Incheon Airport Seoul

Dag 1 in Seoul, donderdag 13 november 

Na een taxiritje van een half uur vanuit Sanur zijn we tegen achten in de ochtend op het vliegveld. We hebben via het internet al ingecheckt dus hoeven alleen maar onze tas en koffer af te geven. Met de boardingpas, verblijfsvergunning KITAP en paspoort gaan we soepel door de douane naar de securitycheck. Het is erg rustig dus we hoeven niet in de rij. Inmiddels is het het ons ook bekend dat een powerbank niet in de incheckbagage mag dus zit ie bij ons in de handbagage en dat is geen probleem. We zoeken een rustig plekje in de buurt van Gate 6 om een broodje met koffie te nuttigen. De vlucht SQ 636 naar Singapore Changi met Singapore Airlines vertrekt keurig op tijd. Het vliegtuig, een Boeing 787-10 (Airliner) zit niet vol. Wij hebben een stoel met veel beenruimte, tegen extra betaling, bij de nooduitgang. We eten pittige kip met gele rijst en groenten en een bekertje witte wijn. Het doosje met de cake stoppen we in onze rugzak voor een later tijdstip. Voldaan doen we onze ogen dicht voor een kleine “nap”. De vluchttijd naar Singapore is 2 uur en 30 minuten. Als we aankomen op Changi terminal 2 dan blijven we daar en hoeven deze keer niet met de skytrain naar een andere terminal voor onze vlucht van 7,5 uur naar airport Incheon, Seoul. Rondom ons allemaal mensen met een smartphone. Zonder zo’n kleine toverdoos kan men niet meer reizen. Onmogelijk! En wat dan ook nog opvallend is dat men niet de discipline zoals in Japan, op kan brengen om oortjes in te doen. Sommigen hebben het volume op max. Wij doen de oortjes wel in met “noise canceling” zodat we geen last hebben van buitengeluiden. Changi staat bekend om zijn mooie indoortuinen. Één ervan, de orchideeëntuin is niet ver van Gate 11 voor de vlucht naar Seoul. We nemen nog even de tijd om deze prachtig opgezette tuin te zien. Daarna lopen we door naar de gate. We gaan aan boord maar we vertrekken niet op tijd. De vertraging is een kleine drie kwartier. Och dat zullen ze wel weer inhalen. Het weer bij het opstijgen is slecht. Het hemelwater komt met bakken naar beneden. Het eerste uur zitten we met de riemen vast want het is flink schudden. Daarna wordt het rustig. De krijgen een zakje nootjes en een plastic bekertje witte wijn. Cheers! We zitten dus bij de nooduitgang waarbij we onze benen volledig kunnen strekken. Heerlijk! Vanuit de stoel hebben we zicht op de toiletten. Het is komen en gaan. Ongekend hoe vaak mensen iets voor zichzelf moeten doen. Midden in de grote drang zien ze vaak niet dat bordje rood is opgelicht en staan ze te rukken aan een geblokkeerd deurtje. Bezet! We horen een “flushgeluid “ en het bordje wordt groen. Het klapdeurtje gaat open en opgelucht stapt er iemand naar buiten. De volgende kan zijn benen weer van elkaar halen en het klapdeurtje openduwen om zodoende zijn of haar blaas ruimte te verschaffen. En zo gaat het minuut na minuut. En dan wordt het stil bij de plee. Het is voedertijd en dan blijft men zitten in afwachting van het eten. Het is vis of pasta. Ik neem de pittige vis. Jacqueline ziet het meer zitten in de pasta. Uiteraard met witte wijn om het weg te spoelen. En eerlijk geschreven…het smaakt ons niet slecht. En ja dat eten in een vliegmachine blijft altijd lepelen in de kleine ruimte en zeker als de elleboog van mijn buurman dichtbij komt. Hij heeft blijkbaar hetzelfde probleem.  In mijn bakkie met vis zitten ook glasnoedels en die springen alle kanten op, ook op mijn shirt met als gevolg een vlek ter hoogte van mijn borstbeen. Mijn aardige Koreaanse buurman ziet dat natuurlijk en hij reikt mij een natte tissue aan om dat te gebruiken als een vlekverwijderaar. Het is een Koreaans wonderdoekje….de vlek is weggewerkt. We landen op het enorme grote vliegveld Incheon Airport. We schrikken van de enorme rij die staat voor de paspoortcontrole en visumuitgifte. Het duurt zeker een half uur. De e-arrival card hebben we online al ingevuld. Eenmaal aan de beurt verloopt de procedure soepel. Nu eerst naar de desk van SK Telekom om de pocketwifi op te halen. Ook weer online gehuurd via Klook. Voor 58 euro 31 dagen ongelimiteerd internet vanuit de rugzak. Dit kennen we nog van Japan en dat werkt perfect. En dan eerst naar de ATM want we hebben cash geld nodig voor de taxi naar Seoul. We lopen naar buiten, daar staat een witte taxi. Een zwarte taxi is duurder wat we weten uit een reisverslag. We laten het adres in het Koreaans zien en we stappen in. Het is een uur rijden naar het MJ Hotel. De wegen zijn prima, we rijden als een speer. We moeten 80.000 Wong inclusief tol, afrekenen (50 euro). Het is inmiddels 1 uur in de nacht. De receptie zit tot 22.00 uur dus naar binnen via een code. Die weten we niet maar een paar jongens laten ons erin. Dan inchecken via een automaat, naam invullen en paspoort scannen en daar komt de roomcard uit de gleuf. Kamer 202, een prima kamer. We zijn moe en gaan te bed. Morgen de eerste echte dag in Seoul.

Op naar Korea

Op Airport Ngurah Rai Bali

Vliegtuigvoer

Cangi Airport Singapore

De rij voor de douanecontrole