Omdat de griepverschijnselen (hoofdpijn, misselijkheid, zweterig) vanaf maandag, nogal hardnekkig zijn heb ik besloten na urenlang overleg naar de Puskesmas (huisartsenpost) te gaan. Het is maar een paar kilometer verderop dus dat is goed te doen. Ik rijdt het terrein op en parkeer mijn motor tussen een kluwe kris kras geparkeerde motors. Ik meldt me bij het tafeltje bij de ingang maar eerst een nummertje trekken. Dan naar dat tafeltje bewoond door een aardig meisje. Zij meet mijn omvang en lengte en ik moet op de weegschaal gaan staan. 75 kg niet schoon aan de haak. Het papiertje met het nummertje is hier een belangrijk vodje omdat dit wordt gebruikt als een notitievelletje. Ze schrijft omvang, gewicht en lengte op de papiertje. Het is rustig dus kan ik zo doorlopen naar loket A. Dit is het loket voor 60+. Ben je jonger dan naar loket B. Het meisje bij loket A (mijn aangewezen loket) is druk met haar smartphone dus ga ik zitten bij loket B. Dit meisje is niet druk. Ik schuif mijn ID-en BPJS (Indonesische ziekenfonds) kaartje onder het glas door. Ik vertel haar waarom ik hier ben en zij vraagt o.a. wat mijn oorsprong is?? Ik zeg dat ik bloot ben geboren zonder smartphone. Geintje, maar deze humor komt niet aan. Ze bedoelde mijn geboorteland wat ook op mijn ID kaart staat. Na de registratie mag ik doorlopen naar binnen, rechtsaf want daar zit de dokter. Ik ga zitten op de gang en snel wordt mijn naam afgeroepen. Altijd goed luisteren want mijn naam schijnt nogal moeilijk uitspreekbaar te zijn. Ik mag het kamertje van de dokter in. Ik vertel mijn klachten en dat ik een bloedtest wil. Hij loopt weg en zegt tegen de dame achter de laptop dat ze dat moet regelen. Ze neemt mijn bloeddruk op (in orde), stopt een thermometer onder mijn oksel en rammelt wat op haar toverdoos. Ze zegt dat ik naar het lab kan gaan maar ze vergeet dat ik nog een ding onder mijn oksel heb zitten. Oh ja! Ik overhandig haar het staafje met de temp die oke is, geen koorts. In dezelfde gang zit ook het lab. Effe wachten en ik mag daar naar binnen. De bloedvrouw neemt 1 buisje bloed af en zegt dat de uitslag over tien minuten klaar is. Dat is toch echt top, zo snel. En inderdaad even later krijg ik een brief met de uitslag en ik mag me melden bij een andere dokter om dit en mijn klachten te bespreken. Alle bloedwaarden zijn binnen de limiet dus dat is goed nieuws. En dat betekent geen virus of infecties. Dus is het duidelijk een hardnekkige griep. Dit is de diagnose van de aardige goed engels sprekende dokter (vr). Ze gaat me 4 medicijnen voorschrijven welke zij noteert op mijn notitievodje want daarmee moet ik me melden bij de apotheek aan de overkant. 1. Ambroxol, een middel tegen matige keelpijn. Ik heb geen keelpijn en daar hebben we het ook niet over gehad. 2. Chlorphenamine, een middel tegen allergie. Ook dat heb ik niet! 3. Raniditine, een maagzuurremmer dat sinds 2019 in Nederland uit de handel is genomen wegen ineffectiviteit. Ik heb haar ook helemaal niet verteld dat ik wel eens last heb van maagzuur en dat ik daarvoor het goed werkende Omeprazol gebruik. 4. Paracetamol, dat geven ze je altijd mee, maakt niet welke klachten. Bij mij werkt dat niet. Te licht bevonden. Na het besturen van de inhoud van deze middelen zijn ze linea recta gedeponeerd in de afvalbak. Het is duidelijk, een kwestie van uitzieken en doorgaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten