Gongju

Dag 25

Vandaag hebben we weer een reisdag. We nemen de bus-trein-bus naar Gongju. Het ontbijt is weer heerlijk zoals de voorgaande dagen. Sumin doet enorm haar best om het ons naar de zin te maken. 

Ontbijtje van onze gastvrouw en kunstenares Sumin

Maar voordat we vertrekken eerst terug naar gisteren. Na de siesta zijn voor de laatste keer het Hanokdorp ingelopen op zoek naar een aangeprezen salon voor voetmassage. Het Jeonmang Foot Bath Café is eenvoudig te vinden. We zien bij de ingang een bord staan met twee voeten dus hier zal het zijn. We gaan de trap op en komen in de massageruimte. Het ontvangst is niet vriendelijk en dat is erg jammer. We doen onze schoenen uit en de jassen en tas in een locker. Als je denkt een voetmassage te krijgen zoals in Thailand en Indonesië dan kom je hier bedrogen uit. Er lopen twee, in onze ogen chagrijnige dames, die je niet aanraken. Alles moet je zelf doen. Te beginnen met je sokken uit, je broekspijpen oprollen of omhoog schuiven….naar keuze en gaan zitten in een stoel op wieltjes. Dan rijdt ze de stoel naar de voetenbak met een massageplateau op de bodem. Maar eerst krijg je een massagekraag in je nek gelegd die elektrisch begint te rollen. Zo wordt je nek 15 minuten gemasseerd. Dit kan je herhalen door op een knop te drukken. Echt geweldig lekker is het niet. Voor in de voetenbak met water heb je de keuze uit drie extracten…lavendel, rozen en pepermunt. Dan stop je de voetjes in de bak en het plateautje op de bodem begint te masseren…30 minuten. Als je klaar bent dan mag je zelf met een handdoekje je voeten afdrogen en verkassen naar een tafeltje met krukjes. Op het tafeltje staan potjes met creme en dan mag je zelf je voeten insmeren. Ben je klaar dan mag je betalen, kosten 14.000 won (€ 8,50) spullen uit de locker, je schoenen aantrekken en wegwezen. Kortom…geef ons maar de voetmassage die we in Indonesië of Thailand gewend zijn. Dan hoef je alleen maar te gaan zitten en de rest doet het massagemeisje en het is veel lekkerder. 

Nog een paar levensgewoontes over het leven in Korea welke Sumin ons vertelde: 

“Het proces van het geven van namen aan Koreanen.

Mijn naam is Sumin en mijn achternaam is Baek.

'Baek' is het Chinese karakter dat alle leden van onze familie gemeen hebben. Het symboliseert zuiverheid en de kleur wit.

'Su' is het Chinese karakter dat alle leden van mijn generatie binnen onze familie gemeen hebben. Het staat voor uitmuntendheid.

'Min' is mijn eigen unieke karakter. Het symboliseert behendigheid en intelligentie.

In Korea veranderen vrouwen hun achternaam niet bij het trouwen.

Kinderen nemen de achternaam van hun vader aan”.

Over geboren en ouder worden:

“De geboortedag van Sumin is 9 juni maar ze wordt een jaar ouder op 1 januari dus in het nieuwe jaar. Een geboortejaar is een kalenderjaar. Koreanen vieren verjaardagen met de westerse tradities (taart, kaarsjes, zingen, cadeaus) en de traditionele zeewiersoep (Miyeok-guk), die dankbaarheid toont voor de moeder, plus speciale mijlpalen zoals de eerste verjaardag ('Doljanchi') met een voorspellingsceremonie, en een uniek ouder wordingssysteem waarbij iedereen op Nieuwjaar een jaar ouder wordt. Ben je toevallig op de laatste dag van het jaar geboren dan ben je een dag later volgens de Koreaanse methode opeens twee jaar. In de Koreaanse administratie worden pasgeboren kinderen soms als tweejarigen geregistreerd omdat ze bij de geboorte al als éénjarige gelden. Ze hebben, zo redeneert men, immers al 9 maanden in de baarmoeder doorgebracht”.

“Waarzeggersalons zijn razend populair. Rond de jaarwisseling kun je bij de bekende salons gewoonweg geen afspraak meer maken. Het gaat erom dat je wat troost vindt in de wetenschap wat het jaar je zou kunnen brengen. Een ander grappig gegeven is dat Koreanen ChatGPT gebruiken voor waarzeggerij. Het is een behoorlijk bekwame waarzegger”. 

Een waarzegger op zijn werkplek

Dat de Koreanen heilig geloven in waarzeggerij is ons al opgevallen. In alle plaatsen waar we geweest zijn zie je vele waarzeggerijen in de straat. En wat denkt de nuchtere Hollander hiervan: “Wat een poppenkast, geldklopperij!”. 

Nadat ze ons een tasje met koekjes, een zakje nootjes en twee mandarijnen heeft gegeven voor onderweg nemen we afscheid van Sumin. Ons verblijf in haar Hanok was zeer bijzonder en erg leuk om haar te ontmoeten. We nemen bus 119 naar het Singyeongju Trainstation. Onze KTX no. 510 (hogesnelheidstrein) naar Gongju vertrekt om 13.18. 

Op het station van Yeonggongju nemen we de bus, no.200 naar de Gongju. Een klein uurtje later zijn we in Hotel no.25. We kunnen direct op de kamer. Ook kunnen we de was afgeven en die is morgen klaar. Gratis! 

Kamer Hotel no.25 in Gongju

We gaan nog  even aan de wandel en steken de Barrdari Bridge over en duiken het Macaroncafe in voor koffie met uiteraard twee macarons. Heerlijk! Morgen een volle dag Gongju! 

Koffie met macarons