Gistermiddag hebben we twee kleine rugzakken ingepakt voor de trekking. We maakten de afspraak met onze gids Penius dat hij zijn eigen rugzak plus die van Jacqueline draagt. Ik draag de grotere rugzak. Ingepakt en op mijn rug gezet.....een stevig gewicht. Tijdens het eten kregen we de ingeving om alles in de grote rugzak van Henk te doen en Penius te bellen dat hij een "porter" regelt om die te dragen. We konden hem eerst niet bereiken maar later belde hij terug. Hij regelt een drager voor RP 200.000 per dag. Voor totaal RP 1.100.000 per dag gaan we met zijn vieren op pad.
Het is vanmorgen acht uur en het blijkt dat Penius ook een man van de "jam karet" is. Kwart over acht kwam ie aankakken achterop de motor. "Selamat pagi" met direct erachteraan: "wacht even een dertig minuten dan ga ik de drager regelen". Pfff....Na een half uurtje kwam hij terug en wij met drie ojeks naar de "pasar umum". Daar wacht drager Panus. Toen wij daar aankwamen was Panus nergens te bekennen. Dan maar de tijd nemen om foto's te schieten. Altijd mooi op de markt.
Penius, de gids, nam de tijd om het bussie te regelen. De ene was vol maar verderop stond er een andere waar wel plek was. Wij voorin en de rest opgepakt achterin achter de tralies want dat bussie leek van achteren wel een boevenwagen. Panus zat er ook al in. Met een volle bak naar het dorp Sobokmo waar de weg ophoudt. Halverwege werd er geroepen en het bussie stopte. Mensen eruit en de motor werd afgezet.
Wat blijkt....er moest een varken mee. Even later kwam een "uitgestapte" terug met een flink varken op zijn nek. Maar die kon niet in het bussie. Hij weer weg met dat varken en kwam even later terug met een kleinere. Hij stapte in en nam het varkentje op schoot. Het volgepakte bussie vervolgde zijn weg die steeds slechter werd. Tot aan een punt waar de weg was weggeslagen. Wij eruit en te voet (er lagen planken dus geen natte voeten) door de rivier naar de overkant van de rivier, daar achterop een ojek (motortaxi) naar Sobokmo. Ik had de drager nog niet echt gezien maar hij was op zijn blote voeten. Ik zeg hem "Geen schoenen vandaag?". Hij lachte een beetje. Hrt bleek een overbodige vraag want hij loopt altijd op blote voeten zoals de meesten in de Baliemvallei. Waar de weg echt stopte te bestaan, wij afgestapt van de ojek. Hier begint onze trek van vier dagen. Het is geweldig daar te lopen. Geen auto's en geen motoren. Alleen maar mensen op blote kakkies, karakteristiek met een tas achterop met de draagband over het voorhoofd. Van Sobokmo zijn we naar Yekni gelopen (10 km) over prachtige smalle paadjes die soms vrij steil omhoog liepen. Het uitzicht op de Baliemvallei met de Baliemrivier is schitterend. Regelmatig een rustpauze want het is met de conditie van Penius ook niet super gesteld. Maar het is heerlijk om regelmatig op een mooi punt te stoppen. We komen ook kinderen tegen die we snoepjes uitdelen. In de kleine dorpjes geven we sigaretten waar ook de vrouwen roken als ketters.
Van Yekni naar Polimo en later richting Kilise. Nog een 20 kilometer te gaan. Het blijft op en neer gaan. Het is pittig maar prachtig. Vlakbij Kilise woont William met zijn vrouw in een armoedig maar net onderkomen. Penius is een bekende van deze ontzettend aardige mensen. Hier blijven we eten en slapen. De mensen hier eten geen rijst maar "ubi" (zoete aardappel). We hebben een eigen kamertje met zowaar een heel dun matrasje op de grond. De rest van dekens en kussens hebben we zelf bij ons zoals ook sigaretten, snoep, koekjes, crackers, koffie, thee, water, mie en suiker. Vandaar die grote rugzak.
Panus blijft samen met William zijn vrouw achter om de "ubi" te bereiden. Wij gaan met Penius naar Kelise wandelen. Dit is een traditioneel dorp. We ontmoeten daar allemaal aardige mensen. Hoofdzakelijk vrouwen die op het land aan het werk zijn waar ook de varkens rondsnuffelen. En allemaal vragen ze om een sigaret. Waar de mannen zijn weten we niet, waarschijnlijk binnen. Wij vragen aan Penius waar die mannen met de peniskokers zijn. In de meeste dorpen zijn de mannen van die generatie overleden. De huidige generatie draagt gewone kleren. Maar we gaan ze nog wel tegenkomen. We lopen terug naar huize William en ineens roept Jacqueline "Daar is er één". Een naakte man met peniskoker komt uit zijn hut en roept ons. Hij wil graag met ons op de foto en wij met hem. Wat een aardige man. We maken foto's en geven hem RP 10.000 we kopen ook twee armbandjes en lopen vlot terug want het begint te schemeren. Het eten is klaar. De "ubi" is lekker. Met verse frambozen en een koppie thee zijn we weer voldaan. Het is al donker en we praten nog wat ondanks dat we elkaar niet kunnen zien. Penius heeft ons gevraagd om hem per dag te betalen bij het avondeten. Uiteraard no problem. Wij geld gepakt en willen het geven en dan zegt ie heel serieus.....echt niet te geloven...."Betaal morgen maar want vanavond kan ik het hier toch niet opmaken". En hij nam het niet aan.
Het was een prachtige dag. Morgen gaan we verder via Userem naar Syokosimo. Het zal weer een stevige wandeling worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten