Dag 15, vrijdag12 mei
Vandaag gaan we verder naar Bukittinggi. We hebben met chauffeur Putra afgesproken om half acht na het ontbijt te vertrekken want we hebben een lange weg te gaan. Het hotel en ontbijt is basic maar dat wisten we omdat het alleen is om te douchen en te slapen.
Het wordt een dag van door dorpen en nederzettingen langs het regenwoud. We gaan rijden. In het centrum van Padang Sidempuan stoppen we even want we willen graag de bijzondere becaks zien. Hier alleen in geheel Indonesië zijn deze becaks gemotoriseerd met een oude Vespa met een klein bakkie eraan gelast. Ik probeer er niet in te gaan zitten want dat gaat me met mijn lange stramme lijf nooit lukken. We nemen wat foto’s en vervolgen onze weg. We duiken slingerend het regenwoud in totdat we aan een prachtig vergezicht komen. Putra stopt en rijdt gelijk weer door zonder dat we een foto kunnen nemen van de mystieke jungle. Het is prachtig. Ik vraag hem waarom hij doorrijdt? “Hier ligt veel afval” is zijn antwoord. Hij schaamt zich zeker voor de troep maar wij zijn echt wel wat gewend en die rotzooi fotograferen we toch niet. We merken wel dat hij er steeds vanuit gaat dat we uit Holland komen en dat we niks van Indonesië weten terwijl hij weet dat wij op Bali wonen en de taal spreken. Hij is een prima chauffeur en een fijne kerel maar gaat wel een beetje op de automatisch piloot. Hij kan beter met ons in het Bahassa praten dan dat halfbakken Engels wat hij naar buiten slingert. Hij is puur gefocust op Hollanders die rechtstreeks uit Holland komen en hij luistert niet goed naar ons al we iets vragen. Hij doet heel erg zijn best maar blijft volharden in het onverstaanbare Engels. Als we het echt niet verstaan dan knikken we en gaan verder met naar buiten kijken. We vergapen ons aan de prachtig natuur. De weg slingert parallel aan de snel stromende rivier. We rijden door diverse dorpen waar van alles is te zien mede omdat er ook markt is. De weg is prima begaanbaar met goed asfalt. Dit valt ons enorm mee. We kunnen best concluderen dat de wegen hier beter zijn dan op Bali. En dat is toch enigszins verrassend. We komen aan in Purba en dit is een bijzondere plaats. Hier bevindt zich een school met meer dan 2.000 leerlingen die een 6-jarige studie van moslimonderwijs Purba genieten (vandaar de naam Purba). De jongens bivakkeren in kleine hutjes aan de rivier die tevens dienst doet als wasplaats en toilet. De meisjes wonen in grote stenen gebouwen met andere, wellicht betere faciliteiten. Na 6 maanden gaan ze 1 week naar huis en komen dan weer terug voor een half jaar. En dat gedurende 6 jaar. Sommigen worden gepusht door de ouders om op deze school te gaan maar er zijn ook kinderen die vrijwillig hier willen studeren. Ze leren hier de Koran van achter tot voor. We gaan verder en verlaten Noord-Sumatra en komen bij het regentschap Panti. Maar eerst wat eten. Goede nasi goreng….ander voedsel hebben ze niet. We zitten inmiddels al 5 uur in de auto na 185 km. Na nog een uur rijden, onderweg nog steeds regenwoud, passeren we de evenaar. We stoppen om dit met een kiekje vast te leggen. Nadat we de opdringerige t-shirtverkoper hebben afgeschud hebben we nog 60 km te gaan naar Bukittinggi. Daar komen we aan om 19.00 uur. We parkeren de auto op de aangegeven parkeerplaats van Padi Ecologe. De receptie is nergens te bekennen. Het lange wandelpad naar de accomodatie begint verderop maar het staat niet aangegeven of we zien het over het hoofd door de donkerte. We lopen het onverlichte pad op en één van de medewerkers komt ons tegemoet met zijn motor om één van de koffertjes mee te nemen. Wij en Putra lopen verder en komen bij de Ecolodge. We gaan naar de kamer die een fantastisch uitzicht moet hebben. Of dat zo is zullen we morgen zien want nu kijken we in een donker gat. We nemen afscheid van Putra en bedanken hem voor het goede rijden. We zijn moe. We nemen een douche en gaan rusten.
Morgen gaan we aan de wandel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten