Landschapmonsters.
Het is zoals bij elke wandeling rond zessen. De eerste die ik ontmoet is een vrouw die zojuist haar hoofdmandje met offertjes heeft geleegd in de tempel. Het zeer lage getijde nodigt mij uit om mijn omloop voort te zetten over het strand. Ik worstel me de eerste meters door het mulle zand richting het oosten. Na deze korte meters kom ik op het harde zand wat is ontstaan door het lage getij. Ik geniet van de drooggevallen rotsformaties en dan doemen twee landschapverziekende bouwwerken op. Eerst de vreselijk lelijke pijpeninstallatie van een garnalenkwekerij en dan een stuk verderop een arrogant stijve zendmast die de klapperbomen naar de achtergrond duwt. Deze natuurverkrachtende objecten kom je overal tegen in de wereld en is niet te voorkomen. Ook hier niet! Ik vervolg mijn route en kom bij de eerste rivier die ik met een sprong over kan steken. Bij de volgende rivier gaat me dat niet lukken en blijf ik aan deze kant. Het pad wordt smaller en ik vraag aan een man of ik verder kan. Hij zit samen met zijn vrouw en zoon in de balai de vroege zondagmorgen te verteren. Hij knikt en ik loop verder. Het pad eindigt bij een geasfalteerde weg net naast een kleine moskee. Inmiddels heb ik al zes km onder de zolen weg. Ik wandel verder door de frisse natuur want het heeft geregend. En ik ontmoet altijd weer mooie en leuke mensen Na dik 2 1/2 uur ben ik weer thuis. Jacqueline is ook net terug van haar strandwandeling naar het westen en maakt verse appelflappen voor bij de koffie. Heerlijk! Deze zondag kan niet meer stuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten