Ons leven op en rond Bali : Dag 20, de varende vreetschuur.

zaterdag 17 mei 2025

Dag 20, de varende vreetschuur.

Na de rust op de dag van gisteren gaan we vandaag een aantal highlights van het eiland Bohol (3269m2 groot) bekijken. Qua grootte het tiende eiland van de Filipijnen. We hebben de auto met sjoof besteld om 07.00. Bewust vroeg na het ontbijt van half 7 want dan is het hopelijk nog rustig. Hij is op tijd. We gaan eerst naar de Chocolate Hills, één van de de de belangrijkste bezienswaardigheden van Bohol. Onderweg rijden we door de Bohol Man-Made Forest. Dit is een mahoniebos dat zich uitstrekt over een afstand van 2 km en dicht beplant is met mahoniebomen. Het ligt op de grens van de plaatsen Bilar en Loboc. Midden op een vrijwel vlak plateau verrijzen in een gebied van meer dan 50 vierkante kilometer 1.268 vrijwel gelijke kegelvormige heuvels van circa 30 tot 50 meter hoog. Ze zijn grotendeels begroeid met gras dat tijdens het droge jaargetijde een bruine tint krijgt. De heuvels doen dan enigszins denken aan reusachtige chocoladebergen. Daarom de benaming Chocolate Hills. We zijn er om even over achten en we zijn de eersten bij het ticketloket. We rijden omhoog. We worden afgezet op de parkeerplaats. Hier begint een lange trap van 200 treden naar boven waar een prachtig uitzicht geboden wordt. Het wordt al drukker en drukker. Het is zaterdag en veel Filipinos komen naar hier. We genieten volop van dit prachtige natuurfenomeen. De chauffeur pikt ons weer op en we rijden naar de “Bohol Tarsier Conservation Area”. De Tarsier of het Filipijns spookdier is een zoogdier uit de familie van de spookdiertjes dat alleen voorkomt op de Filipijnen. Het Filipijns spookdier is een klein zoogdier van ongeveer 15 centimeter groot en daarmee ongeveer zo groot als een gemiddelde mensenhand. Het gemiddelde gewicht van mannetjes is 134 gram en van vrouwtjes 117 gram.

Zoals alle spookdiertjes heeft het Filipijns spookdier een ronde kop die door een speciale aanpassing van de nek 180 graden gedraaid kan worden. Hierdoor kan het Filipijns spookdier, ondanks dat de ogen niet bewogen kunnen worden, toch goed om zich heen kijken. De grote membraanachtige oren zijn erg bewegelijk en lijken nooit stil te staan, zodat elk geluid opgevangen wordt. De unieke grote ogen van de soort staan niet in verhouding tot de kop en de romp. Het Filipijns spookdier is een nachtdier. De grote ogen zorgen voor perfect zicht in het donker van de nacht.

We moeten heel stil zijn want het zijn nachtdieren en die slapen normaliter overdag. We hebben mazzel want er zijn er ook een paar wakker. Ze hebben hun grote ogen wijd open. Het zal door de herrie komen die gemaakt wordt door de bouwvakkers beneden bij een nieuw te bouwen paviljoen. We verlaten de Tarsiers en rijden naar het dorp Loboc. Hier in de rivier liggen een aantal drijvenden vreetschuren. We gaan varend lunchen op één van deze boten. We gaan boarden bij gate 4 zoals het hier noemen. Het keurige gedekte tafeltje biedt ons een mooi uitzicht op de rivier. Ongeveer 50 hongerige lokale toeristen, wij zijn de enige buitenlanders, nemen plaats op het vaartuig. Voordat we gaan varen kunnen we ons bordje vol laden aan het buffet. Het eten is prima van smaak. Er is van alles. Garnalen, groente, kip, varken, vis, rijst, noodels en ook veel lekkere toetjes. Een gifgroen drankje is inclusief de prijs van 1.000 pesos p.p. (€16,50). De boot komt in beweging op het ritme van de live muziek en we varen langzaam naar een keerpunt. Dit is na een half uur en dan een half uur terug. Onderweg smikkelen we gewoon verder. Maar eerst leggen we aan bij een steiger waar de lokale bevolking ons toezingt en danst. Na deze erg leuke en verrassende voorstelling varen we terug naar het beginpunt. We stappen enigszins volgevreten van boord en lopen naar de parkeerplaats waar onze sjoof al staat te wachten. We rijden verder naar het dorp Loboc, onze laatste stop. Dit is bij een een kerk uit het jaar 1596. Via een zijdeur gaan we de San Pedro Apostol Churh binnen. Een prachtige kerk. We blijven niet lang omdat er een mis beginnende is voor een overledene die al klaar staat om naar het altaar gereden te worden. Om half twee zijn we weer terug op het resort. Siestatijd en na deze welkome rustpauze nemen we een duik in het zwembad. Na de zwemexercitie is het echt de hoogste tijd voor de rumcoke.