Ik ga vanmorgen naar de Pasar in Negara om het dagelijkse portie fruit te kopen. Nadat ik mijn motor aan de achterzijde, de sluipingang, van de markt heb geparkeerd loop ik de markt op via een wiebelig plankje naast een tafeltje met een grote bak kwarteleitjes. Die loop ik voorbij want die hoef ik niet. Eerst ga ik naar de man van de ananasjes. Ze liggen daar al schoongemaakt op me te wachten. RP 5.000 (35 ct) per stuk. Maar eerst goed kijken of ze de juiste rijpheid hebben. Zijn ze wittig dan zijn ze te hard en hebben weinig smaak. Zijn ze erg geel dan zijn ze overrijp en heb je kans op rotte plekken. Dus niet té wit en niet té geel en dan zijn ze heerlijk. Dan door naar een gang verderop. Daar zit de appelvrouw en zij heeft lekkere appels. De prijs is RP 45.000 (2,70 euro) per kilo en daar doet ze niets van af maar ze weegt wel meer af dan 1 kilo, dus mag het wat meer zijn voor de zelfde prijs. Zij gelukkig, ik gelukkig! Dan aan de overkant zit de mangovrouw en die probeert me altijd af te zetten. Maar ik ken ze inmiddels dus dat lukt haar nooit. En toch ga ik altijd bij haar de prijs vragen terwijl ik weet dat ze een “buleprijs” (wittehoofdenprijs) zegt. Is haar prijs te hoog en dat is altijd dan zeg ik niks en loop verder. Zoals ook vandaag. Ze vraagt RP 30.000 (1,89 euro) de kilo zonder te verblikken of te verblozen. Veel te duur, zeg ik haar en loop door. Aan de andere kant van de markt vlakbij de zijuitgang zit ook iemand met de “mangga golek”. Ik vraag hem de prijs en hij zegt me RP 20.000 (1,20 euro) de kilo. Is redelijk maar ik wil minder betalen. Dat is niet bespreekbaar. 20.000 de kilo en dat is het. Take it or leave it. Ik pak twee flinke manggas en geef ze hem en natuurlijk weet ik dat het meer als een kilo is. Hij legt ze op de weegschaal en ik zie dat het inderdaad ong. 3 ons meer is maar de man zegt niets en doet ze in een zakje. Ik geef hem een groen briefje van 20.000. Hij geeft met het zakje en zegt met een knipoog “bonus covid”. Geweldige verkoper en ik ben de winnaar met de uiteindelijke prijs van RP 14.000 (0,85 ct) en ik ben maar niet terug gegaan naar die vrouw van 30.000 om mijn duim op te steken. Via de uitgang bij de taxistandplaats heb ik markt weer verlaten. Het is gewoon leuk om op de markt dit spelletje van koop- en verkoop te spelen.
De achteringang met het wiebelige plankje, nu overbodig maar als het regent dan is dit de enige manier om je voeten droog te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten