Sporen

Het is 17 april, zes uur in de late namiddag. Ik heb onze hond Madé weggebracht ter logeren bij onze pembantu Wayan. Gede, Wayan, Ibu en kleine Kadek halen ons op met hun pickuppie om ons naar Gilimanuk te brengen. Jacqueline op de voorbank met Gede achter het stuur en naast de knuppel en wij met z’n allen achterin de laadbak. Het verkeer met de daarbij behorende geluiden en brandstofdampen raast ons voorbij. Het is gezellig achterin. Na vijf kwartier komen we in het donker aan in de ferryhaven. We nemen afscheid en stiefelen op ons gemakkie naar de boot. We passeren het loket van de kassier en betalen RP 6.500 pp voor een ticket. Langzaam komt de veerboot in beweging en is met een dik uur aan de overkant. Even buiten het haventerein aan de doorgaande weg zien we een “lima kakkie” met een wokvuur, een tafeltje en plastic krukjes. De rugzakken af en we laten ons een nasi goreng smaken. Met de gevulde maag lopen we naar het 200 meter verderop gelegen treinstation “Banyuwangi Baru”. We zijn natuurlijk weer veel te vroeg. Het is half negen en de trein vertrekt om 22.00 uur. Eerst scannen we de boeking via onze smartphone. De boarding passen rollen uit het apparaat en we doden de tijd met onze iPad. Op de achtergrond in de warme stationshal knettert een promofilmpje van de Indonesische Spoorwegen (Kereta Api). Dit wordt heel veel keren, tot vervelens toe, herhaald...we worden bijna gek van dat pingeltje. Het is half
10 en we kunnen instappen. Wagon 1, eksekutif, stoel 8 C en D. Het voelt meer dan frisjes dus pakken we snel een deken. We zijn voorbereid. Er stapt maar een enkeling in. Het is precies tien uur en het rijdende vriesvak komt in beweging. Op het volgende station loopt de wagon vol. Inmiddels  hebben we van de wagonhostess in een keurig licht blauw strak pakkie, een extra deken gekregen. Die kunnen we wel gebruiken! We sporen richting Surabaya. Het geluid van het monotone gedender wordt overstemd door het zware gesnurk van onze achterachter buurman. Met open mond vult hij met zijn knorrend geluid de nog immer koude wagon. Om half vijf in de vroege ochtend hopen we te arriveren in het station Surabaya Gubeng.