Gistermiddag om half 5 stond Ketut, de koelkastman, voor de deur om de koelkast te repareren. Het is inmiddels een "never ending story" geworden. We zijn nu meer dan 1 jaar bezig om onze nieuw aangeschafte amerikaanse koelkast goed gerepareerd te krijgen. Na diverse reparatiepogingen zou het gisteren dan de finalereparatie worden. Met wederom het vullen met freongas zou het dan moeten gaan lukken. De compressor, de condensor en de "drier" zijn nu vernieuwd. Om zeven uur was de lasklus geklaard en kon er gevuld worden. Helaas.....het geleverde gas was niet het juiste spul. Na gebeld te hebben met de leverancier in Denpasar werd het juiste gas vannacht per koerier gebracht. Om half acht vertrokken ze weer met de koelkast ongerepareerd in de deuropening achterlatend. "sampai besok" Tot morgenochtend! En ja hoor vanmorgen stipt om negenen uur stonden ze op de stoep met het juiste gas en nog wat andere nieuwe onderdelen. Ik heb er weinig verstand van dus ik weet niet welke. Weer alles losgesmolten, het restant gas eruit en wederom de boel in elkaar gelast. Vullen met het goede gas en klaar is de klus. Maar helaas. Het gas ontsnapte nu weer op een andere plaats. Op een plek binnenin de vriezer. Wij zeiden al: "laat maar staan, we kopen een nieuwe, we zijn er klaar mee!." Maar daar wilden ze absoluut niet van weten. Om 13.00 uur hebben ze 'm opgeladen en met de belofte dat ie maandag volledig gerepareerd weer teruggebracht wordt. We hebben onze geliefde koelkast uitgezwaaid in de stille hoop 'm maandag fris en fruitig weer terug te zien. De verloren en verprutste uren zijn inmiddels ontelbaar geworden. Wordt vervolgd!
Bye, bye....tot maandag |
weer lassen...nu een nieuwe...weet ik veel |
zijn we er klaar voor? |
wat een geduld. ik had hem allang van de hoogste berg gegooit. elke keer zonder koelkast zitten is toch niet te doen in die warmte.
BeantwoordenVerwijderen