een teentje meer of minder

"Bawang putih” ofwel knoflook wordt gebruikt in veel Indische gerechten. Dit ingredient van de kooktraditie is op de markt volop te verkrijgen in kleine en grote tenen.

Het heeft een cholestorol- en bloeddrukverlagende werking. In Rusland wordt het de penicilline van de armen genoemd en het schijnt ook iets van viagra-achtige schijnbewegingen te veroorzaken maar daar zijn de geleerden het niet helemaal over eens.

Maar het zal je maar gebeuren! En het gebeurt zóóó vaak. Je zit naast iemand en die heeft de behoefte om een praatje met je te maken. Op zich niet zo erg maar zo af en toe kan de behoefte wel eens van één kant komen. De verkeerde kant. Die opkomende of reeds aanwezige gedachte is er vaak eentje van ergernis omdat deze persoon met een ietwat letterlijk sputterend en pruttelend spraakgebrek tracht te communiceren. En dat doet ie ook nog eens in een taal die wij nog lang niet machtig zijn. Het “niet begrijpen” laten wij merken door ons hoofd met één oor naar de man in kwestie te draaien en te zeggen “apa?” (betekent: wat?). Inmiddels tijdens het draaien heeft mijn nek reeds enige spetters moeten opvangen. Tijdens het laten weten dat ik ‘m niet begrijp heb ik al een stuk keukenrol uit mijn rechterbroekzak, links zit mijn mobiel en wat roepias, gehaald om het te verwijderen. Een vegende handeling volgt. En och wat maakt het uit want mijn nek was toch al nat van het tropische zweet.

Ik gebruik keukenrol omdat de papieren zakdoekjes hier van een erbarmelijke kwaliteit zijn. Eén keer niezen of snuiten en je hebt een kleine weke verpulverde massa in je handen die absoluut geen tweede keer te gebruiken is. Een stuk keukenrol kent deze gebreken wat minder en is zeker één keer te hergebruiken.

Dat iemand met enige consumptie praat is nog daaraantoe maar het komt ook voor dat moeder de huisvrouw de vorige dag flink met de teentjes knoflook in de weer is geweest. Knoflook….het is heerlijk! Maar als je dan toevallig één keer zelf niet iets hebt gegeten met deze “bawang putih” heb ik altijd de hoop dat deze persoon gauw zijn kop omdraait en zijn gesprek gaat voortzetten met de buurman of vrouw aan de andere kant. Wat kan een mens dan  ongekend uit zijn straat meuren! Maar dat wil ie niet omdat ie zo graag zijn Engelse taal met een “Bule” (een blanke) wilt oefenen. Er rest mijn dan maar één beweging en dat is vriendelijke glimlachend opstaan en snel wegwezen.

Jacqueline is enige weken geleden op familiebezoek in Holland geweest. Nu doe je dat niet zomaar want het is 16 uur vliegen. En ja hoor op de heenvlucht naar Kuala Lumpur verzeilde zij ook in zo’n situatie. De vastgesnoerde buurman had blijkbaar in zijn haast om weg te komen bij zijn altijd met de bekende teentjes kokende vrouw, zijn deootje vergeten te rollen onder zijn oksels. Ook een camouflerend geurtje van bijv. Hugo Boss of Bruno Banani was voor hem blijkbaar een onbekende vloeistof. Het is bekend dat ons lichaam en dus ook van die man uitgerust is met o.m één grote porie omzoomd door twee lippen en een neus erboven en heel veel kleine poriën verspreid over het gehele lijf. En als deze grote en kleine openingen een mix van knoflook en zweet gaan rondzengen dan is het een godsgeschenk dat het “maar” drie uur vliegen is naar Kuala Lumpur voor de stopover naar Amsterdam en dan maar hopen dat er wél een fris figuur naast je zit.