Naar Pankalan Bun

Het is woensdag 18 april 2018. Het is kwart over vier in de hele vroege ochtend. Door de luidsprekers in het plafond worden we erop gewezen dat Surabaya in zicht komt. De trein loopt langzaam het Station Gubeng binnen. Ondanks de dekens viel het slapen niet mee in de veel te koude trein. Enigszins gammel pakken we onze bagage op en lopen naar de stationshal om een koffietje te scoren en ons een beetje op te frissen in het toilet indien proper genoeg. En dat is zo....vrij acceptabel. Er is één koffietentje open. We bestellen twee capuccino of wat er voor door moet gaan. Een broodje tonijn hengelen we uit de Alpha Mart (een kleine supermarkt).
We zitten nog geen vijf minuten of daar meldt zich de eerste taxichauffeur. We konden daar op wachten. “Effen wachten, eerst koffie en dan praten we verder”. De koffie en het broodje zijn binnen en wij wenken, hij staat ongeduldig te wachten, bang dat we weglopen. Hij vraagt RP 150.000 maar dat vinden wij uiteraard te veel. Wij bieden 100 maar dat doet ie niet omdat hij ook parkeergeld en tol moet betalen. Oké dan doen we het voor RP 125.000 maar we gaan nog niet want we hebben tijd genoeg. Na een stief kwartiertje geven we het sein dat hij onze rugzakken in kan laden. Blijkbaar is hij door de haast verwekt en geboren want hij scheurt als een bezetene door de nog verlaten straten van Surabaya. Het leven komt langzaam op gang. Met een driekwartier komt het vliegveld in zicht maar we hebben alleen smalle straatjes gezien en geen tolweg. Hij trekt een bonnetje uit de automaat, de slagboom gaat omhoog en rijdt verder. Hij stopt voor de hoofdingang, wij stappen uit, pakken de rugzakken en betalen hem RP 115.000 met de opmerking dat we de RP 10.000 niet betalen omdat hij de tolweg niet heeft genomen. Met een verbaasd gezicht, gesierd met een flauwe glimlach rijdt hij weg. Ons resteert nog vele uren wachten tot de vlucht van 13.30 uur.
En dan is het zover......het vliegtuig van NAM Air is er en we kunnen boarden. De vlucht duurt 1 uur en 10 minuten.
We landen op de kletsnatte korte landingsbaan. Het vliegtuig gaat volop in de remmen maar stopt op tijd om de bocht naar links te maken. In het kleine luchthavengebouw worden we, zonder dit te weten, opgewacht door twee vriendeljke mensen van het boekingskantoor voor de trip van morgen. Een stagiaire en onze gids. Een taxi laten we links liggen want die gasten vragen een woekerprijs. En daar waren ze niet blij mee. We worden achter op de motor door die twee lieve mensen naar Hotel Arsela gebracht. Een keurig hotel met een prima kamer. Morgen gaan we drie dagen met een Klotok de jungle in op visite bij de Oerang Oetangs in het Nationale Park “Tanjung Puting”.