In Spanje gingen we regelmatig uit eten in een Spaans restaurant. Na afloop van zo'n dagmenu rolden we volledig rond naar buiten. Wij noemen dat het "Casa Antonio Gevoel". En de kenners c.q. vaste bezoekers weten precies wat we bedoelen. Een voorgerecht, een salade, een hoofdgerecht, een toetje, koffie en natuurlijk de fles rode wijn. En dan volledig voldaan naar huis voor de siësta om uit te buiken.
Hier is het anders. We gaan regelmatig naar de Pasar Malam (de avondmarkt) in Negara waar aan vele warongs gegeten kan worden. Niet meer dan een maagvullende maaltijd. Maar wel lekker! Om maar een paar mogelijkheden te noemen: Nasi Campur (lijkt op Nasi Rames), Mie Kuah (Noodlesoep), Mie Goreng, Soto Ayam met witte rijst en Sate of gewoon Nasi Goreng met een gebakken ei erbovenop. Deze maaltijden geven je niet dat volle gevoel zoals in Spanje maar wel van "lekker gegeten". Dus uitbuiken is niet nodig. Waarbij wel aangetekend dat het "trekgevoel" weer sneller aanwezig is dan in het Spaanse.
 |
| wachten op het bordje Mie Goreng met een gebakken eitje |
 |
| Soto Ayam met witte rijst en een sateetje |
Dat uitbuiken kennen we, niet waar. Maar dit klink ook erg goed. alleen 's avonds eten, daar zouden wij wel aan moeten wennen. Het 's middags eten, dat vinden we van Spanje zo heerlijk en dan daarna de siësta (net wakker dus)
BeantwoordenVerwijderenNiet teveel afvallen hoor!
BeantwoordenVerwijderenKwestie van wennen: mijn vroegere indonesische schoonmoeder had altijd sneller honger na het eten van aardappelen!
BeantwoordenVerwijderen