Patatje pinda

Heerlijk zo vroeg in de morgen. De vogels riepen me het bed uit te komen. Met een koppie thee achter de toverdoos van Apple in stilte een stukkie schrijven. Een zalig ritueel. De temp. is 23,8 graden, minder fris als het geweest is. Het enige wat ik hoor zijn dus die vogels, de golfslag van de zee en het gesnor van de geleende koelkast.
Voordat we naar Bali verhuisden wisten we al dat het iedere dag rijst eten wel eens zou kunnen gaan vervelen. Inmiddels hebben we al de pasta en de gehaktbal ontdekt. Maar er is meer. Ook de trek in een vette bek (lees: frietje met pindasaus) nam enorm toe. Maar het aanschaffen van een friteuse is hier een onuitvoerbaar plan. Gewoonweg niet te krijgen. En frietjes bakken in de keuken zonder afzuigkap is niet echt een geweldig idee. Op zijn tijd een patatje is lekker maar dat hoeven we niet 3 dagen lang te ruiken. Dus hebben we, tussen alle bedrijvigheid door, een buitenkeuken laten maken. En die hebben we het afgelopen weekend feestelijk in gebruik genomen door ......het bakken van frietje. Zonder frikadel of kroket maar mét door buurman Wally gebakken gemarineerde kippenvleugels en pindasaus. Als beloning mocht ie mee eten. De friet hebben we gebakken in een "normale" pan met olie. Het gebruik van ovenwanten is een must want die pan wordt bloedheet omdat ie niet van staal is maar van pisbakkenblik. Maar het werkte wel en we hebben gesmuld. 

De ingebruikname van de buitenkeuken met spatscherm; deksel eraf en de patatten erin!