Het is kwart over zeven in de avond.mHet is al donker. We rollen zo gaar als rendang (draadjesvlees) de kamer binnen. Vanmorgen extra vroeg naar de ontbijtzaal voor een lekker bordje rijst omdat de gids Jesri en zijn chauffeur om 07.30 aanwezig zullen zijn. Het wordt een lange dag vandaar een half uur eerder dan gisteren. Om half 8 komt er een appie van Jesri dat het een half uur later wordt omdat er een probleem is met de auto. Dus is het accuprobleem van gisteren niet verholpen. Het is 8 uur en daar zijn ze. Hannis stapt uit en loopt weg. Wij gaan in de auto zitten en Jesri kruipt achter het stuur. Dus wij vragen: “Wat is er aan de hand?”. Ja, Hannis gaat vandaag shoppen met zijn gezin en dus rijd ik. Heeft ie gisteren geld gevangen van ons, gaat hij het gelijk weer uitgeven en dan laat ie onze afspraak voor wat het is. Geld brand hier in de zakken. Dus dan hoeven wij hem niet te betalen? Dat is simpel, niet werken, geen geld. Jesri begrijpt het niet helemaal maar wel nadat ik het hem heb uitgelegd. We gaan weg…de accu doet raar maar start wel. Dat wordt wat vandaag.
Wij rijden in noordelijke via het dorp Niki Niki richting Kefamanau…kortweg Kefa. In Kefa slaan we rechtsaf naar de markt aan de rivier bij Maubesi. 103 km te gaan. We zijn er om 11.00 uur. We lopen daar wat rond en maken foto’s want voor ons is zo’n markt eigenlijk niks bijzonders. Er komt een meisje aangelopen met een grote gevulde witte zak. Zij heeft boodschappen gedaan en moet nu twee uur teruglopen. We nemen haar mee want we gaan toch naar het traditionele dorp Tamkesi en zij woont daar vlakbij. Het is 30 km over een erbarmelijk slechte weg. Eenmaal daar aangekomen parkeren we de auto voor het hek van het huis waar het meisje woont. Jacqueline deelt snoepjes uit en daarna gaan we te voet tussen koeienvlaaien door en over dikke keien omhoog naar het dorp Tamkesi. Het uitzicht is prachtig. We worden ontvangen door een jongen vrouw en haar neefje. Voor de rest is iedereen op het veld aan het werk. Het dorp Tamkesi is 600 jaar geleden gesticht en heeft 9 nederzettingen die tegen elkaar zijn gebouwd. Het gemeenschapshuis is dan ook gebouwd op 9 palen. Elke nederzetting heeft 1 tot 3 huizen. De afscheiding is een muur van op elkaar gestapelde stenen. Van de 9 zijn er nog 2 bewoond. De andere zijn verlaten. Deze bewoners zijn buiten het dorp gaan wonen omdat het dorp geen faciliteiten heeft zoals water en elektra. Water halen ze 1 km verderop beneden in het dal. Alles gaat te voet. Er woonden 26 mensen waarvan er 14 zijn vertrokken. Twee gezinnen met totaal 12 mensen wonen er nog. Het geluksgetal hier is 7 en dat betekent o.m. dat er 1x per 7 jaar het dak wordt vernieuwd en dat er 1 x per 7 jaar op de heilige berg achter het dorp een offer wordt gebracht d.m.v. een geit en een haan. De geit wordt geslacht en opgegeten en de haan wordt de vrijheid gegunt. We geven een donatie en we gaan weer, 300 meter naar beneden over grote keien. We stappen in…..de auto doet het niet. Een klein duwtje is genoeg. Weer terug over die vreselijk slechte weg. Eenmaal weer op de hoofdweg gekomen gaan we eerst maar een bordje rijst met ietwat taaie rendang en groenten eten in een Rumah Makan (eethuis). Klaargegeten en ja hoor…de auto start weer niet. Dan maar weer een duwtje en wegwezen. Het is inmiddels al een uur of drie en we moeten nog dik drie uur terugrijden. Onderweg parkeren we ergens de auto langs de kant van de weg om dan verder te lopen naar het dorp Taslulu bij Maubesi. Schoenen uit want we moeten 4x een riviertje oversteken. Eenmaal daar gekomen krijgen we uitleg over een oogstceremonie en het ritueel eromheen. Door onze vermoeidheid gaat het het ene oor in en het andere weer uit. Het is genoeg geweest voor vandaag. Terug door de rivier naar de auto. Weer start ie niet maar ik geef een duwtje en hij doet het weer. Wat een gedoe! Het gaat regenen en het wordt donker. Het is een lange weg terug maar de dag was weer mooi. Morgen gaan we weer terug naar Kupang.
Oh, die "weg" met die keien ligt er dus nog steeds zo bij op werg naar Tamkesi?
BeantwoordenVerwijderenBijzondere adat daar he.