We hebben het bijna allemaal gedaan. Kwajongensstreken. Het belletje trekken en hard wegrennen, een kopspeld met een draadje eraan in de
stopverf van een raam steken en dan aan het draadje
trekken…tik..tik..tik..tik..tegen het raam. En natuurlijk kwam er iemand naar
buiten en dan zaten wij achter de bosjes te gniffelen want er was natuurlijk
niemand te zien. Of een touw binden aan de deurknoppen van de twee buren.
Aanbellen…en dan doet de ene de deur open en dan de andere maar nooit tegelijk.
Of appeltjes en peren jatten zodat de boer je weer eens een keer achterna kwam.
Allemaal onschuldige kattenkwaad, vonden wij! Kikkers vangen in de polder, een
rietje in de achterste van de kikker steken en opblazen. Minder onschuldig maar
wel lachen, vonden we toen. Nu wordt dit bestempeld als dierenmishandeling. En
volledig terecht! Later maakten we zelf rookbommen van een elektrapijpje met
daarin sterretjes, gebruikte poetskatoen met verlopen olie en mica van een oude
jasbeschermer. Dat aansteken en een zwarte walmende rook nam bezit van de
straat waar we speelden. Iets minder onschuldig! Of wat dacht van je suiker in
de tank gooien van de motor met zijspan van de dorpspolitie! Dat was wel erg
spannend maar des te mooier als we dan zagen dat de politie niet echt ver kwam.
De nasleep maakten we gelukkig niet mee. Ook nog redelijk onschuldig, vonden
wij. Of vanuit een telefooncel 100 bitterballen bestellen bij de cafetaria en
op een adres laten bezorgen waar geen feestje was. Ook nog aardig onschuldig,
vonden wij! In Holland zijn ze al jaren aan het kloten met zelfgemaakte
vuurwerkbommen met veel ongelukken als resultaat. Dit is niet onschuldig,
vinden we met zijn allen! Gisteren reed ik op de motor Negara binnen en opeens
schrok ik me het lazarus. Een grote knal…en nog zo’n knal…en nog één. Momenteel
is er hier een hype dat de jeugd knalt met een pvc-pijp. Ik noem het de Balinese
knalpijp. En dat gaat als volgt. Een waterflesje zonder bodem wordt aan de
bovenkant, half in een pvc-pijp bevestigd met zwarte elektratape. In het dopje
van de waterfles wordt een soort vonkontsteking (denk aan een aansteker)
geplakt met tape. Men draait het dopje met ontsteker van de waterfles eraf en men sprayt er vloeibaar aanstekergas in. Het dopje er weer op en men draait de pijp even heen een weer tussen de handen zodat het spulletje goed verspreid wordt en men drukt op de
ontsteking zodat er een vonkje de pijp ingaat. Dit vonkje samen met het
brandbare spulletje veroorzaakt een enorme knal. LEVENSGEVAARLIJK en absoluut
niet onschuldig. En hoe groter de pijp des te groter de knal. Eigenlijk is het enigszins vergelijkbaar met het carbietschieten in de Achterhoek. En als ik het
over de jeugd heb dan loopt dat door tot mannekes van half in de twintig. Ze blijven hier heel lang kind! Weer
zo’n gevalletje dat er eerst ongelukken moeten gebeuren alvorens er wordt
ingegrepen. Als er wordt ingegrepen! Zo af en toe horen we ook van die
knallen bij ons in het dorp. Gelukkig in veel mindere mate want onze hond Madé
is er helemaal niet blij mee. Na zo’n knal zoekt ze het kleinste hoekje in de
badkamer op en daar blijft ze een stief uurtje. Volgende week zondag is het
Ogoh-Ogoh en dat gaat gepaard met veel knallen en het verbranden van grote
poppen. Laten we hopen dat het knallen daarna voorbij is. Eén dag zeker want de
dag erna is het Hari Raya Nyepi en dan is alles donker, stil en verlaten.
 |
| trots op de foto met de zelfgemaakte knalpijpen |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten