onderweg

Regelmatig plaats ik een foto onder het label “Onderweg gekiekt”. Maar bij elke foto zit ook een verhaal. Zoals gisteren….. reed ik op de motor naar Negara. Ik ga van huis en bij de poort van het park stop ik om de poort open en dicht te doen. Het eerste wat me de laatste tijd opvalt dat er behoorlijk wat honden rondlopen waarvan mij de gezondheid zorgen baart. Een zwart mank lopend hondje zit stijf onder de ongezonde vlekken. Hierbij ontgaat me nooit de gedachte waarom ze dat diertje niet uit zijn lijden verlossen. Als ze dit doen dan gaan ze niet naar de dierendokter maar nemen ze een elektriciteitssnoer met aan de ene kant de stekker voor het stopcontact en aan de andere kant de twee draden die ze dan tegen de kop aanhouden. Een kwestie van een paar tellen. Alles wat de Balinezen zelf kunnen doen dat laten ze nooit door een ander doen en zeker niet als het geld kost. Ze gaan altijd voor de goedkoopste oplossing.

Ik rij verder en ga links af. Op de eerste kruising moet ik al oppassen voor twee meisjes op een motor die het erg handig vinden om rijdendeweg te sms-sen. Het is half 11 en even verderop laat ik de gashendel vieren want de kinderen van de basisschool zijn zojuist losgelaten. In tegenstelling tot de kinderen van bijv. in Spanje, lopen ze allemaal naar huis. Een aantal in de berm maar ook een aantal op de weg en dan is het oppassen geblazen. Inmiddels ben ik de schoolkinderen voorbij en ga aan het einde van de weg linksaf en direct weer rechtsaf. Nog geen tweehonderdmeter verderop is een brug waar het zicht op het tegemoetkomende verkeer niet echt geweldig is. Dit is blijkbaar ook meerdere keren gebleken want er zijn in het verleden daar doden gevallen die ze middels ceremonies regelmatig worden herdacht. Zo ook vandaag. De weg is geblokkeerd omdat in ceremoniekledij gehulde mensen zich klaar maakt met de priester om naar de oever van de rivier te lopen. In het verleden zal er daar iemand door een ontwijkmanoevre de rivier in gereden zijn met noodlottige afloop. Inmiddels is de weg weer vrij en ik vervolg mijn ritje naar Negara. Ik sla maar weer eens linksaf en hobbel op de slechte weg rechtdoor naar de volgende brug. Ook weer een punt om op te passen. Er zijn geen tegenliggers dus de brug heb ik moeiteloos kunnen nemen. Het is feest in het dorp. Alles is rood versierd. Prachtig om doorheen te rijden. Ik geef nauwelijks gas om beter te kunnen genieten van dit dorp. Maar het blijft opletten geblazen want motoren kunnen overal vandaan ineens de weg opschieten. Ik ga weer linksaf en bevindt me nu op een smalle weg dwars door de rijstvelden. Als ik hier ben is het altijd genieten want er is altijd beweging. Momenteel worden in dit deel de "paddies" geploegd met Yamahabuffels. Ik stop en kijk vol bewondering naar een hardwerkende met een “capil” (gevlochten hoed)  getooide, door de modder heen slurpende Balinees die de gemotoriseerde buffel als een volleerde circusartiest onder controle heeft. Hij wordt begeleid door een grote groep reigers die hun kostje proberen te vinden uit de omgewoelde modder.

Hij ploegt heen en weer totdat het onder water staande rijstveld zo vlak is als een spiegel. Dan is het klaar om de jonge rijstplantjes te planten. Dit zal volgende week gebeuren. Met de opgesnoven blubbergeur in mijn neus rij ik door en kom op een gedeelte waar de rijst al is geoogst. Diep ineen gezeten op de hurken onder meerdere kleurrijke parasolletjes worden aardnoten, al babbelend, ontdaan van het loof. Ook hier stop ik even. Ik groet de werkers en ga weer verder. 

Inmiddels heb ik Negara bereikt. Op het platte land op de weggetjes door de rijstvelden heb ik eigenlijk, zoals de meesten, altijd de verplichte helm onder het zadel zitten maar het is nu tijd om ‘m op te zetten. In Negara wordt er op gelet door de politie. De benzinemeter geeft aan dat mijn motor dorst heeft. Ik sluit aan bij de rij wachtende die reeds met het zadel omhoog klaar staan voor de tankbeurt. Ik mag….. en voor RP 20.000 (1,50 euro) wordt door de vriendelijke pompbediende de dorst gelest. Ik verlaat het pompstation en geef een prop gas om via de brede weg naar het verkeerslicht vlakbij de dagmarkt en de in aanbouw zijnde overdekte markt, te scheuren. De gang zit er goed in maar ter hoogte van de “pasar” draai ik de hendel weer terug want er steken mensen over. Dit is het drukste punt van Negara. Bij de stoplichten ga ik rechtsaf want ik ga schroefjes kopen bij een toko verderop.

(Volgende week de terugrit)