De wekker rammelde akelig vroeg om 05.00 uur. We moeten naar het vliegveld. Om kwart voor acht gaat onze vlucht met Wings Air naar Wamena in de Baliemvallei. Na een boterham met....jazeker.....hagelslag stapten we om zes uur in de auto van Reiner. Nog effe met Yuli op de foto en wegwezen. Heel aardig van Reiner dat hij ons weg wilde brengen. Op de terugweg gaat hij naar de universiteit om college te geven. Dat doet hij regelmatig vanuit zijn geloofsovertuiging.
Hop naar incheckbalie. Bij de ingang werden onze tickets gecontroleerd door iemand die duidelijk zijn deootje was vergeten. En dat is hier geen uitzondering. Heel vaak komen we en zullen we Papuanen gaan tegenkomen die een luggie bij zich dragen niet afkomstig is van Christian Dior.
Druk...druk...druk...bij de incheckbalie. De vertraging wordt vooral veroorzaakt door de vele bagage. Dozen, zakken en rugzakken vol met spullen voor Wamena. De Baliemvallei ligt geisoleerd en alles moet worden ingevlogen. Dat maakt het ook vrij duur. Per kilo overgewicht dient er RP 25.000 betaalt te worden. De eerste 10 kilo zijn vrij. Wij moesten ook RP 286.000 afrekenen. Naast ons iemand die klaar stond om zijn nieuwe buks in te checken. Dat kan gewoon! Voor ons stond iemand die was daar met een drager die al zijn bagage op de band zette. Totaal gewicht ruim 84 kilo. Kassa!
Na de incheck gauw naar gate 1. De aardige dame daar zei dat we naar boven moesten gaan naar gate 5. Daar aangekomen deden we navraag. "U moet naar beneden naar gate 3". Wij de trap af naar die gate. Daar ook weer een aardige dame. Ze zijn allemaal aardig hier maar ze vergeten dat de passagier belangrijker is dan hun mobiele telefoon. Ze gaf aan dat we daar moesten wachten..."ga maar zitten". Na een dik uur vertraging boarden via ....gate 1. We stappen in het vliegtuig en zien weinig passagiers. We stijgen op en vliegen in een klein uurtje naar Wamena. Onderweg genietend van het uitzicht over de bergen, meren en de Baliemvallei. We zetten de landing en zien een nieuw luchthavengebouw opdoemen. De oude keet, volgens de schaarse reisverhalen, is vervangen door een modern gebouw. De kist staat stil, we horen een hoop geklik en zien veel meer passagiers dan bij het instappen. Wat blijkt....de mensen zijn zo klein dat ze niet boven de stoel uitkomen en dan lijkt de stoel vanaf de achterkant gezien....leeg.
Aangekomen bij de bagageband 1, er is er maar 1, komt er gelijk iemand naar ons toe met in zijn mond een stevige hap betelnoten. Zijn inclomplete gebit gloort rood. Hij komt dichterbij. Onze neusgaten gaan open en merken dat hij geen fan is van het deootje van Christian D. Hij tracht zijn (betaalde) hulp aan te bieden voor transport naar het hotel en voor het organiseren van een trekking.
In een mum van tijd had hij de rugzak van Jac op zijn bult. "Doe die maar weer af". Eerst werd onze bagage gecontroleerd op juistheid conform de boardingpass. Dan naar buiten. Daar staan nog een aantal van die gasten klaar om je in de kraag te grijpen. Allemaal met het inmiddels bekende luggie. Met Penius hadden wij op Bali al telefonisch contact. Hij stond er ook en ging met ons mee in een becak naar Hotel Pilamo. Hij heeft enige tijd geleden al een kamer voor ons geregeld. Maar goed ook want het is vol. Hij gaat vier dagen met ons mee door de Baliemvallei. Het gesprek over de prijs duurde langer dan gedacht maar uiteindelijk stemde hij in met ons voorstel. Morgen om 08.00 uur gaan we op pad. Na de nasigorenglunch eerst naar het politiebureau voor het even laten registreren van onze "Surat Jalan". Dat even duurde iets langer. Weer vroeg een aardige meneer om onze paspoorten met kopie, kitap met kopie, de route van de trektocht en pasfoto's die we niet bij ons hadden. Dat werd opgelost met een fotootje met zijn mobiele telefoon. Uitprinten en geregeld! en we werden uitgezwaaid door allemaal aardige politiemensen.
Op de terugweg naar het hotel langs de supermarkt voor inkopen want de mensen in de bergen zien graag dat we suiker, thee, snoepjes en sigaretten meebrengen. Een ook de fourage voor ons zelf voor onderweg. Penius neemt zijn eigen eten mee. Dat wordt een flinke rugzak voor Henkie. Penius gaat die van Jacqueline dragen en die van zichzelf. Op naar morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten