De Rafflesia

Dag 16, zaterdag 13 mei.

Sumatra

Ook mij heeft het verkoudheidsvirus me in de nek gegrepen. Het kon ook eigenlijk niet anders. Twee volle dagen in de auto met de AC aan. Zonder AC is het bijna niet te doen. Dus vanmorgen werden er twee snotneuzen wakker. Maar we gaan gewoon verder met het ontdekken van Sumatra. De kamer is prima met een heerlijk bed. Nou weten we wel als een mens moe is dan slaapt elk bed lekker maar deze is echt lekker. Na de warme douche naar het ontbijt. De ontbijttafel staat in de zon en dat is het niet. Het is zeer karig. In de broodtrommel zitten een aantal witte sneetjes. Verder op tafel de broodrooster waarvan de rechter en de linker van de vier openingen koud blijven. De middelste twee roosteren goed. Er staan ook nog drie potjes met jam, pindakaas en chocoladepasta. Doordat het in de zon staat loopt de inhoud van de potjes bijna van tafel, gelukkig zit er een deksel op. De keukenmevrouw vraagt of we een eitje wensen. “Nou een spiegeleitje aan één kant….heerlijk”. En ze bakte ze prima, precies zoals ze moeten zijn. We eten nog wat fruit en drinken onze thee op. Inmiddels is Roni aangeschoven. Die hebben we uitgenodigd om te vertellen wat we met hem kunnen gaan doen want we hebben een klein lijstje. Hij wees ons ook erop dat de Rafflesia momenteel in bloei staat. Dit is een parasitaire plant die niet vaak geopend is. Deze bloem is te vinden vrij diep in het regenwoud. We kunnen er vanmiddag een hike naar toe maken. Ze zeggen dat het niet moeilijk is dus doen het. We gaan de uitdaging aan want lopen in de jungle is altijd lastig. 

Roni en een andere vriend de Gojekker (motortaxi) nemen ons mee achterop de motor en laten ons mooie plekjes zien zoals de Puncak Taruko. Wat een prachtig landschap. Na het toertje zetten ze ons af op het plein in het centrum van Bukittinggi met de Clock Tower, gebouwd door Nederlanders. Op het oorspronkelijke dak stond een haan die naar het oosten keek. We lopen wat rond en kopen een rolletje rekverband want Jacqueline heeft nog steeds last van haar pols die tijdens haar val op Pulau Weh gekwetst is. We lopen nog wel naar de bijzondere loopbrug Jambatan Limpateh. Maar nu is het echt goed geweest en nemen een Gojek terug naar de lodge voor RP 11.000= 70 cent en daar gaan wij dat steile rotstuk niet voor lopen. Als lunch eten we nasi goreng uit de warung.

Het is 14.00 uur en Roni  met zijn maatje Jaka komen eraan. We gaan naar de jungle. De echte jungle. Op zoek naar de Rafflesia. Na een uurtje rijden worden we afgezet in een kampung. Een man, de Rafflesiahoeder, die dit gebied op zijn duimpje kent gaat ons voor. Hij gaat er elke dag naar toe om te kijken hoe ie ervoor staat.

De Rafflesia is een geslacht van parasitaire bloemplanten. Het geslacht bestaat uit 15 tot 19 soorten. De planten hebben geen bladeren en bijna geen stengel. Hij geurt naar een rottend vlees om vliegen aan te trekken die voor bestuiving zorgen. Het duurt negen maanden voor dat ie in bloei staat en bloeit 7 dagen. De plant waar we naar toe hiken bloeit nu drie dagen dus over vier dagen sterft ie af. We gaan op pad. De eerste paar honderd meter zijn eenvoudig en vlak over een betonnen pad langs de rijstvelden. En dan gaat het beginnen. Eerst vlak en droog en dan gaat het omhoog. Jacqueline gaat het al lastig krijgen. We moeten over beekjes en het gaat verder omhoog en het wordt gladder. Het wordt steeds lastiger en Jacqueline moet afhaken. Zij blijft achter op een steen bij een stroompje. Ik ga verder met de gids omhoog. Allemachtig erg steil en ook erg glad omhoog. Ik moet me aan lianen en andere boomtakken omhoog trekken. En dan glijdt ik uit en donder ik een paar meter naar beneden. Ik blijf achter een boom hangen. De gids trekt me weer op de been en we klimmen samen omhoog. Het laatste stuk is erg steil en voor mij toch een grote uitdaging maar opgeven doe ik niet. En dan ineens zien we de plant op een steile bijna onbereikbare plek. En toch klimmen we er naar toe. De gids heeft er geen moeite mee op zijn teenslippertjes, ongelofelijk, maar ik ben erg senang dat ik naast de bloem ben. Hij is prachtig en het is heel bijzonder daar te zijn. Ik heb alles nodig om te blijven staan omdat het vreselijk steil en glad is. We maken foto’s en een filmpje en zakken weer af. Toch heel mooi dat dat lukt met de smartphone. Ook niet eenvoudig omdat het glibberig is maar het lukt. Omhoog is een ding maar naar beneden ook. We dalen voorzichtig af en zien Jacqueline weer. Vanaf dit punt zijn we weer met zijn drietjes en hiken we naar de kampung. Daar zitten Roni en zijn maatje te wachten. Volledig doorgezweten en vermoeid zakken we in een stoel. We krijgen thee met koekjes en we kletsen heel gezellig met iedereen van de familie. Het is mooi geweest en we gaan weer terug naar Bukittinggi waar we om half zeven weer op de klep van de lodge vallen. Het is een prachtige en ook bijzondere dag mede omdat we het geluk hadden dat de Rafflesia in in bloei staat. Morgen een dag om de snotneuzen rust te geven dus zullen we niet aktief zijn. Maandag gaan we weer op pad met Roni en Jaka.