwartiertje gestaan en gedurende die tijd zijn zeker 20 straatverkopers en 4 (enigszins valszingende) straatmuzikanten in de bus geweest. Het was komen en gaan. Maar goed, we gingen weer in de volle bus richting Ambawara. Daar aangekomen zijn we gedropt op de doorgaande weg. Aan de overzijde kwam net een angkot aangereden en die heeft ons naar het centrum van dit plaatsje gebracht. Eigenlijk hadden we weer een andere angkot nodig om naar het museum te komen. Maar we waren een beetje klaar met die bussies dus zijn we gaan lopen want het was nog 1 km. Het is ons al een paar keer overkomen dat een museum of paleis dicht was wegens renovatie dus wij houden er steeds een klein beetje rekening mee dat..... En ja hoor....aangekomen bij de poort van de 20 grote zwarte roestbakken......een groot spandoek "gesloten wegens renovatie". We zijn wel het station "Willem I" opgelopen maar het enige wat een beetje bewoog waren een paar rondhangende miltairen en wat koffiedrinkende vrouwen in het kantoortje. 
vergane glorie


één van de twintig zwarte roestbakken
Als er iets gesloten is wegens renovatie dan mag je toch verwachten dat er drukke werkzaamheden waar te nemen zijn. Nou het was daar muis en muisstil. Dus het woord renovatie is een ruim maar dan ook een heel ruim begrip. Ze hadden ook gewoon een bordje neer kunnen hangen van "gesloten wegens een maandenlange rustpauze".   
de stationchef "buiten dienst"
Na het nemen van een paar kiekjes te voet weer terug naar het kleine busstation. In een wat grotere angkot weer helemaal terug naar Semarang. Anderhalf uur in een bomvolle hobbelende bloedhete bus. De zweetdruppels stroomden gestaag neer van het ruggetje zo de bilnaad in. We zijn gedropt aan de rand van het centrum en hebben daar eerst maar een Soto Sapi naar binnen gewerkt want de magen begonnen al aardig te knorren. Flink doorgezweten want hete soep werkt niet echt verkoelend zijn we maar een hele grote shoppingmall binnengelopen want daar werkte de ac volop. Heerlijk!

vrijdag 30 november 2012

Semarang

Gisteravond hebben we ons nog even culinair verwend met diverse hapjes bij een eetstal op de hoek van de straat. Vooral de snacks zoals "apolo" - "jadahblondo"  en vooral "owol" waren heerlijk. "Owol" is gebakken banaan met kokos, hagelslag en kaas.
Linksboven op het gele bord ligt de kippenvel-sate
Dit is de heerlijke "owol"
Wij zouden het een lekker toetje vinden maar in Solo noemen ze het een snack. Ervoor hebben kippenvel-sate met rijst gesmikkeld. Ook lekker!
Vanmorgen om 11.00 uur hebben we een taxi genomen naar een travelagency want daar heeft Wahyu voor ons een minibus naar Semarang geregeld. Om 12 vertrokken en drie uur later in Semarang. Een hotel hadden we van internet maar dat was een foute keuze. Een donker en stoffig hotel in een buitenwijk. Dus hebben we weer een taxi gebeld en naar een ander hotel. Veel beter maar helaas ook een beetje ver van het oude centrum. Dat wordt veel taxiwerk hier. Inmiddels is het slecht weer en kom het water met bakken ut de hemel. We hadden het plan om maandag met de boot naar de Karimunjawa eilanden te gaan om te snorkelen maar waarschijnlijk is dit niet mogelijk vanwege het onbestendige weer. Dan gaan we zondag maar met de trein weer terug naar Solo want daar staat onze felgekleurde souvenierstas geparkeerd.