Wij schrijven op ons blog alleen over ons dagelijkse leventje en wat wij daarin beleven. Soms maken we een uitzondering met een krantenbericht of zoals vandaag de geschiedenis.
Vandaag is het een historische dag in de geschiedenis van Indonesië. Op 15 augustus 1945 capituleerde Japan en was het einde van de Tweede Wereldoorlog en daarmee ook het einde van de bezetting van Indonesië een feit.
Maar Japan gaf zich niet zomaar over, die waren echt van plan om tot de laatste druppel bloed door te vechten, daarom besloten de Amerikanen een atoombom op Hiroshima te gooien. op 6 augustus 1945 om kwart over acht 's ochtends boven Hiroshima de uraniumbom Little Boy (die 4400kg woog) afgeworpen uit de Amerikaanse bommenwerper Enola Gay. De stad werd door de explosie van de bom geheel verwoest, en 78.000 mensen kwamen in een fractie van een seconde om. Dit was nog niet genoeg om de Japanners tot capitulatie te dwingen. Drie dagen na de atoombom op Hiroshima wierpen de Verenigde Staten op 9 augustus 1945 ook op Nagasaki een atoombom, genaamd Fat Man. Het doel van de bom was eigenlijk het verwoesten van de stad Kokura, maar deze stad was bewolkt en daarom ging men over naar het tweede doel, het industriële gebied van Nagasaki. De bom explodeerde 503 meter boven de voorstad Urakami en maakte in totaal ongeveer 65.000 slachtoffers (39.000 doden en 25.000 gewonden). Nog jaren later eiste de ioniserende straling die vrijkwam uit de bom nog veel slachtoffers. Na deze tweede atoombom capituleerde Japan.
In Indonesië herdenkt men 15 augustus niet, men staat er hoogstens even bij stil, ondanks dat WO II in Indonesië bijna 3 miljoen Indonesiërs het leven kostte.
Op 17 augustus wordt de Indonesische onafhankelijkheid gevierd. Komende zaterdag, overmorgen, 17 augustus 2013, viert Indonesië haar 68-jarige bestaan met optochten, vlagparades en andere festiviteiten. Onafhankelijkheidsdag is een van de twee niet-religieuze nationale feestdagen in Indonesië. De andere is nieuwjaarsdag.
De geschiedenis van de onafhankelijkheid
De Proklamasi Kemerdekaan Indonesia(Bekendmaking van de Indonesische Onafhankelijkheid) vond plaats op vrijdag 17 augustus 1945. De onafhankelijkheid was al enkele maanden voorbereid door de ‘Voorbereidingscommissie voor Indonesische Onafhankelijkheid’. Deze commissie bestond uit 21 leden, de meesten uit Java maar er waren ook vertegenwoordigers uit Sumatra, Kalimantan, Sulawesi, Nusa Tenggara en de Molukken. Ook was er een vertegenwoordiger van de Chinese gemeenschap lid.
In 1945 was Nederlands-Indië bezet door Japan. De onafhankelijkheidsverklaring hield dus onafhankelijkheid van Japan in. Toen begin augustus de aanval met atoombommen op Hiroshima en Nagasaki had plaatsgevonden leek Japan kwetsbaar. De voorzitter (Soekarno) en vicevoorzitter (Mohammed Hatta) van de Voorbereidingscommissie vlogen naar Vietnam om de Japanse commandant voor Zuidoost-Azië te ontmoeten.
De commandant wilde meewerken aan de Indonesische onafhankelijkheid en stelde voor op 19 augustus een eerste ontmoeting met de Voorbereidingscommissie te houden om het proces in werking te zetten. Op 14 augustus vlogen Soekarno en Hatta terug naar Jakarta. Toen Japan een dag later capituleerde ten opzichte van de geallieerden raakte alles in een stroomversnelling. Op de avond van 16 augustus werd in het huis van een Japanse marineofficier de onafhankelijkheidsverklaring opgesteld. Het idee was dat de verklaring door alle leden van de Voorbereidingscommissie ondertekend zou worden. Er werd echter gedacht dat de commissie te veel met de Japanners geassocieerd zou kunnen worden, dus uiteindelijk ondertekenden alleen Soekarno en Hatta de verklaring, ‘in de naam van het Indonesische volk’. Het huis van de Japanse marineofficier is tegenwoordig het Museum van de Formulering van het Manuscript van de Proclamatie (Museum Perumusan Naskah Proklamasi).
De onafhankelijkheidsverklaring
De daadwerkelijke verklaring vond plaats op 17 augustus om 10 uur ‘s ochtends in Jakarta. In eerste instantie was het de bedoeling de verklaring voor te lezen op het Ikada-veld. Dit plein in het centrum van Jakarta heette in de tijd van Nederlands-Indië het Koningsplein. Tegenwoordig is de naam Medan Merdeka, oftewel Onafhankelijkheidsterrein. Uit angst voor sabotage door de Japanners werd de locatie op het laatste moment gewijzigd, en de verklaring werd door Soekarno voorgelezen in zijn eigen huis, ook in het centrum van Jakarta. De verklaring werd via de radio in het hele land uitgezonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten