Translate our blog in your language.

Japan Kanto and Tohuku

Japan Kanto and Tohuku
Onze reis naar Noord Japan: Tokyo-Kanto-Tohuku (klik op de foto)

Wie zijn wij?

Wie zijn wij?
Wij zijn Henk en Jacqueline en wonen sinds 2012 op Bali. Wij gaan graag op ontdekkingsreis in Indonesie en andere landen in Azie

Welkom op ons blog

Welkom op ons blog

Aantal pageviews t/m vandaag

Aantal pageviews t/m vandaag

Totaal aantal pageviews t/m vandaag

Hot news

Een mijlpaal: Woensdag 23 december 2020
300.000 vieuws.

Translate our blog in your language

woensdag 29 maart 2017

24 uur stilte voorbij

Al enige tijd vóór Hari Melasti wisten we al dat er meerdere bijzondere dagen aan gingen komen. Het is 25 maart, de dag van Melasti. Ik weet dat het hartstikke druk is op de weg naar de Pura Sagara, de strandtempel bij ons om de hoek. Toch probeer ik nog even weg te komen voor een boodschap. Nog vóór dat ik het dorp uit ben word ik gevangen door een dikke witte drom Balinezen. Het is één grote golf van motoren, auto's en vrachtwagens gevuld met in het wit geklede Hindoes. Er is geen doorkomen aan. Ik draai om en zet de boodschap uit mijn hoofd. Éénmaal weer thuis ga ik toch maar even naar het strand. Vele gelovigen hebben zich genesteld rondom de tempel in afwachting van de priester voor het gebed. Ik schiet wat plaatjes en ga weer. We zijn inmiddels een paar dagen verder. Het is 27 maart, de dag vóór Hari Raya Nyepi, de dag van de stilte. Vandaag komen de geboetseerde Ogoh Ogoh poppen tevoorschijn. Enige weken lang is er op diverse plekken in het dorp geknutseld. De meeste monsterlijke poppen zijn voorzien van grote hangtieten. Waarom is mij nog steeds een raadsel. Blijkbaar zijn dergelijke fors uitgevallen lichaamsdelen een zeldzaamheid onder de Balinese vrouwen. Het is vier uur in de middag. Ik stap op de motor om een kijkje te gaan nemen in het dorp want de optocht zal wel gaan beginnen. Ik ben net om de hoek en zie het begin van de stoet al aankomen. Een tiental poppen gedragen op een raster van bamboestokken trekt voorbij, gepaardgaande met een hoop gegil en muziek.  Ik heb mijn fotootjes weer geschoten en ga weer huiswaarts. Rond half zeven zal de optocht beeindigd worden op het strand. Ik ben daar ruim op tijd maar nog niemand te zien. Het is al donker als tegen zeven uur een schim in de vorm van een Ogoh Ogoh pop het strand opschuift. Het is er maar één, maar waar zijn de anderen? Ik heb geen idee. Met een zaklamp worden er wat versierselen van pop geplukt om die misschien volgend jaar weer te gebruiken en de opperdrager maakt met een aansteker het begin van het vuurtje wat de pop in lichterlaaie moet zetten. Gestaag breiden de vlammen zich uit en enige minuten later verschrompeld de pop onder het geweld van het vuur. Ik ga over het strand in het donker naar huis, het is mooi geweest.
De volgende dag....het is Nyepi. Alle dagen volgens de Balinese kalender beginnen om 06.00 uur, tot 06.00 uur. Ook Neypi. Het is rond zes uur in de morgen als ik nog even snel onze hond Madé op het strand haar behoeften laat doen. Hari Nyepi is begonnen. Niemand te zien of te horen. Of toch? Ja hoor een eindje verderop horen we stemmen en het gesputter van een buitenboordmotor. Het zullen ongetwijfeld moslims zijn uit het naburige Airkuning. Zij gaan gewoon respectloos vissen. Verder blijft het stil zoals het hoort. De avond valt en overal blijven de lichten uit. Wij doen de gordijnen dicht en laten één peertje branden anders kunnen we niet zien wat we horen. Ook de beeldbuis doen we aan met het geluid zachtjes. We willen nog wel even graag de nabeschouwing zien van hoe blamerend Oranje ten onder ging in Sofia. Tegen tienen geven de zware oogleden het sein om de bedstee op te zoeken. Tegen half zes in de vroege ochtend word ik wakker van de natte neus van onze hond. Madé wil naar buiten. Ik blijf nog even liggen maar dan ga ik er toch maar uit. De waterkoker doet zijn best om de inhoud te laten borrelen en even later zit ik met het licht nog uit met een koppie thee buiten. Madé kwispelt en heeft het weer voor elkaar. Ik buiten in de stoel en zij gaat weer terug om op haar bankje te gaan liggen. Het is zes uur en de ochtendklanken uit de tempel zijn hoorbaar. Het gepingel geeft aan dat de nieuwe dag is begonnen. Op het strand zijn veel mensen samengekomen. Knetterende motoren, enig siervuurwerk en wat knallen leiden het Balinese Nieuwjaar in. Madé is bang want zij houdt niet van al die bommetjes. Ze kruipt onder mijn knietjes in afwachting van Jacqueline die ook al heeft laten horen dat ze wakker is. Het is tegen achten en onze hulp Wayang en haar mannetje Gede, de tuinman, komen het terrein opgelopen. "Selamat pagi".......de dag is weer gewoon begonnen. Volgende week op 4 april staat het volgende Balinese feest alweer op de rol....dan is het drie dagen Hari Raya Galungan. Deze feestweek wordt beeindigd op 15 april, op Hari Raya Kuningan. Voor de Balinese Hindoes is dat het belangrijkste feest van het jaar. Één keer in de 210 dagen volgens de Balinese kalender. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten