Op mijn zesde ging ik in mijn geboortedorp Strijen op de voetbal. Ik schopte het niet verder dan het tweede elftal en ben gestopt tussen de palen van de veteranen in 1998. De vereniging heeft officieel Be Quick maar voetbalt onder de naam v.v. Strijen en worden de “Kanaries” genoemd omdat de clubkleuren geel/zwart zijn. De vereniging is opgericht 1 mei 1921 en dus bestaan ze 100 jaar. Helaas zijn door Corona de festiviteiten uitgesteld maar zoals bijna alle verenigingen zijn zij ook Coronanoodlijdend en is er dringend geld nodig Er is een initiatief ontsprongen om een club van 100 Eeuwige Kanaries te maken op een groot bord in het klubhuis tegen een betaling van 100 euro. Als tegenprestatie krijgen deze gele “Fladderaars” het Jubileumboek met dank aan de auteur Ben Boswinkel, en twee flessen wijn en wel één rode en één witte. Voor mij geldt: “Eens een kanariehart, altijd een kanariehart”. Aldus ben ik ook een Eeuwige Kanarie geworden en wel ééntje op 10.000 km van de de heilige grond aan de Sportlaan in Strijen, op de sawa tussen de rijstplantjes. Het pakket van boek en wijn ligt op mij in Nederland te wachten waarbij aangetekend dat tegen de tijd dat ik het in handen krijg, en dat kan zeker nog een lange tijd duren, de rode en de witte wel leeg gemaakt zullen zijn door de bewaker van deze flessen. Beter een lege fles dan geen fles! Tijdens onze vroege wandeling door het dorp hebben wij een aantal dorpsgenoten mee laten genieten van dit heugelijke feit ondanks dat ze het natuurlijk niet begrijpen waarom ik deze “capil” (rijsthoed) heb gemaakt. “Capil” is Balinees en in het Bahasa Indonesia is het een “Topi”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten