Eigenlijk was ik niet van plan te schrijven vandaag omdat er niet veel is gebeurd. Het is een volle reisdag. Maar onder zware druk van meneer A.L. Bintang te B, een vaste bloglezer, laat ik toch maar weer mijn gedachten met enige fantasie over mijn tablet gaan. We hebben als roosjes geslapen in de schone, beestjesvrije kamer van het Hostel Greenspace in Puerto Princesa. We kijken om 07.00 uur uit het raam van onze kamer en zien in het ontbijtgedeelte van de groene plantentuin een aantal tafels met stoelen staan. Op één van de tafeltjes liggen twee placemats met bestek. Dat betekent dat we de enige gasten zijn. Hoe is het mogelijk dat er niet meer gasten zijn. De kamer is prima, de badkamer is prima, de prijs is prima en het ontbijt ook goed met een flinke mok koffie, niet zo’n karig bakkie. Voordat we om 10.00 uur gaan vertrekken naar de luchthaven doen we nog even een cappucino aan de overkant want we hebben toch tijd genoeg. Het is 10 uur en we pakken onze bagage maar er is geen tricycle te bekennen in de straat van het hotel. De tuinman springt op zijn motor en rijdt naar de hoofdstraat en pakt daar een tricycledriver bij zijn kraag en komt met hem en zijn bakkie terug naar het hotel. Onze rugzak en koffer worden op de achterkant vastgebonden en we gaan. Halverweg verliezen we bijna ons rode koffertje. Het touw is losgeschoten maar we hebben het op tijd in de gaten. Het is maar 10 minuten naar de airport. Ingecheckt zijn we al en de boardingpassen staan al op de smartphone. We geven de bagage af en lopen door de securitycheck naar de hal met de gates. Onze vlucht gaat om 11.45. Daar zien we het vliegtuig landen die ons naar Cebu gaat brengen. We zien de passagiers uitstappen en die krijgen allemaal een gele paraplu tegen de zon uitgereikt die ze later weer moeten inleveren. We gaan boarden en lopen naar buiten waar wij ook op weg naar het vliegtuig een gele plu pakken. Aan de voet van de vliegtuigtrap mogen we de plu weer terugzetten in een houten bak. Een uur later landen we op Macan Airport in Cebu. We lopen naar de bagageband no. 5 en wachten en wachten en wachten. Ja hoor de band wordt in beweging gezet en de koffers komen in zicht. Dan met de taxi naar het One Central Hotel in de drukke stad Cebu. Het straatbeeld wordt bepaald door de vele Jeepneys. Er zijn hier geen tricycles. Een prima kamer met een schone badkamer en zo te zien fijne bedden want dat is voor ons erg belangrijk. Die televisie aan de wand kan ons gestolen worden. Het is de hoogste tijd voor een biertje want ons strottenhoofd is uitgedroogd. We lopen 300 meter door de erg drukke, hete en gore stad en zien een café. De biertjes smaken heel erg goed. Met onze bevochtigde strotjes lopen we weer terug, via de buurtsuper 7-Eleven voor een fles rum en flesjes cola, naar het hotel. Hier eten we wat. De rest van de avond hebben we vrijaf genomen en drinken we wat. Morgenvroeg na het ontbijt als het nog niet zo heet is dan gaan we een kleine stadswandeling doen langs een paar bezienswaardigheden en om zo een indruk te krijgen van Cebu, na Manila de grootste stad van de Filipijnen.
 |
| De gele Cebu Pacific pluutjes tegen de zon |
 |
| Terugzetten in deze bak |
 |
| Cebu City in zicht |
 |
| Het straatbeeld van Cebu |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten