Mentawai

Dinsdag 23 mei, dag 27 op Sumatra.

Het is 04.45 en mijn smartphone begint te klingelen. Ik heb goed geslapen in Losmen Tintin in Bungus bij Pagang. Het is tijd om op te staan. Catharina , de vrouw van Raul, heeft een lekkere omelet op toast gemaakt. Het is inmiddels half zes en we vertrekken met de auto naar de haven van Padang. Om 07.00 uur gaat de fastboat naar Mentawai. 45 minuten later zijn we in de haven. Het is niet erg druk. Ook de boot is verre van. Nadat alle goederen en mensen aan boord zijn gaan. Deze fastboat vaart ainds 2015. Daarvoor ging alleen de slow ferry (12 uur) maar die is uit de vaart genomen. 

We doen twee havens aan. Van Padang naar de eerste haven Sikabaluan is het 3,5 uur varen. Daar gaan we van boord om de benen te strekken. We blijven daar een uur. Daarna varen we door naar Siberut, onze bestemming. Beide havens liggen op Pulau Siberut. (pulau=eiland).

Het is al over vieren als Raul terugkomt van het shoppen want we nemen koekjes, sigaretten en eten mee. We lopen in Muntei naar de rivier. Daar ligt de uitgeholde boomstam waarmee we een uurtje gaan varen naar….Als we er zijn stappen we uit de boot zo de shit in. Mijn rugzak wordt gedragen. We moeten een uur lopen door de jungle om het huis van de Mentawai te bereiken. De bagger valt verder wel mee maar we moeten bijna een uur over boomstammen lopen. De man van het huis zien we halverwege en hij loopt met ons mee naar zijn huis “Uma”waar we eten en slapen. De boomstammen zijn neergelegd om niet in de drek terecht te komen. Het is alsof ik een uur lang over een evenwichtsbalk loop waarbij ik regelmatig mijn evenwicht verlies. Nu begrijp ik waarom we op laarzen lopen. Soms is de drek dieper dan de hoogte van mijn laarzen. In de ene hand een stok en in de andere hand mijn selfiestick met smartphone. Als we er zijn is het bijna donker. We zitten nog even buiten, praten wat en drinken thee. Het eten is klaar! Vis, groenten en rijst. Dit hebben we meegenomen als present voor de mensen van het huis. We eten bij een olielamp want hier is geen elektra. De junglegeluiden dringen het huis binnen. Als we klaar zijn met eten zitten we gezellig bij elkaar want ze vinden het wel wat dat zo’n bleekscheet aardig hun taal spreekt en dan bedoel ik Indonesisch. Er wordt volop gerookt van de sigaretten die we hebben meegenomen. De Mentawai-taal is niet te begrijpen. Het is fijn dat de man des huizes wel Indonesisch spreekt, de anderen niet die spreken alleen Mentawais. Het is nu kwart over acht en we gaan zo slapen. Morgen nog een dag in de jungle. Dan gaan we naar een paar andere huizen. Dat wordt weer baggeren door de jungle.

Dag 28 op Sumatra. Woensdag 27 mei.

Gisteravond vroeg naar bed….nou ja naar bed….op de houten vloer. Voor het ongedierte is er een soort hutje van een net gebouwd. Het is geen klamboe maar wel zoiets. Ik heb slecht geslapen omdat men tot 12 uur hard zat te kletsen. En het hele zaakje lag te snurken.,Om vijf uur vanmorgen begonnen ze weer te kletsen. En slapen op de vloer is nou niet de meest comfortable manier. Ik ben dit duidelijk niet gewend. Om zeven uur heeft onze drager pancakes gemaakt en dat smaakte wel. Dan is het rond achten als we de jungle ingaan. Maar eerst moet de “kabit” om. Dat is een lendedoek gemaakt van de gedroogde schil van de Baikoboom. Ik moet er ook aan geloven anders mag ik niet mee. Maar ik vindt het eigenlijk ook wel leuk om met zo’n lap om je kont door het woud te dartelen. Het hoort erbij! Als iedereen klaar is dan gaan we. Het is twee uur door de jungle op zoek naar de Baikoboom want we gaan er ééntje schillen. We zijn met zijn vijven. Drie Mentawaimensen, Amanjano de man van het huis, zijn vriend en Rustam de kok en de drager is, en mijn persoontje. Het is steeds lopen over boomstammen, door de bagger en door riviertjes. Het is op en af en soms flink glibberen. Soms nemen we een rookpauze want die mensen hier roken als fabrieken. Inmiddels heb ik al twee keer een bloedzuiger moeten verwijderen. Maar dat is niet zo raar als je diep in de jungle gaat. En dan ineens zien we een Baikoboom. Één van de twee Mentawai hakt ‘m om met zijn “Tege” een vlijmscherp lang mes. Dan met datzelfde mes maakt hij twee groeven in de stam en daarna erop kloppen zodat het los komt en dan langzaam de schil eraf te trekken. De andere kant van de stam is niet geschikt. Alleen één kant is maar geschikt om een “kabit” te maken. Verderop leggen we een boomstam in de rivier en gaan we de baiko pletten zodat het breder en platter wordt. Thuis wordt het gedroogd en is het klaar voor gebruik als een berse lendedoek. We zijn klaar en vervolgen onze weg. Ik maak een misstap op mijn lompe laarzen en daar lig ik in de struiken. Gelukkig geen schade. We lopen verder naar beneden naar een klein beekje over een akelig glibberig pad. Verderop staat het grootste huis van een man die Kookkie heet of genoemd wordt. Ze denken dat hij 80 jaar is maar niemand die het weet. Ik mag geen foto van hem nemen want hij is ziek en ze hebben het bijgeloof dat de foto de ziekte overbrengt. Wat hij mankeert is me onduidelijk. We gaan weer, nu naar het huis van Kookkies broer. Het barst van de varkens daar en dat is te ruiken. Iemand van zijn familie is al bezig om nasi goreng te maken. We eten met elkaar op de vloer. We buiken even uit en gaan terug naar het huis waar we hebben geslapen. Onderweg glij ik uit op een boomstam die nat en glibberig is geworden door de regen. Ik val met mijn hand tegen boom met stekels. Gelukkig is mijn camera ongeschonden. Eerst de stekels eruit trekken alvorens we verder gaan. We zijn er! Ik neem een bad onder het heerlijk frisse water uit de berg. We hebben besloten vanmiddag terug te gaan met de houten kano naar het dorp Muntei. Daar slapen we en gaan we met de motor de omgeving zien als we vóór donker terug zijn. Morgenochten gaan we weer terug met de Fastboat naar Padang. Het is echt fantastisch en zo puur om met de Mentawai op stap te gaan in de jungle. Ik heb een goede indruk hoe de mensen hier midden en samen met de natuur leven. Nog een uurtje lopen door het regenwoud naar de rivier waar de man met kano ligt te wachten.

De lucht wordt grijs dus snel afscheid nemen en naar de rivier. Als we er zijn begint het te regenen en niet zo’n beetje ook. We schuilen onder een afdak van een schuurtje. We zitten daar prima. Ook een goed moment om even de ogen aan de binnenkant te bekijken maar daar komt niet veel door het geknor van een groep scharrelende varkens. De regen duurt zeker twee uur. Het is maar goed dat we niet nog een nacht zijn gebleven wat eigenlijk wel de bedoeling was. Met veel regen is er niet veel te beleven. Ook de Menatai blijven dan binnen. We wachten op een Irakees met zijn gids en drager. Deze man reist de wereld rond om videootjes te maken en om ze op Youtube te zetten. Alleen zijn filmpjes tellen en verder verdiept hij zich niet in de cultuur. Onbegrijpelijk. Na meer dan twee uur wachten komt hij eraan. Hij kon niet eerder komen vanwege de regen en dan is het één grote baggerbak. Maar goed hij is er met al zijn apparatuur dus we kunnen de kano in. Het is een uur varen en dan zijn we in het dorp Mutei waar de schoonouders van Raul wonen. Het is niet meer de moeite om rond te gaan rijden maar we rijden wel over de vreselijk slechte weg naar een eethuis. Heerlijk gegeten. We slapen in net huis van de schoonouders en dan morgen om 10 uur naar de boot die om 11.00 uur vertrekt. Het was een prachtige dag! 

Dag 29, donderdag 25 mei 

Op Sumatra

Ik slaap weer op de vloer maar deze wel met een lekker kussen van het huis. Het is half zes als wakker wordt gekraaid door meerdere mannelijke tweevoeters. Ik heb niet slecht geslapen maar mijn verkoudheid speelt me nog steeds parten. Ik dut nog even in maar om half zeven hijs ik me toch maar van het 1 cm dunne matrasje wat op de planken vloer ligt. Eerst een bak thee met suiker en dan naar de mandi achter het huis om te badderen zodat ik fris op de boot ga. Raul is op de motor het ontbijt halen in een eethuis. Sate met pindasaus en met lontong (plakrijst). Op de gammele motor wordt ik naar de haven gebracht. De vertrektijd is 11.00 uur maar het is kwart over en we liggen nog steeds aan de kade. De aankomsttijd in Padang zal tussen 17.30 en18.00 uur liggen. Genoeg tijd om te slapen.

Puur in de jungle