Dit is Ibu Kebut.
Zij woont met haar man op Sulawesi. Zij en hun twee kinderen zijn geboren op Bali. Dertig jaar geleden zijn zij als werkzoekende migrant naar Sulawesi vertrokken omdat er op Bali geen werk was en daar wel. Zij is afgelopen November met de Pelni boot, reistijd vijf dagen, naar Bali gekomen om een maand haar familie te bezoeken. Ze verblijft bij haar zus in Yehkuning. De bedoeling was om eind december weer terug te gaan naar Sulawesi. Met de Pelni is de goedkoopste manier van reizen binnen Indonesië. Deze boot, en dat weten wij uit ervaring, zit volgepakt met mensen, koffers en dozen. De goedkoopste klasse is in het laagste deel van de boot, verstikkend warm en stinkend van de grote dieselmotoren. Van Luwuk op Sulawesi naar Benoa op Bali is het dus vijf dagen varen. Inmiddels is zij nog steeds op Bali omdat de boot in het dok in Surabaya ligt ter reparatie. En voor hoe lang? Dat kan niemand nog vertellen. Ik vroeg haar waarom ze niet met vliegtuig terug gaat naar Sulawesi, van Denpasar naar Makassar. Dat doet ze niet omdat ze bang is, ze heeft er geen geld voor en ze kan niet lezen en schrijven dus kan ze zich ook niet oriënteren op een vliegveld. Zodoende is zij afhankelijk van de Pelni en zit ze nog steeds bij haar zus in Yehkuning die ook helaas analfabeet is, totdat de boot weer gaat varen.
Vele ouderen zoals zij die vooral in de kleine dorpen wonen kunnen niet lezen en schrijven. Ze zijn afhankelijk van geld wat ze toegeschoven krijgen van familie. Dit zijn er helaas veel meer als men wereldwijd denkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten