Rondje tuin

In deze periode van het jaar aan het einde van de regentijd is onze tuin weer zeer bloemrijk.

Hari Raya Nyepi

Nyepi of de Dag van de Stilte is een hindoefeestdag op het Indonesische eiland Bali, die jaarlijks plaatsvindt op de nieuwjaarsdag van de maankalender van het eiland. Het is gebruikelijk de dag ervoor juist veel lawaai te maken, met bijvoorbeeld bamboekanonnen en potten en pannen.

Op de Dag van de Stilte wordt er niet in gemotoriseerde voertuigen gereden, wordt er geen water gekookt en wordt in plaats daarvan gemediteerd en gevast. Alle winkels, scholen, banken en andere instellingen zijn gesloten en de lichten blijven uit. Verder wordt de toegang tot het eiland ontzegd en kan men het dus niet bezoeken per vliegtuig of boot.

Van toeristen die zich al op het eiland bevinden, wordt verwacht dat zij zich ingetogen gedragen. Er wordt verzocht binnen te blijven in het hotel. Veelal komen toeristen juist naar het eiland om de festiviteiten rondom Nyepi te kunnen aanschouwen.

Balinees nieuwjaar

Wij vieren het nieuwe jaar met vuurwerk door het hele land, Bali doet het omgekeerde. Maar het is zowat de belangrijkste feestdag voor de hindoeistische Balinezen: het nieuwjaar, dit jaar op 29 maart! Nyepi staat bekend als de Dag van de Stilte, 24 uur van pure stilte op het eiland.

Shhhhht…🤫

En dat mag je heel letterlijk nemen. Er zijn vier belangrijke regels die dag.

Amati Geni: geen vuur, geen licht, geen elektriciteit, …

Amati Karya: niet werken

Amati Lelunganan: niet reizen

Amati Leanguan: vasten en geen entertainment

Voor de één misschien saai, maar voor de ander heel indrukwekkend. 

Je wordt zo terug gekatapulteerd naar een tijd voor alle smartphones en technologie.

 Want televisie en zelfs mobiel internet werken niet. 

Het is een dag om even te stoppen met alles, een dag voor beschouwing 

en om kalm en bewust het nieuwe jaar in te zetten.  

Wat is de bedoeling van Nyepi?

Van 6 uur ‘s ochtends tot 6 uur ‘s ochtends de volgende dag: stilte. 

Geen verkeer. Geen amusement

Waarom? Wel, de kwade geesten moeten denken dat Bali compleet verlaten is.

Moesten de boze geesten toch nog over Bali vliegen, dan moet de stilte 

en het niet gebruik van lichten hen in de waan brengen dat Bali er niet is. 

De dag erna is alles op Bali weer normaal

Het verhaal van Ogoh Ogoh

Morgen 28 maart is het weer Ogog Ogoh en de dag erna 29 maart is het Hari Nyepi, Balinees Nieuwjaar, de dag van de 

Een Ogoh-Ogoh is een groot standbeeld dat gebouwd wordt voor de Ngrupuk parade, welke plaatsvindt op de avond voor Nyepi day.

Een Ogoh-Ogoh neemt normaal gesproken de vorm aan van een mythisch wezen, voornamelijk een demon. Zoals met vele creatieve inspanningen gebasseerd op het Balinese Hindoeïsme, heeft Ogoh-Ogoh ook spirituele doeleinden. Het voornamelijke doel van het maken van Ogoh-Ogoh is de zuivering van de natuurlijke omgeving van spirituele vervuiling die van levende wezens afkomen (mensen in het bijzonder). Volgens Hindoestaanse leringen staan de Ogoh-Ogoh representatief voor de Bhuta-Kala (Bhuta: oneindige energie, Kala: oneindige tijd). Naast het symbool staan voor Bhuta-Kala, wordt Ogoh-Ogoh ook gezien als een symbool voor de wijze van natuur welke zich vormt in het kwaadaardige karakter van levende wezens.

In elk dorpje op Bali wordt een Ogoh-Ogoh gebouwd, soms ook meerdere. Ze worden meestal gebouwd door de jongere generatie en af en toe bouwen zelfs groepjes van kinderen een kleine Ogoh-Ogoh en sommige kunstenaars bouwen er apart ook een. Als de late middag  van Ogoh-Ogoh eindelijk aanbreekt, worden de standbeelden door de straten geparadeerd, hierna worden de standbeelden verbrand als een soort zuiveringsritueel. 

Een Ogoh-Ogoh staat normaal gesproken op een platform gemaakt van  bamboe. Het platform wordt gebouwd om het standbeeld te ondersteunen wanneer het door het dorp wordt gedragen. Vaak zijn er een stuk of 8 mannen of meer nodig om de Ogoh-Ogoh op hun schouders te kunnen dragen. Deze optocht gaat gepaard met traditionele orkestmuziek, uitgevoerd door de jeugd.

Gedurende de optocht wordt de Ogoh-Ogoh drie keer om zijn as gedraaid, tegen de klok in, dit wordt gedaan op elke T-splitsing en wegkruising. Het draaien van de beelden tijdens de ceremoniële parade en de avond voor Nyepi day vertegenwoordigt het contact van de lichamen met de geesten. Het is bedoeld om boze geesten te verbijsteren, zodat ze weggaan en ophouden met het kwaadwillig lastig vallen van mensen.

De traditie van Ogoh-Ogoh is nog vrij nieuw en kwam voor de eerste keer voor in Denpasar, 1980 en dient als als één van de ceremonies voor Nyepi day.

Nyepi is het Balinese nieuwjaar volgens de maankalender. Het is een ceremonie waarbij in heel Bali een 24 uur durende stilte dag ingevoerd wordt, weggelegd voor meditatie en zelfreflectie. Vier van de belangrijkste filosofieën van Nyepi day zijn:
1. Amati Geni: Geen vuur, licht of elektriciteit.
2. Amati Karya: Er mag niet gewerkt worden.
3. Amati Lelunganan: Er mag niet gereisd worden.
4. Amati Lelanguan: Vasten en geen entertainment.

Maar tegenwoordig worden de regels van vasten en geen elektricteit regelmatig losgelaten. 

https://www.facebook.com/share/r/1AKUjS4JUG/?mibextid=wwXIfr

Onze volgende reis

Op 28 april a.s. vertrekken wij voor een maand naar de FILIPIJNEN. Na aankomst in de hoofdstad Manilla gaan we de volgende dag 5 dagen naar Luzon in het noorden. Na terugkomst in Manilla nemen het vliegtuig naar Coron gelegen op de eilandengroep Palawan. Hier gaan we vier dagen op een boot van Big Dream Boatman langs een aantal idylische eilanden met hagelwitte stranden. Na de boottocht en nog een extra verblijf op een eiland vliegen we vanuut  Puerto Princessa naar Cebu City op het eiland Cebu en dan een paarcdagen naar het eiland Bohol. Op 26 mei vliegen we weer terug via Manilla naar Bali.

Hittebestendig

Velen denken dat als je een inwoner van Zuid Oost-Azië bent dat je bestendig bent tegen de tropische warmte. Nou dat is niet helemaal waar! In de overgangsperiode tussen de regentijd en de droge tijd loopt iedereen met het klamme zweet op de rug. Het is een periode waarbij de luchtvochtigheid hoog is. Ook de lokale bevolking vertoont een natte streep of grote transpiratievlek op het rug- en buikpand van het shirt. En nu begrijp ik enigszins waarom er gaten zichtbaar zijn. Is dit voor de ventilatie of is het gewoon slijtage? Als er zich een airco mogelijkheid zich aandient dan zitten ze binnen 5 minuten in de koelcel waar zelfs pinguïns klagen over bevroren teennagels. Paraplu's, lange mouwen, met gebreide wanten aan op de motor, een laag wit smeersel het gezicht om te voorkomen dat de zon de huid aantikt. Dit is niet vanwege gezondheidsredenen maar omdat een bleke tint symbool staat voor enige vorm van status. Hoe bleker des te meer aanzien. Degenen die dag-in en dag-uit op de rijstvelden aan het werk zijn en worden, ondanks het dragen van een hoed of pet, blootgesteld aan de verzengde koperen ploert, hebben een intense donker bruine kleur en dat betekent minder status en meer armoede. Het is in Indonesië en andere Aziatische landen een simpele regel: Hoe kouder de ruimte, hoe voller de geldzak van de eigenaar. Een airco die je nekharen doen verstijven? Is dit luxe en doe je er mensen een plezier mee? Nou in mijn beleving niet echt! Hoeveel graden het is maakt niet uit. Zolang de bezoekers van de toko, shoppingmall of eetgelegenheid maar na vijf minuten het gevoel hebben dat ze op de Noordpool zijn beland, dan is het goed! Het is geen toeval dat in een Indomaret supermarkt de chocolade in de schappen kan blijven liggen. Het zal zeker niet zacht worden of smelten! Nog een reden waarom de Indonesiers dol zijn op koude ruimtes: zweet! Of beter omschreven: de horror van van de dampende lichaamsgeuren. In een tropisch klimaat ben je al na drie keer ademhalen een wandelende druipgrot en dat is onacceptabel. Indonesiers gaan minimaal twee keer per dag in de "mandi". De airco moet dus niet alleen de temperatuur verlagen maar ook de kans op een olfactorische (reuk een geur) oorlog beperken. Want in een overvolle bus met tientallen mensen aan boord die net een bordje nasi met veel knoflook en sambal achter de kiezen hebben, is een vrieswind het enige dat erger voorkomt. Het is dan ook vrij ondraaglijke als je in de rij staat bij de kassa in de supermarkt achter een dorpsgenoot die zijn deo is vergeten of die dag niet in de “mandi” is geweest. 

Wandelen in Sumbersari

Elke week op verschillende dagen maken wij een lekkere wandeling in de buurt van ons dorp Sumbersari. We lopen over het prachtige zwarte zandstrand naar een moslim nederzetting die hun bestaan danken aan de rijke visvangst. Hun boten wachten in de vroege morgen op de mannen om de netten uit te slaan. Als we het strand verlaten lopen we door prachtige groene natuur, vaak met een grote omweg, terug naar huis. De zondagse wandeling is ongeveer 12 km en duurt 2 uur en een kwartier. Maar op andere dagen doen we kortere wandelingen op het strand maar dat kan alleen bij laag water. Vorige week zondag 9 februari waren drie vrienden, Peter, Bas en Rob bij ons bezoek. Uiteraard hebben we ook met deze drie wandelfenomenen een mooie wandeling rondom Sumbersari gemaakt. Na twee dagen zijn zij weer vertrokken naar Nederland. Zij hebben een rondreis van 5 weken gemaakt door Australie. En met een tussenstop op Bali om met ons te wandelen, vis en bitterballen te eten. Het was top!

Heel gezellig

Bitterballen in een goudgeel jasje

Cheers met jeugdvriend Peter

Een mooie wandeling door natuur

En over het strand

De natuur vlakbij

Wij wonen vlakbij het Nationale Park van Bali in het westen van het eiland. “Teman Nasional Bali Barat” staat bekend om zijn witte Balibirds. Maar er leven ook veel apen en die komen soms op bezoek in de bomen aan de voorzijde van ons huis. Terwijl twee apen lekker hoog en droog zitten te smikkelen komt ook Sjaak de Varaan in de achtertuin op bezoek. Het komt elke dag een rondje maken over het gazon. Zijn schuilplaats is een pvc afvoerpijp die vanuit de tuin naar het strand loopt.

Benzine

In Indonesië zijn naast de diesel (solar) 2 soorten benzine verkrijgbaar bij de pomp van Pertamina. Alleen Pertamina verkoopt brandstof voor auto’s, trucks en motorfietsen. De benzine “Pertalite” is gesubsidieerd met een huidige vaste prijs van RP 10.000 (60 eurocent) per liter en de “Pertamax” is de vrije benzine met een prijs van ongeveer 12.200 (75 eurocent) per liter maar dat kan iets verschillen per pomp. Maar dan praten we over 100 RP (0,006 eurocent) per liter. Dus dat is eigenlijk niks. De goedkopere Pertalite mag getankt worden door motorrijders maar door autobestuurders alleen met een speciale QR code. Heb je die niet dan is de duurdere Pertamax de enige optie. Men beweert dat Pertamax beter is omdat het een betere smering geeft aan de motor. Maar wij hebben ook een motorgrasmaaier. Die valt niet in de categorie auto’s en motoren. En dus mag ik alleen de vrije Pertamax daarvoor kopen. Maar de maaimachine loopt niet lekker, zwarte walmen, op die Pertamax vanwege de hogere smering dus geef ik ‘m Pertalite te drinken. En dat vindt ie lekker. Dit geeft weer het probleem dat als ik naar de  pomp ga met mijn jerrycan van 4 liter dat ze me geen Pertalite willen geven. Ze weigeren dus echt mij 4  liter Pertalite te verkopen omdat ze dan denken dat ik dat doorverkoop. En die vette Pertamax is rommel voor de maaimachine. Dus blijft er niets over dan deze subsidiebenzine, Pertalite dus, met een slangetje over te hevelen uit mijn motor naar het jerrycannetje zodat ik de maaier de juiste brandstof kan geven. 

We hobbelen verder

De wereldklok is inmiddels half Januari alweer gepasseerd. De rookwolken van het het vuurwerk zijn weer opgetrokken en de eindejaarsvakantie in Indonesië is ook weer voorbij. Het normale slome en soms ongeinteresseerde maar zeer bloemrijke Balinese leven is weer opgepakt althans als we daarover mogen spreken. Het is nog steeds regentijd en de kuilen in het slecht geasfalteerde wegdek worden steeds groter. Als ik naar Negara rij met mijn motor dan zie ik me zoals velen medeweggebruikers genoodzaakt om tussen de gaten te zigzaggen om ervoor te zorgen dat mijn Honda motor niet de klappen krijgt die hij niet kan verwerken. Ik voorzie hierin weinig of geen verbetering. Het binnenstromende geld via de wegenbelasting wordt meer uitgegeven aan prestigeobjecten dan aan de veiligheid van de wegen. Want de verkeersveiligheid begint m.i. toch bij goede berijdbare en goed onderhouden wegen. Een westerse gedachte die hier vaak niet past. Voor ons is het wekelijkse ritueel een wandeling lang het strand en door het bomenrijke gebied tussen de nederzettingen. De vissers halen hun netten in en de moeders koken de dagelijkse pan rijst voor de thuiskomers van land, zee en school. Onder het toeziend oog van een zorgeloos herkauwende karbouw hobbelen we verder in dit mooie warme leven waarbij een duik in het zwembad voor de nodige verkoeling zorgt.