de krakende voordeur

Vandaag heb ik weer mijn jaarlijkse bezoek gebracht aan het "Kantor Bersama Samsat Jembraba". Dit is de locatie in Negara voor het wijzigen/verlengen/betalen van de Motorbelasting. Voor mijn Yamaha-motor zijn de eerste vijf jaren voorbij en dan moet de SNTK (Surat Tanmda Nomor Kendaraan Bermotor) = registratiecertificaat vernieuwd worden. Dit betekent ook nieuwe "DK-platen". DK staat voor Bali. Het is daar altijd een drukte van jewelste en daarom ben ik er altijd erg vroeg bij. Zeker deze keer omdat ook de motor gecontroleerd moet worden. Noem het maar een soort keuring waarbij  normaliter het motornummer t.o.v. het BPKB (Buku Pemilik Kendaraan Bermotor) = eigendomsbewijs gecontroleerd wordt. Dit eigendomsbewijs wordt ook wel in de volksmond "het blauwe boekje" genoemd.
Toen ik aan kwam rijden om kwart voor acht stonden er al twee motoren te wachten voor de keuringsbrug. Ik zette mijn tweewieler ernaast in afwachting. Voor de keuring is nodig een kopie van ID (KTP of KITAP/KITAS of paspoort), een kopie van het blauwe boekje BPKB en een kopie van de STNK. Deze bescheiden moest ik afgeven aan het loket van de "Unit Playan Cek Phisik". De dame kwam even later naar buiten met het gele keuringscertificaat. Zij wees me keurig de voor mij bekende parkeerplaats om mijn motor te parkeren en zei dat ik naar het kantoor kon gaan voor de verdere afhandeling. Ik vroeg haar of de motor niet gekeurd hoefde te worden maar dat was, met een knipoog en een vriendelijke glimlach, niet nodig. Ze vond me een aardige vent zeker? Dus ik met dat gele papier en daaraan vastgehecht mijn drie kopietjes naar binnen op het kantoor. Een aantal jaren geleden stond de grote hoge voordeur altijd open vanaf 08.00 uur. Sinds vorig jaar was deze dicht omdat de gehele ruimte voorzien is van airconditioning die vandaag helaas niet werkte. Met een akelig piepend geluid duwde ik de deur naar binnen om me te melden aan de "incheckbalie" rechts naast deze deur om daar het dossier af te geven. De dame aan de andere kant van deze hoge houten balie vulde wat papiertjes in en ik kreeg alles weer terug in een lichtblauwe map die ik moest afgeven bij loket 1. Ik ging zitten naast de grote voordeur met het volgnummertje B4, ter afwachting van de oproep ter betaling. Inmiddels was duidelijk geworden dat het scherm met de volgnummers niet functioneerde en op 0 bleef staan. Daardoor gingen alle mensen achter de loketten de nummers afroepen. Het leek wel een kippenhok met ook nog in de rechterbovenhoek een knetterende televisie, aan de plafonds zoemende ventilatoren (ter compensatie van de niet werkende AC) en aan de voorkant een krakerige en piepende voordeur. Elke keer als er een Balinese kip naar binnen of naar buiten ging dan knarste dat houten kreng aan mijn oren. Wat een rotherrie! Ik zat daar met gespitste oren want ik wilde het afroepen van mijn  nummertje niet missen. Na enige tijd wachten werd mijn nummertje afgeroepen maar niet door de kassier achter loket 2. Wel door een agent achter loket 1. Hij wenkte en ik ging me melden. In het dossier zat een kopie van mijn KITAP (visum). Hij vroeg me ook een kopie van mijn paspoort. Andere jaren niet nodig maar nu wel. Regeltjes veranderen. Tja....die had ik niet in de tas. Aangezien het eigendomsbewijs niet op mijn naam staat maar op de eerste eigenaar zijnde mijn Belgische vriend Jan, was een kopie van zijn paspoort ook voldoende. Laat ik die wel bij me hebben gestoken. Of ik er een voorgevoel van had dat ze dat zouden kunnen vragen. "Oké mister". En ik ging weer zitten. Na een twintigtal  minuten riep de kassier achter loket 2 mijn nummertje B4 af. Op de bestaande Surat staat een bedrag van RP 221.000 maar dat zal wel stevig verhoogd zijn na alle publicaties, dacht ik. Tot mijn verbazing moest ik hetzelfde bedrag voldoen als de voorgaande jaren. Ik mocht weer gaan zitten maar nu in het wachtgedeelte van loket 3. Na een stief kwartiertje hoorde ik B4 roepen maar niet door de afgiftebeambte achter loket 3. Dit keer was het de meneer van loket 4. Daar werd mij verzocht RP 160.000 te betalen zijnde de verhoging ingaande 7 Januari 2017 welke ook is aangegeven in het kantoor, vóór de loketten. Ahhhh vandaar, nu snapte ik het!
Na betaling nam ik weer plaats op het ijzeren stoeltje met flinke ronde gaten. Wellicht een soort ventilatie voor de achterwerken die dit stoeltje teisteren.
En nu was het wel raak: B4 werd afgeroepen door de meneer van loket 3. Hij gaf me de nieuwe STNK en een bewijs van betaling waarmee ik de nieuwe kentekenplaten kon laten maken op de "Unit TNKB"gelegen naast de keuringsunit. Ik gaf daar de twee formuliertjes af en ging zitten. Met een blik naar binnen kon ik zien dat de jongen achter een grote stansmachine mijn nieuwe platen ging maken. Even later werd mijn naam afgeroepen. De nieuwe platen werden mij aangereikt maar dat was oppassen geblazen want de verf was nog nat. Ik en nog wat andere motorberijders legden de platen ter droging in de zon. Na een kwartiertje was de verf droog en kon ik huiswaarts keren.
Het gehele proces heeft ongeveer twee uur in beslag genomen.

de keuringsbrug die ik over mocht slaan

het keuringskantoortje

mijn  nummertje

waar zit de dame van de volgnummertjes?

geduldig wachten totdat je nummertje wordt afgeroepen

de aankondiging van alle prijsverhogingen

een spelletje Pokemon is hier verboden.

mijn nieuwe platen zijn in de maak

de verf is nog nat...eerst nog even een kwartiertje drogen

de oude en de nieuwe plaat