De broodnodige rust

Zondag 28 juli 

Het is onze laatste dag op Siladen. Op het eiland staan vijf resorts waarvan er vier onder buitenlands management. En dat is o.m. te zien aan de prijzen. Alleen de locale homestay van Martha hanteert de prijs in Roepias. De anderen in Euros van 130 euro pp/pn tot 298 pk/pn. Wij betalen RP 250.000 incl. 3 maaltijden. En dat is 20 euro pp/pn. Er wonen 200 mensen op het eiland. 30 kinderen zitten op de basisschool. De oudere kinderen gaan in Manado naar school. Opmerkelijk is dat het eiland on-indonesisch opgeruimd en schoon is. Men is hier trots op hun eiland en dat laten ze ook blijken.

Vanmorgen was het heel erg stil hier omdat bijna iedereen in de katholieke kerk zat. Wij werden gewekt om 08.00 uur door gezang van de kinderen en dat is altijd beter dan de Moskeegeluiden om 05.00 uur van de afgelopen weken. 

Uitgezonderd de eerste dag viel het weer tegen. Helaas hebben we hier weinig de zon mogen zien. Maar dat werd ruimschoots goed gemaakt door de sfeer en het schitterende rif. 

Onze rust hadden we hard nodig omdat Jac. getroffen is door de airco van Hotel Celebes in Manado en loopt te snotteren en ik heb eergisteren een aanval te verduren gekregen van een te vette pisang goreng. Inmiddels zijn we beiden weer aan de redelijk beterende hand zodat we morgen rond de middag weer enigszins fris op de boot kunnen stappen terug naar Manado. Ons verblijf op Pulau Siladen hebben we, hoe kan het ook anders, afgesloten met een dik uur snorkelen. Jammergenoeg zonder camera.

Het "standaard" middagdutje

Onze royale badkamer

Laag tij

in gezelschap op zoek naar schelpen

Een lui eilandmoment

Kinderen in het dorp.