Het is weer een half jaar geleden en dus is het weer tijd voor een servicebeurt van de auto. Het is half zeven en het is net licht….de zon komt nog niet op maar dat zal snel gebeuren. Ik heb om 09.00 uur een afspraak in de Toyota-garage in Tabanan en dat is twee uurtjes rijden. Voor Nederlandse begrippen is twee uur rijden naar de garage ongekend en niet normaal maar voor ons is dat de gewoonste zaak. Wij wonen in een niet-toeristisch gebied en dan zijn de goede garages dun gezaaid. Wij laten de servicebeurt altijd uitvoeren bij de Toyotadealer waar wij de auto negen jaar geleden hebben gekocht. Negen jaar alweer en nog maar 60.000 km op de teller. Dat geeft al aan dat we de auto niet echt vaak gebruiken. Bij ons in de buurt verplaatsen we ons met de motor. Twee keer per jaar wordt onze koets uitgelijnd en de banden gebalanceerd. Dit is nodig omdat de weg van Gilimanuk naar Denpasar nogal voorzien is van slechte stukken asfalt met kuilen en gaten. Een set banden gaat hier ook maar ongeveer 35.000 km mee. Ik vertrek en het eerste uur gaat vlotjes en dat betekent dat ik stukken 70 km per uur kan rijden. Het vrachtverkeer valt mee tot op een gegeven moment ik in de verte een vijftal grote vrachtwagen zie rijden met grote zwarte rookwolken erachter. Dit betekent niet veel goeds. En meestal geeft dit veel oponthoud. Ik nader de zwarte walmen. Ik herken via de kentekenplaten dat ze van Java komen, en zet de ruitenwissers aan om het zicht te verbeteren en de airco uit om de lucht te zuiveren maar dat helpt niet. Gelukkig komen er op dat moment geen tegenliggers en kan ik het gaspedaal diep onderin trappen om de kickdown te gebruiken om zodoende deze stinkende monsters in te halen. Ik vervolg mijn weg naar Tabanan, een vrij drukke plaats ongeveer één uur vóór Denpasar. de zon is er al lang en breed en is soms heel vervelend op de voorruit. Ik ben er al om 08.00 uur en dat is erg snel. Ik wordt zoals altijd zeer hartelijk ontvangen. Ik parkeer de auto met de sleutel erin voor de deur. De man van de Security komt al aangelopen om mijn temperatuur te meten op mijn pols. 36.5, geen Corona! Ik ben gezond en terwijl het ochtenappèl nog in volle gang is mag ik naar binnen. Ik hoef verder niets te doen, hij regelt de rest. Ik stap binnen bij de receptie en wordt vriendelijk toegelachen. “Selamat pagi mister Hendrik”. Er wordt een servicenotitie gemaakt die ik moet ondertekenen. De beurt duurt twee uurtjes en kost RP 1.2 miljoen en dat is rond de 80 euro. Ik ga in de wacht en kan me vermaken met mijn tablet. Ik log in, via de VPN lijn, op de app van NPO en ga de avondetappe van de Tour bekijken. Maar eerst koffie en die is hier goed te noemen. Helaas is de internetsnelheid van de wifi hier vandaag dramatisch laag (10 mbps) en dus kan ik helaas niet streamen. Helaas het is niet anders. Dan maar vanavond thuis. Ik krijg het sein dat de auto klaar is. Betalen en vervolg mijn dag richting Denpasar en Sanur. Eerst nog naar Canggu naar de zwembadboer voor chloorkorrels. Na het inladen van 10 zakjes van 800 gram vertrek ik naar de aan de Sunset Road gelegen supermarkt Grand Lucky in Kuta en doe ik wat boodschappen die bij ons niet verkrijgbaar zijn. Griekse yoghurt en pepersalami voor op de boterham. Daarna naar de 83-jarige Theo die met zijn vrouw Nenah in de buurt van Renon (Denpasar) woont. Zij maakt o.m. heerlijke kroketten met veel rundvlees. Ik drink daar een koffietje en koop 1 doosje van 10 met bevroren kroketjes en stop ze diep onder de ijsblokken in de koelbox. De hoogste tijd om te gaan lunchen. Dat doe ik in een warung in Sanur. Een lekker bordje rendang, rijst en groenten. Ik neem rustig de tijd om dit naar binnen te schuiven. Voldaan stap ik weer in de auto. Ik heb weer drie uur sturen voor de boeg. Het gaat minder snel dan vanmorgen maar er zijn geen gekke opstoppingen. Een half uurtje voordat ik weer thuis ben gooi ik de tank nog even vol voor RP 150.000 (9 euro) zodat de auto weer afgetankt voor de deur staat. Om kwart voor vijf ben ik weer thuis. De hond komt me al kwispelend tegemoet en is samen met Jacqueline blij dat ik er weer ben. Dit was weer 6 uur in de auto om 200 km te voltooien en dat voor minder dan een tientje benzine.
Het ochtendappèl in de Toyota-garage in Tabanan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten