1 JAAR BALI

Op 24 april a.s. wonen wij 1 jaar op het Indonesische eiland Bali. Ons avontuur is begonnen aan het eind van 2007. In 1999 zijn we naar Spanje verhuist om daar een nieuwe uitdaging aan te gaan. Na enige jaren te hebben gewerkt bij een Spaans aannemersbedrijf hebben we een eigen bedrijf opgestart. Op dat moment was er grote "bouwboem" gaande en daardoor was er ook een enorme behoefte aan zwembadonderhoud. In 2002 zijn wij daar met al onze energie ingesprongen en hebben dit uitgebouwd tot een mooi bedrijfje. Wij zijn reislustige mensen en vooral Azië had en heeft onze voorkeur. Na 5 jaren hard werken ontvouwde bij ons de wens om een vaste stek in Azië te bezitten om daar later langere tijd te gaan wonen en vanuit daar te gaan reizen. Ondanks het feit dat een buitenlander geen grond op zijn naam mag hebben zijn we eind 2007 met een projectontwikkelaar overeengekomen om een huis te bouwen op Bali. De grond niet op naam mogen hebben is geen probleem mits het maar notarieel goed is afgetimmert. De grondeigenaar kan dan niets doen met het huis. De eigenaar van het huis heeft het recht van verkoop waarbij de grondeigenaar altijd moet meewerken. Bij verkoop van de grond dienen deze rechten gerespecteerd te worden door de nieuwe grondeigenaar. Wij betalen de grondeigenaar een maandelijkse vergoeding van 10 euro gedurende 60 jaar. Het is te vergelijken met een erfpachtcanon. Begin 2008 zijn ze begonnen met de bouw. Meer foto's van onze woning zijn te zien op ons blog, in de linkerkolom "waar wij wonen".

de fundering gemaakt van rivierkeien

het hoogste punt is bereikt

Wij zijn terechtgekomen in West Bali omdat daar de mogelijkheid lag om voor een lage prijs een huis te laten bouwen. In Zuid en Oost Bali liggen de prijzen veel hoger omdat er veel meer toerisme is. Wij zochten de rust en het pure Bali. En dat hebben we in Yeh Kuning gevonden. 
De bedoeling was om vanaf 2015 voor langere tijd op Bali te verblijven maar door fysieke klachten hebben wij in 2012 besloten ons bedrijfje te verkopen en ons huis in Spanje te verhuren. Zodoende zijn we eerder dan gepland op Bali gaan wonen. Wij hebben voor Bali gekozen omdat dit eiland vrij centraal in Azië ligt. Bali is voor ons een mooie culturele plek om vanuit hier de vele Indonesische eilanden te kunnen bereizen. Ook op Bali zelf is veel te ontdekken omdat het een uniek eiland is in de Indonesische Archipel. Indonesië is het grootste moslimland ter wereld maar Bali is daarentegen 90% Hindoe en dat maakt dit eiland "anders"  door o.m. de vele ceremonies. 

veel ceremonies

We wonen nu 1 jaar tussen de Balinezen en we zijn tot de conclusie gekomen dat vakantie op Bali heel anders is dan hier permanent wonen. Op vakantie komen is eenvoudig met een "visa on arrival" voor 1 maand. Vier weken genieten van lekker eten, zon en strand. Voor permanent wonen komt meer om de hoek kijken. We verblijven met een KITAS en dat is een "retirementvisum" voor 1 jaar, te verlengen voor telkens een jaar. Voor de aanvraag hiervan zijn diverse documenten noodzakelijk. Op ons blog is te lezen wat daarvoor nodig is.
Wij wonen in het kleine dorpje Yeh Kuning (betekent: geel water) onder de rook van de provinciehoofdstad Negara in het regentschap Jembrana. Hier in het westen is er nauwelijks toerisme. De dorpelingen zijn hele aardige mensen maar het is merkbaar dat ze minder gewend zijn aan blanke westerlingen dan bijv. in Kuta en Sanur. Men leeft hier veel meer in een gesloten gemeenschap. Kuta en Sanur zijn dé toeristische trekpleisters voor de vele Australiërs, Nederlanders en andere westerse vakantiegangers. De prijzen van eten en drinken liggen daar ook behoorlijk hoger dan hier in het westen van het eiland waar het leven goedkoop is.

april 2013

West Bali is veel minder toeristisch dan het Zuiden en het Oosten. Maar toch zijn er wel typische dingen die alleen op West Bali te zien en te beleven zijn. Zoals de buffelraces, de "Mekepung". En de boeginese boten in Perancak waar zich ook het in 1997 opgerichte schildpaddenbeschermingsprojekt "Kurma Ashi" bevindt.

de "Mekepung"

In het westen van Bali wonen betekent leven met beperkingen. Hier zijn bijv. geen restaurants om de hoek. Ook zijn er geen bouwmarkten en andere voorzieningen die voor ons normaal waren. Voor onze dagelijkse boodschappen en andere faciliteiten zoals een ziekenhuis, apotheek en tandarts zijn we aangewezen op Negara. Daar is een streekziekenhuis met beperkte faciliteiten en daarom is het beter om, indien nodig en mogelijk, naar Denpasar te gaan. Daar staan meerdere hele goede internationale ziekenhuizen. In Negara is voldoende verkrijgbaar maar zeker niet alles. Er zijn 3 supermarkten maar de voorraad is beperkt. Daarnaast zijn er de vele "tokos" en is er de Pasar (markt) met allerlei goederen maar voor goede kwaliteit is het beter om naar Denpasar, de hoofdstad van Bali, te reizen. Dit is ca. 100 kilometer, 3 uur rijden. De 2-baansweg vanaf Gilimanuk (veerboot van en naar Java) naar Denpasar is elke dag erg druk omdat de meeste goederen over de weg komen met overbeladen trucks wat ook regelmatig fout gaat.

iets te zwaar beladen

de veerboot van en naar Java

Naast het nadeel van deze beperkingen is hier ook het voordeel van veel rust. De natuur is prachtig en het strand ligt op 75 meter van ons huis. Er zijn dagen dat daar niemand te zien is. Het dorpsleven begint hier als het licht wordt. De kinderen gaan al om 7 uur naar school. Rondom het dorp zijn er de vele schitterende rijstvelden die belangrijk zijn voor het voedsel. 
Inmiddels hebben we onze draai gevonden en vullen we onze dagen met strandwandelingen, erop uit met de motor, korte meerdaagse tripjes met de auto en genieten van de omgeving. Ook proberen we 2x per jaar naar een ander eiland in Indonesië te gaan. Afgelopen november zijn we een maand over Java getrokken. Meer hierover is te vinden op ons blog, met o.a. foto's in de rechterkolom. In april en mei a.s. hebben we weer andere eilanden gepland. 
En natuurlijk het internet waarbij we aangewezen zijn op het 3G netwerk en dat werkt niet altijd geweldig. Het is hier helaas geen onbeperkt internetten. Het is kopen van data (2GB per maand) op een simcard zoals bij de mobiele prepaid telefoon. Als de data op is dan is het internet heel langzaam (analoog nivo) dus is het leren slim om te gaan met deze data. Downloaden en upgraden is vaak niet mogelijk (dat kost teveel data) en dan wijken wij uit naar Sanur, ook om de rust te doorbreken want af en toe in een drukkere wereld is wel lekker. We verblijven dan in een Guesthouse met WiFi. Ook gaan we met regelmaat naar vrienden en dan mogen we ook daar het internet gebruiken want die hebben een vaste landlijn. Tijdens ons verblijf kunnen we dan wat downloaden en kost het ons geen data. Hele lieve vrienden!