Op het resort "Kadidiri Paradise is het prima vertoeven. Het eten is goed en de atmosfeer is ronduit heerlijk en rustgevend. Het is er niet druk en daardoor ontstaat er regelmatig een gevoel van "goh we zijn hier maar met een paar mensen op de wereld". 's Morgens en in de middag vaart er een bootje uit met duikers waar wij als snorkelaars mee mogen varen. Als het tegen zessen loopt dan gaan de meesten met een fles bier of een plasic zakje arak en een glas naar de pier. Een pier die in zee loopt met aan het einde een prieeltje met tweebankjes met kussens. Een geweldige plek om met een drankje de zonsondergang te beleven. Als het donker is en de lucht kleurt rood komt Yas ons roepen voor het avond eten. Yas is degene die het eten serveert en ook het winkeltje beheert. Daarnaast maakt hij de houten bungalows schoon als ze weer na een paar dagen bezetting zijn verlaten. Hij is degene waar je alles aan kan vragen. Alleen heeft hij vaak geen antwoord. Ook Amy, de duikintructrice, is altijd bereid je te helpen en je mee te nemen naar een snorkelplek. Het weer laat te wensen over. Regelmatig regent het of het is zwaar bewolkt. Zoals vandaag. Een bootje van het resort ging om 09.00 uur naar Wakai voor inkopen. Samen met twee Franse jongens, die bier gingen inslaan, zijn we meegevaren om shampoo te kopen. Wakai is het grootste dorp op de Togeans en heeft ook een GSM-mast. Het is een eigenlijk één straat met wat warungs en een haven waar vandaan de boten vertrekken en aankomen van Gorontalo en Ampana op het vaste land. Dus we dachten daar te internetten op het 3G netwerk. Even ging het goed maar wel heeeeeel langzaam. Maar daarna geen signaal meer. Bellen gaat wel redelijk. Dus moeten we wachten totdat we van de Togeans af zijn om te kunnen internetten. Of misscien dat het zaterdag nog lukt als we weer in Wakai zijn om naar het eiland Malenge te gaan.
Op de pier
Foto boven: Dit is de werkelijkheid! Foto onder: Wakai
Geen opmerkingen:
Een reactie posten