Weer terug op Bali

Vliegen kan saai maar ook leuk zijn. Maar vanavond even niet. Onze eerste vlucht van Hongkong naar Kuala Lumpur was prima met veel beenruimte maar op de aansluitende vlucht naar Bali was het anders. We waren één van de eersten in het vliegtuig. Even later kwam om ons heen een familie uit Pakistania of zoiets zitten. Na een kleine stoelendans waren ze het eens wie op welke stoel kon blijven zitten. Nu willen wij niet al te snel oordelen maar uit de monden en porieën kwam een lucht die niet was te harden. Zoiets van "uit je straat stinken in het kwadraat". Na het opstijgen besloot de familie met zijn allen een kartonnen pot van die vieze stink instantnoedles te gaan eten. Naast mij zat de vrouw des huizes en die is blijkbaar gewend om in de kleermakershouding te eten. Na het spreiden van haar benen prikte haar rechterknie in de holte van mijn linker kniegewricht. Na mijn afkeurende blik trok ze haar ledemaat weer in. Voorts eerst een halfuur in noedelbeker roeren en dan langzaam eten zodat de geur zich goed kon verspreiden. Na het "diner" trok ze een soort van een sarong over haar hoofd en de benen in haar nek met de intentie de slaap te vatten. En dat lukte blijkbaar want ze bewoog amper meer. Wat waren wij verheugd dat we weer terug waren op Balinese grond.

Middernacht landden we op het vliegveld Ngurah Rai van Bali. Met de taxi naar een bed in een homestay en vandaag na het ontbijt met de taxi naar huize Leo en Anjo want daar stond onze auto geparkeerd. Om twee uur in de middag weer thuis met een dolbije hond Madé.