Het driebillenbankje

Dag 7

Woensdag 16 januari.

We staan vroeg op want we willen de bus van 07.00 uur halen om naar het eiland Nainativu te gaan. We hebben gisteren aan de man van het hotel laten weten dat we geen gebruik maken van het ontbijt. We stappen de deur uit we worden gewenkt door hem. "Ik heb toch nog even een ontbijtje gemaakt". Dit konden we niet negeren. Maar door het lekkere Srilankaanse ontbijt hebben we wel deze bus gemist. We lopen naar het busstation en daar vernemen we de volgende rode bus om acht uur gaat. We zitten net in de wacht komt er een jongen aanlopen die vraagt waar we naar toe gaan. "Naar Kurikartuan" zeggen wij. Hij wenkt en wij lopen mee. Aan de buitenkant staat een blauwe bus en die gaat naar onze bestemming....en we kunnen nog net zitten op één van de smalle bankjes die eigenlijk groot genoeg zijn voor twee smalle Srilankaantjes. Op de bankjes voor ons hangen er diverse luitjes met één bil buiten het bankje. Duidelijk is dat zij niet smal genoeg zijn. Er rijden in Sri Lanka rode en blauwe bussen. De rode zijn van de staat en staan binnen het busstation. De blauwe zijn van andere maatschappij en staan buiten het station. De prijs is hetzelfde. De rit van 15 km kost 70 roepees pp (35 cent). 

Gisteren zeiden we nog tegen elkaar dat de wegen goed zijn hier. Daar komen we vandaag op terug. De driver start de motor en de speakers in het bagagerek beginnen harde Srilankaanse popmuziek te schetteren. Even buiten Jaffna stopt het goede asfalt en we stuiteren 13 km lang naar Karikartuan. De man voor mij vertelde dat deze weg al 30 jaar hetzelfde is en dat was duidelijk te merken. Vanaf Karikartuan gaat er regelmatig een bootje naar het eiland. Met zwevende nieren en een beurs achterwerk stappen we op en pruttelen in een driekwartier naar het Nainativu. Aan het einde van de pier staat de prachtige hindoetempel Nagapooshani Amman. Vele pelgrims bezoeken deze tempel en we zijn dan ook getuige van een mooie ceremonie. 

Rond het eiland is het 14 km. Dit rondje hebben we met een tuktuk gedaan. We worden uitgenodigd om bij de tuktukdriver thuis een bak thee te drinken. Dit gebaar van gastvrijheid slaan we nooit af. In zijn simpele huisje maakt zijn dochter een lekker bakkie thee. We maken duidelijk dat we geen melk en suiker erin willen. Dat blijven ze maar vreemd vinden hier. Zijn vrouw werkt als verpleegster in het kleine ziekenhuis op het eiland en verdient 40.000 roepees per maand, dat is 200 euro. De driver zegt dat hij gepensioneerd is en dat zijn vrouw zijn pensioen betaalt. Wij noemen dit toch zakgeld? We rijden naar de tempel, stappen uit en schudden elkaar de hand. We maken nog wat foto's van de tempel en lopen de pier af naar de steiger. Na een kwartiertje wachten varen we terug en pakken weer bus 776 terug naar Jaffna.

In Jaffna eten we weer op een bananenblad bij Malaya voor 350 roepees (1,75 euro) samen. Het is mooi geweest voor vandaag en lopen via de markt langs het hospitaal richting het hotel. Aan de overzijde zien we een uithangbord van een tandarts. We lopen naar binnen en laten ons gebit reinigen en polijsten voor  2.800 roepees (13 euro) p.p.

Met een frisse mond naar het hotel. Morgen weer vroeg op want we nemen de bus om 06.00 uur naar Trincomale aan de oostkust.

Wat ons opviel in Jaffna:

Vriendelijke behulpzame en gastvrije mensen.

Bijna niemand die redelijk engels spreekt.

Eten en vervoer spotgoedkoop.

Weinig toeristen.

Nauwelijks getroffen door de tsunami van 2004

Ademt nog steeds een beetje koloniaal.

Minder ontwikkelt als bijv. Negombo en behoorlijk veel armoede.