Dag 18, vijftien mei op Sumatra
We gaan er weer op uit. Jaka, zijn echte naam is Putra, en Roni zijn er om kwart voor negen. We hebben ons ontbijt al naar binnen dus we kunnen gaan. Roni gaat niet mee dan gaat Jaka Putra ons alleen naar mooie plekjes brengen. We starten de motor van de 24 jaar oude Kijang. Het is nog steeds een prima auto.
We bevinden ons in de streek van de Minang Kabau. Dit is een volk dat voornamelijk woont in West Sumatra. Het is ook de bouwstijl in deze streek herkenbaar aan het zadeldak, drie punten aan elke zijkant en aan de voorkant ook een punt. Bij deze Rumah Gadang horen ook twee rijstschuren aan de voorzijde kinks en rechts.
Eenmaal buiten Bukittinggi rijden we door een aantal dorpjes. Één van deze dorpen Kayakumbu staat bekend in de streek van de kroepoek kamang, gemaakt van ubi (zoete aardappel). We stoppen bij een vrouw die is net bezig met het binnenhalen van de gedroogde (bakklaar) witte kroepoek. Ze wenkt ons naar binnen en legt een paar stukjes voor ons in de wok, heel even maar, om en om. Geen onaardige smaak maar ook niet echt geweldig. Verderop zien we rode en gele kroepoek. We stoppen bij de gele waar een vrouw bezig is met het maken ervan. Heel gezellig en leuk om dit proces te zien. We gaan verder richting de Harau Vallei, dat is onze eerste bestemming vandaag. Het begint al met een slagboom om de vallei binnen te komen, een teken dat het toeristisch is. We rijden de prachtige vallei binnen die inmiddels helaas wordt bewoond door meer dan 100 homestays. In 2015 stonden er twee!! De regering van het regentschap heeft samen met rijke investeerders besloten de vallei toeristisch te gaan ontwikkelen. Met als resultaat dat de vallei, de echte vallei niet meer is. Ontzettend jammer. Wij hebben onze ogen hiervoor gesloten en ons gericht op de prachtige natuur die er nog steeds is. We rijden naar een bevriende homestayhouder van Jaka Putra en drinken thee met een schotel papaya. Wat een combi! Wij hadden liever een schaaltje bokkenpootjee erbij gekregen maar we kunnen niet alles hebben. We rijden een rondje vallei en gaan richting onze tweede bestemming, het museum Istano Basa Pagaruyung. Twee uur rijden want het is 54 km. Maar eerst gaan we eten. De vrouw van het eethuis zet naast een grote bak rijst ook allerlei schotels met lekkere gerechten op tafel. Als we er niet van een schotel eten hoeven we deze niet te betalen. We eten vis en groenten en uiteraard ook rijst. De kip laten we staan, dat hoeven we even niet. Het is heerlijk. Hup de auto weer in en verder. Halverwege onze route wordt de weg erbarmelijk slecht. Veel kuilen en gaten. Om half vier zijn we er. Het is een prachtig bouwwerk dat in 2007 is afgebrand en ook weer opgebouwd. Over brand geschreven: de lodge waar we bivakkeren is ook al twee keer verwoest door brand. En ook weer opgebouwd. Het paleis van Pagaruyung, ofwel Istano Basa Pagaruyuang, is het voormalig paleis van de koninklijke familie van het koninkrijk Pagaruyung dat in 1833 werd opgeheven. Hierna werd het paleis verlaten. Toch bleef het gebouw een hoge symbolische waarde houden.
De binnenzijde wordt gesierd door mooie houten ornamenten maar verder is het een open ruimte. De buitenkant van het gebouw is fraaier dan de binnenzijde. We lopen naar de kelder om ons aan te melden voor een verkleedpartij. We worden door een aantal dames gehesen in traditionele koninklijke kostuums waarin we mogen rondlopen. Na de vele fotomomenten ontdoen we ons weer van de mooie kleurige zweetpakjes. We hebben het gezien hier. Prachtig! Het is tijd om weer terug te gaan naar Bukittinggi. Onderweg doen we een theestop. De thee trekken ze hier van de jonge bladeren van de koffieboom die hier verderop in de tuin staat. We krijgen een kop met deze thee voorgezet. En inderdaad de smaak is meer thee dan koffie en dat zal ook zo de bedoeling zijn nemen we aan. Het is al donker als we in Bukittingg aankomen. Via de Pizzahut takeaway rijden we naar de lodge. Het was een prachtige dag. Jaka Putra gaat naar huis en wij gaan onze pizza opeten. Morgen verkassen we naar Padang (4 uur rijden). Jaka Putra komt ons weer ophalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten